Derde kwartaal van 2003

13-07-2003

Zaterdagmiddag had ik les van mijn intructrice voor bekende ook wel bekend als mijn zusje  

Allereerst was Laiser erg huiverig voor een grote bak die gevuld werd met water, net buiten de bak. Hij durfde er niet bij in de buurt te komen.
Zelfs toen ik al in de bak was, bleef het eng en was hij een brok spanning. Aangezien ik geen zin had om op deze manier te lessen vroeg ik Bianca om de deuren een stuk verder dicht te doen, zodat Laiser zich op de les kon concentreren.
En dat werkte na een paar minuten begon hij zich te ontspannen en liet zich rijden.

Tijdens de les vroeg ze ineens hoeveel winstpunten ik nu had. Dus ik vertelde dat ik er nu 8 had. "Mooi dan kunnen we eindelijk eens tegen elkaar starten. Jij met Laiser en ik met mijn drie-jarige" Het was inderdaad al heeeeeeel lang geleden dat wij tegen elkaar hebben moeten rijden. Dat was toen we alle twee nog op de ponies reden, en dat is toch al weer enkele jaartje geleden .

"Ja en dan ergens in de zomer vcan 2004 kun je in het M1 gaan starten.." zei ze.
Dus ik: "Pardon wat zeg je nu, ik geloof dat ik het even niet goed kon volgen."
Ik had het dus wel goed gehoord. Volgens Bianca moet het mogelijk zijn als wij op dezelfde manier doorgaan als we nu doen dat we over een jaar in het M1 kunnen zitten. (Jaja, alleen ben ik zelf nog niet overtuigd )

Tijdens de lessen moest ik al vaker schouderbinnenwaarts en dergelijke doen, maar dat wilde ze vanaf vandaag verder uitbreiden en aan de slag met travers. En die lieve Laiser vond het moeilijk, maar deed toch keurig zijn best om het te proberen. En helemaal zonder steigerpartijen, terwijl we dat in het begin wel veel gehad hebben als hij iets nieuws aan moest leren.

Niet alleen Laiser vond het moeilijk ik zat ook een paar keer van "Aaargh, ik raak helemaal in de war. Even opnieuw, ik voel me net alsof ik motorsche gestoord ben "
We kregen te horen dat we er al hele mooie stukjes bij hadden zitten. Laiser ging goed vooruit de laatste tijd.

Ik heb nu opdrachten gehad om tijdens deze week te gaan oefenen, zodat Laiser het steeds beter gaat snappen en het meer routine voor hem wordt.

En Laiser...? Die zal blij zijn als ik binnenkort op vakantie ga en mijn moeder hem komt verzorgen. Dan mag hij lekker rondhobbelden in de bak, met haar op zijn rug. En zolang zij niet weet hoe zij hem dressuurmatig aan het werk moet zetten, vind hij het prima . Want ja Laiser is en blijft Laiser. Hij gaat zich natuurlijk niet uitsloven als hij het ook op een heerlijke sukkelgangetje kan doen .

19-07-2003

22-07-2003

Een meisje wat bij mij in de straat woont is een erg grote fan van Laiser.
Detail : Het meisje is net 4 jaar en de onderkant Laiser's buik komt ter hoogte van haar neus zo ongeveer

Een hele tijd geleden was ik haar (en haar ouders) tegen gekomen tijdens een buitenrit en heeft ze eventjes voor mij op het zadel gezeten. En zo hebben we een paar rondjes gestapt. Toevallig hadden de ouders een fotocamera bij zich dus werd het meteen vastgelegd op foto.
Die foto ligt al heel lang op haar kamertje en iedereen die op visite komt of komt spelen krijgt (al dan niet vrijwillig) de foto te zien.
Later als ze groot is wil ze ook op "paardrij".

Iedere keer als ze mij ziet, zegt ze tegen haar moeder dat ze zo graag nog een kaartje mee naar het paard wil. En vorige week kwam ze 's ochtend (net voordat ik mijn auto instapte om te gaan werken), naar buiten gerend om te vragen of ze binnenkort een keertje mee mocht naar mijn paard. Ik beloofde haar dat dat de eerste week van de vakantie zou kunnen. En gisteravond was het dan zo ver.

Ik belde aan om te vragen of het uitkwam en of ze zin had om mee te gaan. Ze stond te juichen en wilde dolgraag mee.
Ze zou zich eventjes omkleden en dan zou haar moeder haar wel even naar mij brengen.
Zo gezegd zo gedaan. Buurmeisje in de auto en samen reden we naar Laiser. In het begin was ze nog een beetje stilletjes, maar al snel begon ze te kletsen.

We spraken af dat als Laiser lief was dat ze er dan op mocht zitten en als ze het durfde mocht ze er ook alleen opzitten. Nou je snapt al, die pretlichtjes in haar ogen werden steeds groter.

Eenmaal bij Laiser aangekomen, deed ik de stal deur open en Laiser kwam het meisje vrolijk begroeten.
Maar aj , nu was hij toch wel een beetje eng....
... geen nood, ik tilde het meisje op en toen ze op ooghoogte met hem was durfde ze hem zachtjes over zijn hoofd te aaien. Laiser vond het allemaal best, maar vond het toch wel erg lang duren voordat hij een appeltje kreeg.

Het meisje bleef heel goed bij mij in de buurt zoals we hadden afgesproken en ook bij de achterbenen van de paarden bleef ze op veilige afstand.

Ik vroeg haar of ze wilde helpen met poetsen. Waarop ze antwoordde:"Ja, maar ik weet niet hoe dat dat moet..." Toen ik haar vertelde dat we het samen zouden doen en dat ik haar zou helpen, vond ze het prima. (En laat ik nu toevallig ook een heel klein borsteltje in mijn poetskist zitten )
Heel trots stond ze Laiser's voorbeen te poetsen (ja hoger lukte niet, Laiser was ook zo groot ) En toen ze klaar was, wachtte ze mooi totdat ik haar meenam naar de andere kant op Laiser te poetsen. (De rest van zijn lichaam deed ik wel eventjes )

Ik deed een halstertouw een Laiser's bit en gaf het touw aan het meisje. "Kun jij Laiser vasthouden en meenemen?", vroeg ik haar. Nou dat wilde ze wel. (En ze had niet eens in de gaten dat ik Laiser gewoon aan de teugels vasthield )

Ze wachtte net buiten de rand van de bakrand op een bankje, terwijl ik opsteeg en wat stapte op Laiser. "Als hij lief is mag ik hè?"
"Ja als hij lief is mag jij er samen met mij op."
"Nou volgens mij is hij wel rustig "

"Ja hij is inderdaad heel lief, weet je wat, we vragen of die meneer je eventjes optilt en dan gaan we samen op Laiser rijden"

Nou wat was ze trots zo boven op Laiser, Het was wel weer eventjes een beetje spannend maar als snel straalde ze behoorlijk. Ze hield zich goed vast aan het borsttuig wat ik speciaal aangedaan had bij Laiser zodat ze zich vast kon houden. En Laiser? Die vond het best, het was een heerlijk stapdagje, dus dan hoor je Laiser niet klagen.
Na een aantal rondjes samen gestapt te hebben, stapte ik eraf en bleef zij trots in het zadel zitten op dat grote paard.

De eerste paar rondjes hield ik haar been nog vast, maar al snel was dat niet meer nodig en kon ze heel recht op Laiser zitten. Haar voetjes zaten in mijn beugelriemen en daar had ze lekker steun aan.

Toen ik na een tijdje zei dat we er weer eens mee zouden stoppen, vond ze dat jammer. "Waarom blijven die andere mevrouwen dan nog wel rondjes rijden?" (Ja hoe kon ik dat nu maken. Die twee stalgenootjes zaten al eerder op paard en zij kwam dus pas als laatste. En nu ging ze ook nog als eerst weg, dat kon natuurlijk niet.)
Toen ik haar vertelde dat die andere mevrouwen nog goed moesten ofenen, was het goed als zij nog een andere keertje ook weer mocht komen oefenen, maar dan wel langer .

Op stal kreeg Laiser nog een emmer slobber. Dat was wel heel interessant hoe ik die Brinta voor Laiser maakte.
Het meisje lag ook helemaal dubbel van het lachen toen ze het met slobberbesmeurde hoofd van Laiser zag toen hij de slobber op had.

Samen brachten we heb naar de wei. Af en toe wilde Laiser nog wat gras eten. Samen moesten we dan heeeeeeel hard trekken om hem weer mee te krijgen. Tenslotte stond hij heerlijk in de wei en zwaaide we nog eventjes naar hem om vervolgens naar huis te gaan.

En je snapt al wat het eerste was wat ze thuis vertelde:"Mama ik heb helemaal alleen op het paard gezeten." Waarop ze vervolgens aan mij vroeg of ze nog eens vaker mee mocht .

02-08-2003

Gisteravond was het dan eindelijk zo ver.
Laiser en ik zouden voor het eerst samen een strandrit gaan maken. Renaat (een stille bokker) en Olly gingen ook mee.
Na zo'n dik anderhalf uur rijden. Jaja we zaten ook nog een beetje in de file... (grappig hoor twee paarden die dan af en toe eventje hinniken naar elkaar )

Parkeerde we in de haven van Scheveningen de trailer. Michel en de ouders van Renaat zouden deze later op de avond naar Meijendel rijden. Daar zouden Renaat en ik ook heen komen en op die manier hoefde we geen rondje op het strand te rijden .

Het was heerlijk weer, maar toch niet meer zo super druk op het strand zo tegen half negen.

Dit was de eerste keer dat Laiser zo lang op de trailer heeft gestaan. En dat heeft hij heel goed gedaan. Dus is het zeker voor herhaling vatbaar .

Laiser vond het allemaal mega interessant in de haven. Alleen die vislucht vond hij echt niet prettig, hij keek Michel dan ook af en toe echt vies aan.
Toen we eenmaal opgezadeld en al waren reden Renaat en ik door het nog redelijk drukke verkeer naar het strand.
De paarden vonden het erg spannend en liepen het eerste stuk op het strand dan ook als twee flinke bommetjes. Ik merkte dat het Laiser eigenlijk best veel was, de zee, de zon die over het water scheen, de mensen, die gekleurde windschermen. Maar hij bleef gaan en bleef lopen.
Op een gegeven moment ging de mobiele van Renaat. Het was haar vader die vertelde dat Michel achter ons aan gelopen kwam om wat foto's te maken, maar dat hij ons niet bij kon houden aangezien Laiser en olly er zo'n flink tempo in hadden zitten in de stap
Aangezien stilstaan te moeilijk was voor ze. Ze waren nog erg ongewonden, besloten we terug te stappen naar Michel. Ja wij wilden stappen, maar De paarden dachten in volle galop terug te gaan naar de trailer. Maar dat feestje ging niet door Ik had Laiser al terug voordat hij twee galopsprongen had genomen. Hij zag er toen echt als een heel pittige knol uit, maar hij bleef keurig onder mij lopen en wachtte af wat voor hulpen ik hem gaf.
Laiser vond het fijn om Michel te zien. En de hele tijd dat Michel met ons mee is gelopen en foto's heeft gemaakt hield hij Michel in de gaten en was hij rustig.

Ik ging hem bewust even dressuurmatig rijden, en daar werd hij rustiger van. Sterker nog de rust was bij hem eerder in zijn lijf dan bij Olly die normaal de koele kikker is.
Bij een stukje waar van die zwarte kinderkopjes lagen, deed Olly alsof dat heel eng was. En laiser liep er heel relaxed langs, althans het eerste stukje...
... daarna sprong hij ineens vierkant een meter de lucht in. Oei dat was wel ineens heel eng . Je moet die gezichten van de mensen zien toen ik toen hard moest lachen om Laisers actie. Die mensen snapte er niets van dat ik lachte om dat gevaarlijke beest .

Bij de pier liep Michel terug naar de boulevard, om daar zich weer bij de ouders van Renaat te voegen en zich te vermaken totdat Renaat en ik uitgereden waren.
Alleen vond Laiser dat geen goed idee, hij werd er helemaal nerveus van. Hij liet het wit van zijn ogen weer zien. De schat hij had het de hele tijd zo dapper gedaan en nu was Michel uit het zicht en vertrouwde hij niet meer op zijn eigen kunnen...
Onder de pier door lopen vond hij dan ook erg eng en bleef dicht bij Olly. Gelukkig had hij vrijsnel daarna weer in de gaten dat hij het best aankon zonder Michel en liet zich dan ook graag rijden door mij. Maar als ik hem iets te veel vrijheid gaf werd hij weer wat onrustiger
Terwijl we over het strand reden waren er veel mensen die zeiden dat het zulke mooie paarden waren . Er kwam zelfs een klein jongetje achterons aangerend. :"Mevrouw, mag ik uw paard eventjes aaien?" vroeg hij aan mij. Natuurlijk mocht hij dat eventjes. Maar toen Laiser zijn hoofd maar hem toe draaide, schrok het jongetje wel even. Dat was wel eventjes heel groot
Na het aaien bedankte het jongetje dat hij mijn paard had mogen aaien en zei vriendelijk gedag.

Naarmate dat we op een rustig stuk strand kwamen, konden we nog heerlijk draven over het strand. En op het lege strand wat daarna volgde hebben we nog heerlijk gegaloppeerd. Zelfs nog door het water wat niet zo golfde .

Na een tijdje probeerden we de paarden toch eens de branding in te krijgen. Olly ging uiteindelijk als eerste. Maar Laiser vond dat maar niets al die bewegende witte strepen die zo'n vreemd geluid maakte en ook nog eens zorgde dat je nat werd.
Maar na heel veel geduld en een Olly die liet zijn dat het eigenlijk wellekker was dat water zo langs je benen, durfde Laiser het aan om zijn hoefjes nat te laten worden. Maar wat was dat eng zeg, ineens waren die witte schuimende strepen ook rechts van hem. Na een paar diepe zuchten begon het hij het toch wel grappig te vinden en liep heerlijk door de branding. En iedere keer als er weer een golf kwam keek hij heel verbaasd dat dat zomaar onder hem door naar rechts ging

De tocht terug door de Duinen liet Laiser aan Olly zien dat hij helemaal nog niet moe was en dat wel eventjes duidelijk zo maken. Heel zelfverzekerd liep hij voorop en had er een behoorlijk tempo in zitten.( En wat zijn die duinen daar mooi zeg .)
Alleen ineens toen we bijna bij de parkeerplaats waren was er iets op het pad wat te veel was voor Laiser. Hij draaide zich om, verstopte zich achter Olly en durfde alleen zo nog verder te lopen
En wat het nu is geweest? Ik weet het niet waarschijnlijk verandering van kleur in het grondoppervlak. Daar in Laiser namelijk nogal erg panisch voor.

Vreemd genoeg had hij eigenlijk helemaal niet zo'n dorst na die heerlijke rit. Wel had hij lekkere trek en het meegebrachte hooi ging er dan ook goed in

De rit naar huis ging ook goed. Bij een tankstation zijn we eventjes gestopt om te tanken. Aangezien we stilstonden nam ik even een kijkje bij Laiser die nog heel rustig stond te kanbbelen van zijn hooi. Maar die autoslobbermachine was wel erg interessant en dus stak Laiser zijn hoofd eens goed uit het deurtje om dat allemaal eens goed te bekijken

Tegen 01.00 uur waren we weer terug op stal. Daar hebben we de paarden nog wat te extra te eten gegeven, want dat hadden die twee stoere bikkels wel verdiend . Daarna heb ik het zout nog van zijn benen afgespoeld en zijn hoeven ingevet. (en dat is best maf als je beseft dat je dat midden in de nacht staat te doen .

06-09-2003

De kleuters in mijn klas weten dat ik een paard heb.
Ik heb namelijk toen ze een dagje kwamen wennen een spannend avontuur verteld dat ik met Laiser beleefd zou hebben.
Al die kleuters weten dat verhaal nog en de meeste weten ook nog dat het paard Laiser heet

Een aantal moeders rijdt ook paard en vroegen aan hun kinderen: "wist je dat jouw juf ook een paard heeft?".
Waarop er eentje reageerde:
"Natuurlijk weet ik dat . En ik weet ook hoe hij heet. Hij heet Laiser, nou dat moet je wel heel goed kunnen lezen hoor, anders heet je niet zo maar "leezur" .


Je snapt die moeder vertelde het meteen aan mij toen ze me zag. Ik moet zeggen ik vind het een prachtige verklaring voor de naam Laiser

07-09-2003

Volgens mij gaat er hier eentje een beetje naast zijn hoeven lopen

Tijdens mijn vakantie heeft Laiser heerlijk geluierd en wat rondgehobbeld met mijn moeder op zijn rug. En toen ik terug kwam ben ik nog een week ziek zwak en beroerd geweest, wat dus nog een week extra vaknatie voor Laiser inhield.
Nu is die vakantie voorbij en is Laiser het er eigenlijk niet mee eens.

Sterker nog, meneer begint weer aardig de oude te worden en heeft al weer behoorlijk wat spatjes.

Aan het begin was hij nog wat stijfjes en heb ik dus hem zodanig aan het werk gezet dat hij zich niet overbelastte maar toch zijn spieren weer soepel maakte. En je zag hem gewoon gedurende de week vooruit gaan.

Vanavond ging ik er hem rijden toen ze al weer uit de wei waren gehaald en in de stal stonden. Toen ik binnenkwam stond meneer lekker aan zijn hooi te knabbelen. Hij kek even op van :" Zo ben jij er ook weer". Nadat ik hem een poetsbeurt had gegeven, zadelde ik hem op om te gaan rijden.
Met een slakke tempo liep hij naar de buitenbak en keek me aan alsof ik gek geworden was.

Tijdens het rijden wilde hij sjokken en was liever lui dan moe. Toen ik hem dus aan het werk zette, kwam het eerste gesputter al. Hij liet me duidelijk weten geen zin te hebben. Maar dat was jammer van Laiser, ik vond dat er nog even gewerkt moest worden zonder gezeur.

Alleen vond Laiser dat geen goed idee, en begon echt te klieren en weer een truckendoos open te trekken. Helaas voor Laiser was ik in een erg consequente bui. Hij kon doen en laten wat hij wilde, maar ik was niet van plan eerder te stoppen dan dat hij zich weer normaal zou gedragen en gewoon netjes zou doen wat ik van hem vroeg.
En Laiser ? Die was niet van plan zich zomaar gewonnen te geven. Dus tijdens het rijden van tempowisslingen gooide hij er even een flinke bok tussen door. Alleen had die niet het gewenst effect voor Laiser, ik reed namelijk door alsof er niets aan de hand was en bleef de oefeningen gewoon herhalen.

Ondertussen begon hij al heel erg als een macho te lopen, en voelde het eigenlijk wel heel gaaf aan. Hij wordt zo heet af en toe, dat je hem gewoon niet eens meer herkent .

Toen ik al wijkend zigzaggend door de bak wilde, wilde Laiser het met een franse slag doen. Alleen helaas pindakaas, dat accepteerde ik niet en corrigeerde hem. Waarop hij met een air van gewelste mij duidelijk wilde maken, dat ik toch echt niet moest denken dat hij zich uit ging sloven op een zondagavond terwijl de rest heerlijk in hun stal staat te knabbelen van dat heerlijke hooi. Kom nou zeg, hij is wel goed maar niet gek.
Waarop meneer een steigerpartij er tegen aan wilde gooien. En ik was eigenlijk verbaast over mijn eigen handelen. Voordat ik het zelf oin de gaten had, had ik hem al weer op de grond en op een pedagogische wijze flink aangepakt zodat hij met vier benen op de grond bleef. Met als gevolg dat hij daarna keurig voor zowel de linker als de rechterkuit ging wijken. Maar ik moest natuurlijk niet vergeten dat ik wel op een hele erge macho zat hoe drufde ik dat wel niet. Voor deze ene keer zou hij het dan doen, maar het moest geen gewoonte worden.
Hoezo een paard met air

10-09-2003

Vandaag had ik weer les met Laiser.
Nadat ik de afgelopen dagen eigenlijk me een beetje druk had lopen maken over zijn bewegen, bleek vandaag maar weer dat ik mezelf eens een flinke schop onder mijn kont moest geven.

In het begin van de les ging het nog niet helemaal zoals ik graag wilde. Maar daar kwam al snel verandering in. Mijn instructrice liet me een paar rondjes zelf rijden en zei: "Ok, en nu aan de slag!" Kortom ik was gewoon te veel aan het muggenstiften geweest. Ik moest gewoon niet mutsen en rijden

Laiser ging het heel goed doen. Zo goed zelfs dat hij uit zichzelf opgericht ging lopen en goed begon te zakken van achter. Ook zat ik zelf keurig netjes op mijn paard.
Waarop ze zei: "Als je hem zo in de proeven rijd, zijn jullie ware concurrenten voor mijn jonge hengst en mij ".
En ik heb die hengst laatst een keertje zien lopen onder haar en was er echt weg van. Ik wist dat ze die hengst uit wilde brengen in de klasse die ik ook rijd. Ze wil namelijk dolgraag eens tegen grote haar zus (= dat ben ik ) rijden.En toen had ik al zoiets van nou die rijden Laiser en mij er dus echt wel makkelijk uit.

Maar nu zegt ze dus gewoon dat ik op deze manier een concurrent van haar wordt met haar hengst.
Ik voelde me toch eigenlijk wel gevleid

21-09-2003

Vandaag had ik samen met twee stalgenootjes het plan om de paarden op te laden en een rit te gaan maken in de Drunense Duinen. (Ligt vlakbij dus zijn we zo)

Aan het eind van de middag reden we met drie trailers naar de Roestelberg om daar te starten met de rit. Alles ging eigenlijk heel goed en die grote reus van mij was helemaal niet nerveus aan het doen toen we er aan kwamen. (Jaja het wordt nog wel eens wat met hem )

Tijdens de rit had Laiser er stevig de pas in, en hoefde niet eens een drijvende kuit te hebben. De motor was gestart en bleef maar lopen.
En ja als je motor loopt ga je natuurlijk niet het water in .
Alleen jammer voor Laiser, ik wilde wel dat hij het water inging. En als dat niet normaal op een voorwaartse manier kon, dan maar in de achterwaartse vorm . Met als gevolg dat Laiser eigenlijk wel een beetje pissed op zijn baasje was. Ik had hem namelijk geflopt en zijn eigen "kwaliteiten" tegen hem gebruikt .
En ja hoor , achterwaarts ging meneer er dus wel in. Sterker nog toen eenmaal alle vier zijn edele hoefjes nat waren vond meneer het best en wilde hij zelfs wel spelen met dat "natte" water.
Wist je dat je daar heel leuk in kan stampen met je voorbenen? Net zo lang totdat iedereen OOK nat wordt

Kortom kleine Laiser wordt nog wel eens groot

Was alleen een minpuntje aan de hele rit. We zijn verdwaald . Dus werd het een beetje veeeeel later dan verwacht. In de schemer reden we terug naar onze trailers. En Laiser die was als enige niet moe te krijgen zelfs naar dik tweeëneenhalf uur liep hij nog alsof ik er net op zat met een stevig tempo door. Hij was niet moe te krijgen en meneer liep heel dapper voorop. Ik kende mijn eigen paard niet terug. Wat een superknol was het vandaag toch weer.

30-09-2003

Ja het is dan eindelijk zover gekomen.

Na lang wikken en wegen heb ik dan eindelijk de knoop doorgehakt. Ik wil springles gaan nemen met Laiser. En wie weet springen we ooit nog wel eens een parcourtje. Maar mijn voornaamste reden is dat ik springen heel leuk vind en het een leuke afleiding vind van het dressuren.
Ik hoop dat Laiser het ook steeds leuker gaat vinden en er echt plezier in gaat beleven.

Op stal heb ik eens wat rond gevraagd wie er nog meer interesse hebben in springles. Er waren er een paar en tijdens een buitenrit die we laatst maakten hebben we besloten om het ook echt te gaan doen.

Samen hebben we afgesproken om springlessen te gaan nemen. Sterker nog de afspraak voor de eerste les is algemaakt
Eén keer in de twee weken gaan we met z'n drietjes naar een springstal hier in de buurt.

Half oktober is onze eerste echte springles. En ik heb er nu al zin in.