Vierde kwartaal van 2003

06-10-2003

Soms vraag ik me wel eens af waarom ik zonodig zo'n grote shetlander wilde als Laiser. De afgelopen weken was het rijden niet altijd even makkelijk met hem en demonstreerde hij maar al te graag hoe sterk hij tegenwoordig is. Zo sterk dat ik in de galop zelfs soms niet helemaal meer controle kon houden over mijn lieftallige paardje

Na de les vrijdag kreeg ik voor het eerst sinds een tijdje weer eens het gevoel dat Laiser lekker liep en dat ik dat ook zo voelde. De afgelopen weken kreeg ik maar al te vaak te horen dat hij prachtig liep, maar dat ik het niet prachtig vond voelen. Jeetje wat kon hij zich dan sterk maken.

Maar vandaag...
...heerlijk gewoon . Hij was zo los, zo soepel.
Het was een verademing om hem zo te rijden. Ik had dus gewoon bijna niets in mijn handen. (ja de gewone druk die je eigenlijk hoort te voelen)
Zelfs in de galop was hij zo licht als een veertje. Toch fijn als je tijdens de les weer even leert hoe je je paard moet rijden en als je op bokt ook nog tips krijgt waar je mee aan de slag kunt .

En nu maar hopen dat dit zich weer een zo voortzet

Want wat heb ik de afgelopen tijd toch weer vaak gedacht: "Wat is paardrijden toch moeilijk ".

12-10-2003

Vandaag heb ik een rit gemaakt met stalgenootje Steef. Haar paardje Derek neemt Laiser wel eens vaker op sleeptouw als we een rit gaan maken. Zo ook vandaag.

We besloten om naar de Duiventoren te rijden. Dat is een bos aan de andere kant van het dorp en is toch zeker drie kwartier stappen voordat we er zijn.

Laiser startte weer over enthousiast en demonstreerde de snelwandelknop. Derek liep er rustig achteraan.
(Doe maar gek, direct heb je me toch weer nodig omdat je niet verder durft )

Zoals te verwachten was vloog Laiser weer helemaal op de rem toen we de bosweg uit waren en richting de 80kmweg reden. Hij keek achterom naar Derek en leek bijna te vragen of hij hem even wilde helpen. (De held op sokken )
Derek was de beroerdste niet en liep Laiser voorbij zodat Laiser als een klein kind achter hem aan kon sjokken. (Detail Derek is een heel klein paardje (als het al geen E-pony is) en Laiser is dus een reus daarbij vergeleken met zijn 1.77m )

We reden een heel eind en er was niets aan de hand af en toe wat engs zoals witte strepen met voetvretertjes er in verstopt, maar over het algemeen ging het prima. Totdat Derek even wilde klieren en weigerde om verder door te lopen en terug wilde. Laiser meteen in de stress en kende alleen nog maar de omdraaibeweging en de ik-wil-weg-rennen-maar durf-niet-alleen-houding. Steef heeft toen Derek even hartig gesproken en besloot er maar even naast te gaan lopen, zodat Laiser niet nog verder over de rooie werd geholpen. Want Laiser durfde niet meer gewoon te volgen. Dus zei zij dat zij wel af zou stappen en ze zou Laiser wel even meenemen. Ze had de teugels nog niet vast of meneer liep al met haar mee. (Al probeerde bij wel haast in haar broekzak te kruipen want er was iets heel eng, hij wist wel niet wat, maar het was heel eng)

Een stukje verder zat Steef weer in het zadel en reden we verder. Om bij het bos te komen moesten we een brug over met een 80kmweg en dat had Laiser nog nooit gedaan. Derek heeft dat wel vaker gedaan, maar vond het toch wel weer even spannend. Steef had geen zin in zenuwachtige paarden dus nam die van haar aan de hand mee en ging tussen Laiser en Derek lopen. En wat denk je dat Laiser doet?
Die liep heel voorzichtig mee en duwde zachtjes zijn neus tegen Steefs arm, alsof hij wilde zeggen: "Wil je alsjeblieft mij vasthouden, ik vind het zo spannend?" Steef begreep zijn gebaar en pakte even zijn teugel vast . En het gekke is dan durft hij het wel. Laiser heeft echt iemand nodig die hem helpt als ik op zijn rug zit. Hij durft het al wel veel beter, want ik kan gewoon blijven zitten en na een paar meter vasthouden door een mens op de grond durft hij ook weer verder, maar toch.
(Maar goed ik mag niet klagen, want toen ik hem net had zou hij voor dit soort dingen gaan steigeren en compleet doorflippen. Nu hangt hij af en toe de macho uit om dan vervolgens weer even terug te vallen in zijn oude patroon als het allemaal te veel wordt. Maar die periodes zijn dan ook al weer veel korter en hij flipt dan niet zo snel meer door)

Terwijl we zo over de brug liepen (en hij had niet eens meer in de gaten dat hij allang weer was losgelaten) keek hij heel huiverig naar de vangrail aan beide kanten, maar dat water daar beneden was ook wel heel eng. Stel je voor dat het ineens omhoog komt en hij krijgt natte voeten

De brug eenmaal over slaakte hij een diepe zucht en liep weer ontspannen verder. Toen we in het bos waren, veranderde meneer weer in het stoere ik-durf-(bijna)-alles paard. (Totdat er natuurlijk weer een blaadje je de stuipen op het lijf jaagt )

We reden nog even langs de stal waar Natascha met Lois staat. Maar helaas geen kleine boktmeeting tussen twee boktpaarden. Lois stond heerlijk te genieten in de wei met zijn vriendje Uno.
Wij keerden dus weer om en besloten nu een andere brug te nemen om terug te komen.

Door deze brug te nemen zouden we dwars door het dorp terug moeten en dat is geen probleem voor die held op sokken van mij.

De tweede brug was breder en veel overzichtelijker dan de vorige. En hier durfde Laiser helemaal zonder hulp overheen te gaan. Ook het hobbelde door het dorp ging prima. Dat interesseert hem allemaal niks. Dan kan ik overal rijden en hem naar toe sturen.

Op weg naar huis reden we nog even langs mijn 1-jarige nichtje. Die was helemaal blij om zo'n groot paard te zien. "Aai aai" zei ze en ze stak haar handje uit om Laiser te aaien. En kindervriend Laiser stak zijn neus naar haar toe zodat ze hem over zijn neus kon aaien .

Na zo'n drie uur gereden te hebben en we eenmaal thuis waren. Genoot hij duidelijk van zijn lekker slobber met granenmix en nog wat extra brokken. Waarna hij nog even uitgebreid ging liggen rollen in de wei.

15-10-2003

Sinds gisteren hebben Laiser en ik samen met nog twee stalgenootjes en hun paarden onze eerste springles bij Johan Jespers gehad.

Alle drie hadden we erg veel zin in deze les. En eindelijk was het dan ook zo ver

De paarden werden opgeladen en we reden naar Oosteind. Daar meldden we ons netjes eerst om vervolgens de paarden uit te laden en te zadelen.

Laiser vond het reuze interessant zo buiten in het donker opgezadeld te worden. Je zag hem denken:"Wat doen we hier nu weer?"
Nadat we door de stalgangen liepen kwamen we in de grote binnenbak. We moesten in het achterste gedeelte zijn. Er stonden al een stuk of acht hindernissen, dus wij hadden nog zoiets van zo die is wat van plan.

Toen we op de paarden zaten en begonnen met losrijden kwam onze springinstructeur aangelopen. "Zo jullie zitten goed in de grote paarden " (Ja de drie grootste van stal hadden we bij ons Alle drie boven de 1.70m )

De springinstructeur was geïnteresseerd in de bloedlijnen van onze paarden en we in de dressuur met ze rijden. Verder wilde hij natuurlijk ook onze ervaringen met springen weten. (Dus heb ik maar meteen verteld dat Laiser makkelijk gaat steigeren als hij denkt dat hij iets niet kan )

Tijdens het losrijden moesten we ook zo her en der wat balkjes mee pakken. Dus zo gezegd zo gedaan. Wat doet die druif van mij meer, net alsof hij nog nooit over een balkje is gelopen in draf, neemt hij een megasprong over die balk. en niet een keer, nee een aantal keer. (Als je het doet moet je het natuurlijk wel goed doen )

Daarna moesten we een kruisje springen. Dat moest toch lukken dacht ik zo.
Twijfelend draafde Laiser er op af, maar hij ging er over heen. En ach waarom zou je in het midden springen als de buitenkant hoger is . Kortom Laiser vindt het nog erg moeilijk om de hindernis gewoon in het midden te springen.
We moesten na de springen door galopperen en daarna weer draven. En zo bleven een paar sprongen maken.

Na een aantal sprongen zei de instructeur dat we nu de dubbelsprong maar eens moesten doen. Oeps dachten we in eerste instantie alle drie. Maar toen we eenmaal moesten springen hadden we zoiets van: "Oh maar dat lukt ons wel "
Maar na een keer die dubbel gesprongen te hebben dacht Laiser daar ga ik dus niet meer over.

Al ruim tien meter voor de sprong ging hij al in de staak. Hij bleef echt even stil staan met zijn voorbenen en zetten zijn achterbenen erbij. Zoiets \ /
Kortom het was een heel komisch gezicht voor de mensen aan de kant. Maar omdat ik hem wel naar voren wilde hebben leek het erop of dat hij ging steigeren. Dat dacht ik, dat dachten de mensen aan de kant en ook mijn stalgenootjes en waarschijnlijk dacht Laiser het ook .
Maar Johan hielp heel rustig en vertelde mij precies wat ik moest doen. Door de dingen die hij mij zei te doen had ik meteen vertrouwen in deze man. Hij ging niet met de botte bijl te slag maar gaf heel goed advies hoe dit aan te pakken. En beiden hadden we hetzelfde doel : Laiser over de hindernis krijgen, maar niet op een manier waar hij van over de rooie zou gaan. Allereerst moest ik zorgen dat Laiser flink voor me uit bleef lopen en even schakelen met vooruit rijden terug nemen en weer flink naar voren rijden. Toen dat goed onder controle was (na een paar rondjes) moest ik gewoon weer op de hindernis afsturen en het belangrijkste was dat ik hem vooruit hield. Als hij weigerde. maakte dat niets uit maar moest ik niet op de volte gaan, maar langs de hindernis zodat Laiser zou gaan beseffen dat hij toch vooruit moest. Soms sprong Laiser bijna uit stilstand, maar hij sprong en dat was het belangrijkste.

Uiteindelijk lukt het me zelfs om een aantal hindernissen achter elkaar te springen zonder een weigering ertussen. Wel moet ik er rekening mee houden dat hij dit nog wel vaker zal doen, maar dat hij zich op zich al wel goed overgaf door wel te springen. Het zo zeker nog wel beter gaan.

Na afloop van de les vertelde de instructeur dat het waarschijnlijk aangeleerd gedrag en onzekerheid is van Laiser. Maar dat de sprong op zich goed is. Laiser moet gewoon leren om af te durven zetten en dat komt vast goed. Daarnaast kreeg ik te horen dat ik geen een keer mijn paard gehinderd had tijdens de sprong. Al sprong hij te vroeg of veel te laat ik ging alle sprongen heel mooi mee in de beweging. Toch fijn om te horen dat ik dat in ieder geval goed gedaan had.

De stal genootjes stonden eigenlijk ook versteld van Laiser vertelden ze na de les. "Laiser is zeker het meest grensverlengend bezig geweest vanavond van alle drie", zeiden ze. Ze dachten echt dat hij weer flink zou gaan steigeren. En ik? Ik was heel blij dat de instructeur ons zo goed geholpen had, want voor mij is een ding zeker. Ik wil dit vaker met Laiser doen, omdat ik gewoonweg zeker weet dat hij dit kan en leuk gaat vinden. Alleen moet Laiser dat nog even zelf gaan ontdekken

Jammer genoeg moeten we door drukte wachten tot november voordat we weer springles kunnen krijgen. Maar als het goed is kunnen we het dan één keer in de twee weken gaan doen.

18-10-2003

Liefde is ... samen je paard masseren.

Michel kwam vandaag naar mijn les kijken. Maar jammer genoeg kwam er van het lessen niet veel. Laiser had namelijk behoorlijke spierpijn of wellicht heeft hij een spiert verrekt in zijn achterhand.

In plaats van kijken naar de les heeft hij toen een stukje mee gelopen naast Laiser over een zandweg.

En het liefste vond ik nog wel dat Michel na afloop van het rijden mij meehielp met het masseren van Laisers achterhand. Nou, als dat geen liefde is

En Laiser? Die vond het wel geslaagd om door vier handen bewerkt te worden .

26-10-2003

Ze zeggen toch vaak dat een slechte generale een goede uitvoering oplevert...

Nou dat was echt het geval bij Laiser en mij deze keer.
We moesten nog 1 winstpunt halen om naar de L2 te kunnen. Dus ik wilde vandaag dus echt wel een punt rijden. Maar Laiser dacht daar de afgelopen week toch iets anders over.
Hij heeft zich de afgelopen week zo vaak zo sterk weten te maken dat ik het niet leuk meer vond omdat ik veel te veel last kreeg van mijn oude schouderblessure. Hij was duidelijk aan het kijken waar de grenzen lagen en kijken of die grenzen niet verlegd konden worden.
Gisteren nog een proefje geoefend ondanks hij helemaal niet zo geweldig liep. Correctie, ik wilde een proefje rijden en Laiser was voornamelijk boos omdat hij zijn zin niet kreeg.

Vandaag hoefde ik pas aan het einde van de middag te starten. Dus vlocht ik 's middags Laiser pas in. Hij stond heerlijk te genieten van het gefriemel aan zijn lijf en stond echt een beetje te dutten.

Zin om meteen zoals het hoort een trailer in te lopen had meneer niet. Dus deed hij dat ook niet. Maar gelukkig hadden we hem er vrij snel in. Tja wat wil je als ineens een hoop mensen je zo'n trailer in willen hebben.

Op de wedstrijdlocatie ging het lekker. We konden alles op ons gemakje doen zo ook het uitladen. Terwijl Michel met Laiser wat stapte en ik me omkleedde viel er nog een paard die uit een trailer kwam. Gelukkig bleek er niets aan de hand en later bleek dat paard ook nog beide proeven te winnen .

Tijdens het losrijden had ik een heerlijk paard onder me. Heel attent op mijn benen en voor lekker los. Ook wilde hij goed zakken en weer wat omhoog komen.

Ik moest als eerste starten, en Laiser liep lekker actief onder me. In de spiegels had ik tijdens het losrijden ook al gezien dat het plaatje er ook helemaal niet verkeerd uit zag.
Beide proeven liep Laiser erg goed, zeker na afgelopen week. Ik was dan ook dik tevreden, we hadden geen een foutje er in en Laiser had echt heel goed zijn best gedaan. Voor mijn gevoel zou dat felbegeerde winstpunt er nu best wel eens in kunnen zitten.

En ja hoor Mijn gevoel klopte. We hadden 164 en 166 punten. Ik was dolblij dat het zo goed was gegaan. Volgende week hadden we nog ingeschreven voor L1, maar daarna gaan we dan toch echt L2 starten.
Dus aan het einde van de maand loopt mijn Laisertje zijn eerste L2 wedstrijd .

Geschreven door groom: 

Vanmiddag was het dan zover: het debuut van Christianne en Laiser in de L2 dressuur

Groom Monique was een beetje aan de late kant, maar gelukkig stond Laiser al keurig gezadeld bij de trailer.
Christianne stond er lekker relaxed bij, een goed voorteken !

Het losrijden ging keurig, Laiser had er duidelijk zin in.
Echt verbluffend om te zien hoeveel progressie zowel paard als bestuurder de laatste maanden gemaakt hebben.
Laiser is veel constanter geworden en Christianne krijgt echt de uitstraling van een prof !
Niet afwachten, geen problemen omzeilen: rijden !

Bij de opwarmronde in de ring kreeg Christianne nog even de tip om eens te gaan genieten van de proef.
De proef ging lekker.
Een paar mindere punten werden imo. prima gecompenseerd met goede onderdelen.
Al met al was het een constante proef waarin Laiser zich prima liet rijden en Christianne liet zien dat ze goed gewerkt heeft aan de mindere kanten.

Altijd lastig om je debuut te maken in een nieuwe klasse, het is toch weer even wennen.
Wat resulteerde in een stuurfout tijdens de eerste middendraf, die moest toch echt op de lange zijde getoond worden
2 strafpuntjes dus, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na afloop van de proef was iedereen tevreden.
Christianne had wat last van uitputtingsverschijnselen, maar gelukkig was ze snel weer de oude.

Het puntentotaal viel mij persoonlijk een beetje tegen, 147 (-2).
Stiekum had ik op meer gehoopt, maar volgende keer beter.

De kop is eraf, en combinaties uit de omgeving Tilburg / Breda: pas op, want ze komen eraan !!!

en nu namens mij:

Vanmiddag was het dan inderdaad zover.
Afgelopen week had ik diverse onderdelen uit de proef geoefend. En ik had eigenlijk wel het idee dat wij het aardig onder de knie hadden.

Gisteravond had ik Laiser al ingevlochten aangezien ik vanochtend wilde gebruiken om wat langer te slapen. Die kleuters van mijn werk weten toch wel aardig hoe ze hun juf moe moeten krijgen (Maar gelukkig waren ze zelf ook behoorlijk moe )

Vanochtend dus heerlijk op mijn gemakje naar stal. Daar was Laiser het er al helemaal niet mee eens dat alle paarden in de wei stonden behalve hij .

Na Laiser ingeladen te hebben en naar het wedstrijdterrein gereden te hebben, begon het toch nog even aardig te regenen. Gelukkig was het maar een tijdelijk buitje en konden we bij droog weer losrijden.

Tijdens het losrijden liep Laiser al lekker, al wilde ik nog wel eventjes hem iets attenter maakten aan mijn been. Ik rijd namelijk sinds een paar weken zonder zweep en dat bevalt me goed. Maar voor die paar kleine puntjes had ik toch even mijn zweep als aanwijsstok nodig. Laiser snapte de hint en reageerde weer zoals ik van hem verwacht .

Ik mocht al diverse malen naar binnen om daar verder te rijden, maar buiten was het lekker rustiger en veel meer ruimte Dus ik ben lekker lang buiten gebleven.

Binnen merkte ik dat hij iets langzamer was dan buiten. Waarschijnlijk omdat het binnen warmer was. Maar goed. Het voelde nog steeds goed.

Mijn proef vond ik heel lekker gaan. Afgezien van die domme fout natuurlijk. En ik wist het goed genoeg, ik heb het nog flink in mijn hoofd gestampt, maar toch reed ik een diagonaal ipv vooruit. De jury snapte de vergissing en gaf zelf al een teken dat ik mocht herstellen.

Verder gingen de oefeningen eigenlijk heel lekker ontspannen. Laiser was heen enkel moment sterk en liet zich soepel de bak rond sturen. Tjonge dat was wel eens anders geweest.
Maar goed het ligt natuurlijk er ook aan dat we mijn handen-op-de juiste-lengte-en-hoogte-probleem eens goed hebben aangepakt dmv foto's maken zodat ik niet alleen kon voelen wat het verschil was, maar ook het kon zien.

Ik kwam net als Laiser toch wel wat moe de ring uit. (Tja als je al moe bent als je er op gaat, wat wil je dan nog...) Maar dat duurt altijd maar een paar minuutjes en dan kunnen we er weer tegen aan .

Na afloop had ik nog een praatje met de jury gemaakt. Ik had haar verteld dat dit mijn eerste L2 proef was. Ze vond dat we dat dan heel netjes gedaan hadden. Jammer van die paar puntjes in het begin, want anders was ik toch wel in de buurt van een winstpunt gekomen. Ze vertelde me wat puntjes waren waar ik de volgende keer nog op kon letten zodat ik voor die oefeningen betere punten kon krijgen. Maar nogmaals ik had al een nette eerste proef neergezet.
Kortom ik mocht niet klagen en deed dat dus ook maar niet

En ach, de punten komen vanzelf wel een keer. Ik was zeer tevreden over ons debuut. Het was voor mij een bevestiging dat ik er toch goed aan had gedaan om al over te gaan.

Monique, wederom bedankt voor je hulp.
Je bent zowel van Laiser als voor mij een grote mascotte op de wedstrijden. Je weet precies hoe je het beste uit ons naar voren moet krijgen op de wedstrijden. Dank je wel.

29-11-2003

Vandaag had ik weer een wedstrijd. Alleen deze keer een onderlinge waarvan de punten niet mee telden. Het was een wedstrijd die de jongste dochter (11 jaar) van de staleigenaresse georganiseerd had. (en tot in de puntje hoor )

Gisteren moest ik tijdens het rijden nog even de puntjes op de i zetten, aangezien Laiser nog aan het nagenieten was van zijn geweldige springervaringen. Hij probeerde mij er nog van te overtuigen dat dat dressuren toch maar niks was . Maar helaas, pindakaas... Ik wilde toch ook nog gewoon dressuren. Met als gevolg dat het gisteren er af en toe even pittig aan toe ging.

Vanochtend bleek dat het toch goed was geweest gisteravond. Laiser liep namelijk de showbink uit te hangen en liep zich behoorlijk te verkopen.

Eenmaal in de ring, bleef hij nog steeds lekker actief en af en toe gooide hij er weer een showmoment tussen door. Maar hij bleef lekker te rijden. Ik reed nu wel de juiste middendraf en lette op de puntjes die vorige week wat minder waren gegaan. Er zaten nu wel wat kleine foutjes is ivm het showgedrag van mijn stoere bink, maar het ging zeker niet slecht.
En dat vond de jury ook. We hadden 160 punten gekregen voor onze tweede proef in de L2. (toch jammer dat ze nu niet meetellen )

9-12-2003

Ik heb vanavond echt met verbazing naar mijn Laisertje zitten kijken. Ik zal eens vertellen wat er gebeurde....

Ik begon de avond met Laiser te zadelen om te gaan rijden. Tijdens het zadelen merkte ik al dat meneer er niet veel zin in had vandaag. Dat kon nog wat gaan beloven

Terwijl ik hem naar de binnenbak begeleid staat meneer op zijn achterbenen en trekt de teugels krachtig door mijn hand heen...
... er stond een oranje pion die normaal 50 cm meer naar rechts staat
En dat was eng

Tijdens het rijden was meneer nog steeds zo'n bommetje en lette op alles wat er buiten de binnenbak zich afspeelde. Dat was allemaal wel erg eng.
Wat hij toen nog niet wist, was dat de ervaring na het rijden veel meer indruk zou maken

Terwijl ik aan het uitstappen was, kwam de staleigenaresse met haar 28-jaar-oude merrie aan de hand de bak in gestapt. De merrie is al een paar dagen niet in orde en koliekerig, maar het moet nu eigenlijk een beetje vanzelf overgaan aldus de dierenarts. De merrie had vandaag al wat meer sprankeling in haar ogen dan gisteren, dus dat was al een goed teken. Had ze gisteren nog geen oog van Laiser, vandaag des te meer .

We besloten Laiser zijn deken weer op te doen en hem nog even lekker met de oude merrie in de binnenbak te laten. Ze doen alle twee namelijk een ander paard geen vlieg kwaad.

In het begin ging het aardig. De merrie miepte wat zoals een echte merrie dat kan en Laiser hield zijn afstand wanneer dat nodig was. Kortom leuk om eens te kijken hoe ze met elkaar omgingen.

De merrie vond die grote knul eigenlijk wel interessant en begon hem eens van top tot teen te inspecteren. Laiser keek even wat het de merrie deed en besnuffelde haar heel zacht en vriendelijk en begon zelfs een beetje te kroelen in haar nek.

De oude merrie vond zo'n jong blaadje wel erg interessant en had haar jonge vlam al snel onopvallend in een hoekje gekregen van de bak zodat hij niet meer weg kon. (Laiser die goedzak had nog steeds niets in de gaten )
De merrie wed hoe lang hoe hengstiger en drong zich letterlijk op bij Laiser. Laiser wist zich er geen raad mee en keek af en toe paniekerig om zich heen. "Wat moest die oude merrie nu weer van hem "
Hij kon echt geen kant op . Maar na een hele tijd ontdekte hij dat als hij achteruit liep (dus weg van dat knipperlicht voor zijn neus ) dat hij weer "vrij" was. Om vervolgens snel weg te stappen. Maar helaas voor Laiser, die oude merrie was echt stapelverliefd op hem en achtervolgde hem al snel weer om zich weer op een presenteerblaadje aan te bieden.

Laiser heeft haar nog was liefdevol besnuffeld en heel haar benen afgelikt, maar veel verder dan dat kwam hij niet. (Tenzij hij van een voorspel van meer dan driekwartier houdt )
Uiteindelijk hebben we toch maar besloten om Laiser vannacht in zijn eigen stal te laten slapen voordat hij nog aangerand werd door een dame op leeftijd .

Met een teleurgestelde blik in haar ogen, nam de merrie afscheid van Laiser die opgelucht weer naar zijn eigen stal terug mocht.

14-12-2003

Vandaag had ik wedstrijd bij Stal Allure in Waspik (voorheen de Ponhoeve).

Laiser was superfris op de trailer. Hij was aan het dansen in de stilstaande trailer.

Nadat ik me gemeld had en startgeld betaald had, besloten Michel en ik om Laiser er maar uit te halen. Anders zou hij binnen de kortste keren drijfnat in de trailer staan.
Eenmaal uit de trailer stond hij flink te briesen en maakte zich ontzettend groot. Michel had een op zijn gezicht. Hij vond het geweldig om Laiser zou te zien. (Nou moet ik zeggen, Laiser is op zo'n moment ook erg leuk om te zien )
Maar zou hij zich vandaag ook laten rijden vroeg ik me af. Hij was zichzelf wel heel erg aan het opfokken... Gelukkig nam Michel Laiser van mij over zodat ik me kon omkleden en alvast de spullen pakken die we nodig hadden. Laiser en Michel vermaakten zich door door het weiland te rennen/draven onder luid gebries. Laiser begon zelfs te hinniken naar iedere trailer die voorbij kwam.

Ik nam hem aan de hand mee naar de losrijdbak (dit was buiten) aangezien er een hoop te zien was zoals flapperende zeilen etc. En aangezien ik mijn held-op-sokken ken, leek het mij veiliger om er naast te lopen omdat hij mij dan altijd volgt.

In de losrijdbak was het behoorlijk fris en de wind blies door mijn jasje heen. De wind die door de struiken ging, was natuurlijk alleen nog maar meer olie op het vuur. Kortom om een lang verhaal kort te maken.
Ik had een gigantische showbink onder mijn kont. Hij liep zich daar uit te sloven en zich te tonen. Ik zag het al helemaal zitten. Dat winstpunt kwam er vast en zeker aan als hij dit gedrag vast kon houden in de proef.

Maar helaas het machogedrag was niet meer zo heel erg aanwezig tijdens de proef. Het begon al met het feit dat de bak wel heel eng was. Grote zwarte banden tegen de kant, dan nog mensen die zaten te kijken, witte hekjes aan één lange zijde en witte bloembakken. Kortom het scenario voor Laiser om de ik-ben-bang-rol te gaan spelen. Daarbij kwam nog dat de bak vrij zwaar was en op sommige plekken zakte Laiser flink diep weg.

Maar zo waar na een rondje gelopen te hebben liet hij zich aardig door de bak heen sturen. Maar helaas was het machogedrag verdwenen en toonde hij zich beduidend minder...
Zelf had ik er ook niet zo'n goed gevoel over. Ik dat echt dat ik een mindere proef had gereden.
Maar volgens de voorleesster (die ik gelukkig een op de wedstrijd kon vinden aangezien mijn trouwe groom nu andere afspraken had) was het helemaal nog niet zo slecht voor de tweede keer in de L2.

Voor de prijsuitreiking brachten we Laiser snel even naar huis. Waarbij Michel spontaan aanbood om Laiser wel in zijn stal te zetten en hen van "dat spul" te geven. (Jaja mijn lieve mannetje wilde slobber maken voor Laiser. "Want dat heeft hij toch wel verdiend ?" (En dan maar zeggen dat hij niets om paarden geeft (Hmm, maak dat de kat wijs )

Ik snel de trailer op z'n plek gezet en terug gereden naar de wedstrijdlokatie. Ik was precies op tijd voor de prijsuitreiking. Niet dat ik die illusie had, maar ik wilde toch graag mijn punten weten.
Nou die vielen absoluut niet tegen. Het was zelfs veel meer dan ik verwacht had. Ik had namelijk 153 voor de eerste en 159 voor de tweede proef. De tweede proef ging ook beter dan de eerste. Maar een winstpunt had ik eigenlijk nog niet verwacht. Waar wel welkom natuurlijk

23-12-2003

Naar de ruitershop gaan is niet slim, in mijn geval


Gistermiddag had ik weer les gehad en was Laiser weer erg nat over zijn lijf. (Tja om de een of andere vage reden heeft hij dit jaar meer wintervacht dan voorgaande jaren )
Ik heb wel een wollen zweet deken, maar die heeft geen hals. Dus dat stuk blijft altijd erg lang nat.
Ik had Laiser voor de gein al mijn uitrijdeken om de hals geknoopt, maar dat is natuurlijk geen oplossing. (Al zag het er wel komisch uit )

Dus ik bellen naar de ruitershop of zijn nog zweetdekens met hals hadden. Ja die hadden ze genoeg. Maar toen ik vroeg om maat 215 moest de verkoper toch even in de winkel gaan kijken. Nee helaas wollen dekens met hals waren er niet in 215. Die zouden dan besteld moeten worden en zouden er pas half of eind januari zijn.
Op de vraag of er dan nog dikke fleecezweetdekens met hals in maat 215 waren, kreeg ik gelukkig wel een ja.

Dus ik naar de ruitershop gereden voor een fleecedeken met hals.
Veel keus had ik niet en ook nog maar in één kleur. Namelijk chocoladebruin. Ach ik wilde per se een deken voor mijn jochie hebben, dus zelf chocoladebruin is goed. (Vanavond kan ik eens kijken hoe het staat bij mijn jochie, maar al staat het voor geen meter als het z'n werk maar doet dan ben ik tevreden.
Verder nog een mineralenblok meegenomen, want die was ook weer op.
Tot zo ver geen problemen...

Maar ik kon de verleiding niet weerstaan om even een kijkje te nemen bij de zadels of er toevallig een leuk (qua prijs) vzh-springzadel lag. Ik heb op een paar zadels gezeten.
En daar ging het fout...
Eentje zat wel erg fijn. Maar helaas was de prijs nog iets te hoog om het meteen mee te willen nemen. (Zeker nadat ik vorige maand een andere auto gekocht heb...)
Helaas trapt mijn kerstmannetje er ook niet in en zal het zadel dus voorlopig wel niet in mijn bezit komen
Tenzij er een gulle gevers langs komt deze kerst, maar dat zal wel niet...

30-12-2003

Vandaag zou de hoefsmid tussen twee en drie uur komen. Laiser was vandaag aan de beurt.
Ik dacht laat ik hem vooraf even rijden (en van mijn nieuwe setje eens bekijken hoe het op Laiser staat )
Terwijl ik in de binnenbak aan het rijden was op een stronteigenwijze knol,
kwam de smid al een half uur eerder dus om half twee aan.

De vraag was of ik Laiser al even kon laten bekappen.
Hmm, eigenlijk niet want het rijden gaat voor geen meter, tenminste niet zoals ik het wil. Maar goed, laat ik het maar doen, anders is de smid dadelijk weer weg.

Terwijl Laiser bekapt wordt maken we nog geintjes dat ik, als de smid klaar is, eens ga bekijken of Laiser nu ook beter loopt na zo'n pedicurebehandeling "Ja, zei de smid, wij stralen de hoeven in "

En ja hoor,
tot onze verbazing liep Laiser na het bezoekje aan de smid veel beter.
Zelfs travers deed meneer alsof het niets was
De smid moest lachen toen ik hem vertelde dat zijn handen inderdaad magische krachten hadden