Eerste kwartaal van 2003

04-01-2003

Sinds kort staat er bij ons op stal ook een jong meisje met haar pony. Het meisje is vrij onzeker in haar rijden en dat zie je ook.
Ze vraagt ons ook om advies wat ze moet doen en dergelijke. Je had haar gezichtje moeten zien dat wij vroeger ook zo reden als zij. Echt zo van:"ben ik dan echt niet de enige die het zo moeilijk vind en vind dat ik het niet kan?'.
Ze was helemaal opgelucht. Toen ik vertelde dat ik sommige dingetjes bij haar pony zag die Laiser vroeger ook probeerde, en wat ik dan doe op zo'n moment. Ging ze het meteen proberen. En het werkte. "Kijk hij doet het!" riep ze opeens. Ze was helemaal blij. Je zag dat ze heel blij was om te horen dat ze niet de enige was met zo'n probleem.

Later kwam haar moeder en zei tegen mij: "Jouw paard kan wel heel mooi lopen zeg!"
En toen was het mijn moment om te glunderen. Zo'n complimentje gaat er altijd wel in .

11-01-2003

Gisteren had ik les. En die ging alles behalve lekker. De complete trukendoos kwam weer te voor schijn. Meneer had er duidelijk geen zin in En dat liet hij duidelijk merken ook.
Nu weet ik wel hij is nu met die vorst de wei niet in geweest en staat dus meer op stal, maar toch...
Aan het einde van de les was Laiser behoorlijk nat van het zich op lopen te pinnen. En ik niet minder, dus dat werd lang uitstappen met een zweetdeken en voor mij een dikke jas.
Terwijl ik aan het uitstappen was kwam er een man in de bak met zijn paard. (Omdat wij op stal een binnenbak hebben, komen er nu van stallen uit de buurt mensen de bak huren.) Hij is een bekend jurylid hier in de buurt, dus ik was wel eens benieuwd hoe hij nu zou rijden.
Ik moest toch nog een hele tijd uitstappen, want Laiser was behoorlijk nat. Nadat de man eventjes had gereden raakten we aan de praat, en kwam hij naast mij stappen. We hadden het over van alles en nog wat gehad, maar toen het over de paarden ging vroeg hij wat voor bloed Laiser had. Dus ik zei dat het een kleinzoon van Nimmerdor was, een zoon van Glendale. "Wat zei je?" vroeg de man. Dus ik herhaalde nogmaals de naam Glendale. "Nou dat is ook eens toevallig..." zei de man.
Wat bleek nu hij reed ook op een zoon van Glendale. Dus we hadden twee halfbroertjes Die man vertelde dat hij het heel bijzonder vond dat ik een Glendale had want hij had er buiten mij ooit één keer een andere zoon/dochter van Glendale gezien. Natuurlijk hebben we meteen gekeken of er overheen komsten in zaten. Zo op het oog hebben ze niet heel veel van elkaar weg, maar toen ik naderhand nog eventjes ging kijken en het paard eventjes vasthield terwijl hij een deken er op deed, zag ik dat de ogen en de omgeving van het oog hetzelfde was als bij Laiser. Verder loopt zijn paard op het moment in de Z, en wij nog lang niet . Maar hij heeft ook moeite met de zijgangen naar links, en het verruimen is ook bij zijn paard niet even makkelijk. En dat is precies hetzelfde als bij mijn paardje. En een niet geheel onbelangrijk detail, ook zijn paard is liever lui dan moe. Goh, waar ken ik dat toch van
Verder vond hij dat Laiser mooi dressuurbloed heeft van moeders kant.
Nog een "toevalligheid" deze man moet bij mijn eerst volgende wedstrijd jureren, alleen niet op de dag dat ik moet rijden .

18-01-2003

Gisteren had ik les. Ik had vooraf al verteld dat ik eigenlijk de afgelopen week niet zo heel lekker had kunnen rijden. Ik kreeg Laiser niet waar ik hem wilde hebben en het leek wel alsof we elkaar aan het pesten waren.
Kortom ik was blij dat het weer les was en ik hopelijk weer wat tips kreeg hoe ik hier mee om moest gaan...

Toen ik Laiser ging losrijden voor de les, voelde hij eindelijk weer eens los aan en liet zich gewillig berijden. Alles ging relaxed en zonder commentaar. (Goh dat was afgelopen week wel anders, want meneer heeft wat praatjes gehad )
Mijn instructrice was later maar eigenlijk had ik dat niet eens in de gaten, omdat hij zich zo lekker liet rijden. Hij liet zich zelfs redelijk buigen in zijn lijf.
Toen mijn les begon liep hij ook nog redelijk, maar naar een tijdje vond hij dat het lang genoeg had geduurd en begon weer te mopperen. En hield hij zich ook aan een kant vast. Eigenlijk begon hij weer een beetje zoals hij afgelopen week ook deed. Eigenlijk was ik er stiekem wel een beetje blij om, want dan kon mijn instructrice zien wat ik bedoelde en me vertellen hoe ik dat aan moest pakken.
En wat bleek nu, ik moest voor mijn gevoel juist datgene doen wat ik niet verwachtte. Maar het werkte wel, beter dan het op de manier die ik verwachtte dat ik moest doen. Na een tijdje liet hij zich ook los en kon ik dus weer wat fijner rijden. Natuurlijk gaf Laiser zich niet zomaar "gewonnen" en kwamen er dus wat bokkensprongetjes tussen het rijden door.
Want ja je moet natuurlijk wel laten zien dat je heus nog wel pit in je lijf hebt! Anders lijk je helemaal zo'n watje
Nadat Laiser dus weer los was in zijn lijf wilden, we nog eens kijken hoe het achterwaarts ging. Dat gaat al best aardig, alleen heeft Laiser nog wat moeite om te begrijpen dat hij ook weer vooruit kan terwijl hij zijn neus er niet uit probeert te drukken. Maar na dat een paar keertje geoefend te hebben, leek het erop dat het kwartje al een beetje begint te vallen.
Tijdens het werken aan de galop, kwamen er weer wat meer bokkensprongetjes tussendoor, helaas waren die minder prettig voor mijn rug. Want die was namelijk behoorlijk gevoelig na mijn les.
De bokkensprongetjes van Laiser zijn voor hem om aan te geven dat hij het nog moeilijk vind om aan te springen in de galop zonder zich helemaal uit elkaar ter trekken. En mooi vanuit achter aan te springen. Maar we hebben diverse malen het aanspringen geoefend en er komen er al steeds meer zonder bokkensprong. (Wat ook een stuk prettiger is voor mijn rug )
Al met al was het dus weer een les, waarin ik (en hopelijk ook mijn lieftallig paardje) weer wat hebben waar we mee vooruit kunnen. (Hebben we anders ook wel, maar nu heb ik weer een manier er bij om een rijprobleem te tackelen )

16 februari 2003

Wat er aan vooraf ging:
Zo'n drie weken geleden hadden we onze vorige wedstrijd in de L1. (De foto's en het filmpje stonden toen bij ITP) Ik kreeg toen de tip om hem nog iets pittiger te rijden.

Vorige week zijn ook Naz en Death_Squad ook nog bij Laiser en mij geweest en heeft Joost me tips gegeven om mijn rijden mbt de middendraf te verbeteren.

Met die twee dingen in mijn achterhoofd ging ik vandaag op wedstrijd. En vreemd genoeg was ik vandaag ook niet zo zenuwachtig als voorgaande wedstrijden. Wel had ik zelf het gevoel dat ik toch eigenlijk wel een winstpuntje moest kunnen rijden, mits Laiser in vorm was en ik op mijn persoonlijke foutjes zou letten.

Alles ging vanochtend heel relaxed en ik had zelfs tijd over .
Op ons gemakje reden we richting de wedstrijd, en ik voelde nu al wel wat zenuwen kiebelen .

Toen ik eenmaal op Laiser zat, voelde hij lekker vrolijk (lees voorwaarts ) aan. Hij had het volgens mij wel naar zijn zin en liep flink te showen op het losrijdterrein. (Er was ook zoveel te zien ) Hij zette zijn nek erop en ging. (En af en toe vergat hij eventjes dat ik ook nog op zijn rug zat )

Toen ik me meldde bij de jury was het een vrolijke al wat oudere man. HIj had er duidelijk zin. Ik mocht nog even op mijn gemakje rondrijden in de ring. Dat was wel fijn, want Laiser was lekker energiek. Ik kon dus nog even een galopje doen (wordt hij nog wakkerder van ) en daarna draafde hij lekker om te starten. Ik wilde eigenlijk wel gaan beginnen en mee gaf de jury ook het teken dat ik mocht gaan beginnen.
Ik reed een lekker pittige proef en was zeer tevreden toen ik de ring uit kwam. Paar kleine foutjes, maar lekker energiek gereden en volgens mij ging de middengalop, -draf, en midden stap wel lekker.
Even lekker uitgerust en toen de tweede proef gereden. Laiser had er zin in en liep nog energieker dan de eerste proef. Hij kon niet wachten tot hij mocht galopperen . (mag ik al?, mag ik?, Jaaaaaaaaaa ik mag, kom baasje daar gaaaaaaaaaaaaaan we )

Eigenlijk was het wel leuk om te zien hoeveel lol Laiser ook had in het rijden. Ik had ook heerlijk gereden toen ik klaar was met mijn wedstrijd. Ik had een zeer tevreden gevoel. En ik dacht dat ik wel net een winstpuntje zou moeten kunnen hebben. Maar ja je weet nooit wat de jury er van vond.

Omdat het nog eventjes zou duren voordat de prijsuitreiking zou zijn, brachten we Laiser nog eventjes naar huis Zodat hij niet te lang op de trailer hoefde te staan.

Toen ik terug was bestelden we een heerlijke warme chocomel, want we waren ondertussen behoorlijk koud geworden.
De prijzenuitreiking volgde al snel. En ik was heel blij.
We waren allebei de proeven vierde geworden met 162 punten. Yes, de eerste winstpunten in de L1 zijn binnen.

En Death_Squad nog heel hartelijk bedankt voor je tips vorige week.
Ik heb er goed opgelet met als gevolg dat ik een 8 heb gehaald voor de middengalop en 7 voor de middendraf en een 7 voor de middenstap.

19-02-2003

Laiser is niet gecharmeerd van mijn zangkunsten

(Nu moet ik eerlijk zeggen dat hij niet de einge is )


Ik zat me vanochtend al helemaal lekker te maken met het vooruitzicht van een buitenrit met Laiser in de heerlijke middagzon. Ik heb de kinderen nog net niet de klas uitgekeken, maar ik kon niet wachten.
Maar toen ik om een uurtje of half twee naar huis ging stond er toch een behoorlijk windje.
Ik hoopte maar dat het stalgenootje met wie ik afgesproken had zich er niet door liet weerhouden. Want wat had ik zin in dat ritje, en Laiser niet minder volgens mij.
Gelukkig wilde zij ook nog gewoon een leuke staprit maken ivm de bevroren grond. Dus zadelden we onze paarden. Ik had zaterdag een borsttuig met martingaal gekocht speciaal voor de buitenritten. (Ik had een martingaal, maar die is inmiddels gekrompen of Laiser's nek is veel breder geworden ) Dus voordat we gingen moest ik het borsttuig nog helemaal goed instellen. Nu heeft Laiser tenminste weer ruimte bij zijn hals .
In verband met de wind besloten we om nog maar een zweetdeken over het zadel te gooien, zodat de wind alleen rechtstreeks op de benen en op de hals kon komen. Kortom niet alleen wij waren goed ingepakt, ook onze paarden .
Omdat Laiser zo goed ingepakt was kon ik er moeilijk op komen en pakte dus snel het krukje, maar een springruiter bij ons op stal hield Laiser even vast en gaf me even een extra duwtje. zo zag zijn gezicht eruit toen ik er bijna aan de andere kant afkukelde. Laiser vond al dat gegieber maar niks en wilde vertrekken.
Laiser had er zin in en zette er stevig de pas in . Maar zoals altijd was dat al weer snel over toen we eenmaal de weg met de witte strepen bereikten. Er stopte een auto speciaal om ons voor te laten, dus wij stappen de straat over... Pats boem stil . Laiser trok de handrem erop. Die witte strepen waren toch weer eventjes eng. Maar als snel volgde hij Olly die wel gewoon doorstapte. De automobiliste was helemaal verbaasd, zo'n groot paard bang van zo'n wit streepje op de weg.
Daarna liep Laiser weer heerlijk relaxed verder. Renaat en ik herinnerden ons weer hoe dat zo'n actie twee jaar geleden zou eindigen. Laiser zou dan helemaal over de rooie zijn gegaan en helemaal doorflippen compleet met steigerpartijen. Hij heeft in de afgelopen twee jaar inmiddels zoveel zelfvertrouwen weten op te bouwen. Dat hij nu eventjes schrikt en staat te shaken (Letterlijk ) en dat hij dan weer gewoon met het andere paard mee loopt. Ja mijn jochie heeft al een hoop geleerd in de afgelopen 2 1/2 jaar. En heel goed aan zijn zelfvertrouwen gewerkt. Ik ben trots op hem .
Een stukje verder tijdens de rit is hij nog een keer zich een hoedje geschrokken en stond helemaal te shaken. Ik kon er niet aan doen, maar schoot keihard in de lach. Het was ook zo komisch zoals hij daar schrok. Na een diepe zucht liep hij toch maar weer verder.
Renaat en ik werden ondanks de kou steeds meliger en ik vertelde haar over het meisje wat eens haar pony vastgebonden had bij de supermarkt. Zo kwamen we op het idee om naar het centrum te rijden om bij de Appie wat te drinken te gaan kopen. Net toen we de hoek om waren bij de slager. (Die helemaal niet kon lachen om onze gebaren richting hem, van wat hij van onze paarden vond ) Was het toch wel erg druk en zat oversteken er niet in. We zijn toen maar omgedraaid en terug gereden naar huis.
We hadden weer zo'n ponyclubgevoel (van een ver en grijs verleden) en begonnen ook de liedjes van toen te zingen. En natuurlijk opzettelijk heel hard en oerlelijk . Laiser was alleen niet zo gecharmeerd van mijn zangkunsten en begon met zijn hoofd te schudden. Alsof hij wilde zeggen: "Doe me een lol en hou je kop dicht, als er niets fatsoenlijks uit kan komen ". En weer moest ik weer lachen en had Laiser zoiets van ik weet niet wat erger is dat zingen of dit .
Eenmaal op stal aangekomen zag ik aan Laiser dat het hem goed had gedaan dat ritje. (Waarvan ik hem driekwart van de tijd met lange teugel kan rijden . Alleen de punten waar hij zelf gespannen wordt hoefde ik ze meer korter te nemen.) Na een heerlijke slobber maaltijd was het tijd voor mij om weer naar huis te gaan, en kon ik terug kijken op een heerlijk ontspannen ritje in een schitterend winterzonnetje.

03-03-2003

Vanochtend hadden Laiser en ik springles.

Omdat Laiser niet goed durft te springen onder de man, heb ik het een hele tijd niet meer geprobeerd. Ik wilde het later weer een keer proberen als hij wat meer vertrouwen in zichzelf had. En ik wilde het onder begeleiding doen van een springruiter. Deze man gaat zelf heel vriendelijk met zijn paard om, en het gaat hem ook erom dat het paard vertrouwen krijgt en niet dat hij meteen de sterren van de wereld springt. En wat er ook gebeurde, hij gebruikt geen zweep als dwang middel. Het is een kwestie van vragen en positief belonen.

Terwijl ik Laiser longeerde, stelde Leo de hindernis op en de andere palen die nodig waren om hem in een soort sluis te kunnen laten springen. Laiser tijdens longewerk moest hij ook over een balkje stappen, draven en galloperen. En hij keek ondertussen ook naar Leo wat hij allemaal deed.

Hé dit heb ik al een keertje eerder meegemaakt. Je wil toch niet zeggen dat dat allemaal voor mij neer gezet wordt hè? Wat zijn jullie van plan

Nadat Laiser helemaal los was door zijn lijf en Leo klaar met alles opstellen. Lieten we Laiser aan draven, en dreven we hem rustig en kalm richting de sluis om te springen.

Het was alsof Laiser zich het herinnerde van de vorige keer en draafde aarzelend de sluis binnen. (Aan het einde van de sluis stond een laag kruisje) En in plaats van in het midden te springen, springt Laiser over het allerhoogste stukje van het kruisje .

Na de sprong kreeg hij weer een kleine beloning. Na een paar sprongen had hij in de gaten wat de bedoeling was. Hij kwam een beloning halen en als we hem weg dreven, ging hij zelf al in draf of galop over de hindernis.
Telkens na een paar spongen werd de hindernis verhoogd en/of verbreed. Een enkele keer kwam hij niet goed uit en moest dus een grotere spring maken dan eigenlijk nodig was. Gevolgd door een bokkensprong en hoofd schudden. Maar hij bleef er voor gaan.

Na een aantal sprongen zei Leo dat ik het zadel er maar op moest gooien.
Ieks nu zou het ook voor mij weer even spannend worden. Zou Laiser het aandurven met mij erbij.
Rhesy (de eigenaresse van de stal) gaf me even een voetje gaf met opstijgen. (wat tja mijn beugels waren nu korter dan normaal en Laiser is dan toch wel groot hoor . En daar vertelde ze me nog eventjes bij dat ze in plaats van chocoladebollen toch liever een progresgebakje had . (Kortom mocht ik er af vallen, dan wist ik wat ik moest trakteren )

Toen ik er op zat, moest ik eerste een paar rondjes stappen, draven en galoperen zonder over de hindernis te gaan.
Terwijl ik dat deed verlaagde Leo de hindernis weer tot een kruisje. (Tja ik moest het natuurlijk ook weer even opbouwen. De laatste keer dat ik op Laiser gesprongen had was geëindigd in een flinke steigerpartij.) Ik moest in draf op de hindernis afrijden. (Die stond nog steeds in dezelfde sluis. Op die manier hoefde ik Laiser alleen maar in het midden op de hindernis af te sturen en kon hij niet naast de hindernis gaan.)
Ik was heel benieuwd hoe Laiser het zo gaan doen, zou hij het met mij ook zo goed doen?

En ja hoor Laiser nam mij mee de hindernis over . Hij deed het voor me!!!

Nadat we nog een paar keer over het kruisje hadden gesprongen werd het veranderd in een steilsprong. En toen ik de hoogte zag moest ik eventjes slikken. Maar goed, ik had gezien dat Laiser het kon tijdens het vrijspringen dus als ik hem goed zou aanrijden, moest het ons lukken...
En ja hoor, Laiser vloog over de hindernis. Ik voelde dat hij zich helemaal rond maakte boven de hindernis. Leo vertelde me dat dit heel goed was. Grote paarden net als Laiser schijnen nogal eens de neiging te hebben om dat niet te doen tijdens de sprong.

Ik was al ontzettend trots op mijn mannetje dat hij zo goed bleef springen. Maar Leo wilde er nog een smalle oxer van maken van zo'n 90 cm hoog. Niet om het zo hoog te doen, maar om te zorgen dat Laiser echt goed van de grond kwam. Doordat ik het nu zelf ook wel spannend vond, weigerde Laiser aan het begin van de sluis. En begon hij wat van de grond te komen voor. Leo stelde me gerust, het was helemaal niet erg. Heel goed dat ik op dat moment niet met zweep reed, want als ik hem op dat moment een tikje met de zweep had gegeven, was ik alles weer kwijt geweest wat we net hadden opgebouwd. Ik moest hem gewoon rustig wegdraaien op de grote volte en Laiser opnieuw in galop zetten. Daarna moest ik hem opnieuw aansturen op de hindernis.

En ik weet niet wat het was, maar als of er een knop opging... Laiser en ik gingen ervoor en in een rustig galop reden we op de hindernis af. En volgens mij heeft Laiser veel hoger gesprongen dan dat de de 90 cm waar de balk op lag. Hij nam zo'n megasprong dat ik bij het neerkomen heel even mijn evenwicht kwijt was, maar bleef wel in het zadel zitten.

Wow wat was dat een gave les geweest. Wie had dat gedacht van ons?
Ik zit hier nog helemaal na te genieten.

De positieve ervaring die Laiser en ik vandaag hebben opgedaan, pakt niemand ons meer af.

04-03-2003

Gisteren heb ik voor het eerst in tijden weer kunnen springen met Laiser. Hij had inmiddels zoveel vertrouwen dat hij het weer aandurfde met mij erop. 

Vandaag heb ik wat in de buitenbak aan de dressuur gedaan. Dat ging redelijk, en Laiser kwam aardig uit de verf.

Als je het terrein bij ons nog verder door gaat kom je op een lange zandweg die alleen nog verder gaat naar een paar akkers en loopt dan dood. Tot voor vandaag durfde Laiser nooit verder dan hooguit tweehonderdmeter van de binnenbak af.

Maar ik wilde toch even kijken hoe het vandaag was. Ik had zo'n zin in een heerlijk galopje op die zandpad, alleen dat is veel verder dan dat Laiser normaal durft .

Maar ik had zoiets als dat springen lukt, kunnen we dit ook wel eens proberen. Terwijl ik daar aan dacht en aan dat galopje. Kletste ik tegen Laiser dat als hij dit pad durfde op te lopen dat we dit wel konden gebruiken om even lekker een galopje te trekken.

Ik weet niet wat het is geweest, maar Laiser liep en bleef lopen. We waren al behoorlijk ver weg en hij bleef maar lopen.
We waren al heel ver op de akker (die nu toch braak lag) toen ik Laiser met een grote bocht terug reed richting het pad.

Toen we bijna op het pad waren draafde ik heb aan en zette hem daarna in galop. Hoewel dit de weg naar huis was bleef hij lekker bij me , en toen ik met een hand mijn teugels vast hield en met mijn andere hand mijn boktpet (ivm de wind) en een kreet er bij maakte, liet Laiser ook even zien dat hij het leuk vond en trok even een extra sprintje . Net voor de bocht nam ik hem weer rustig terug en stapte ik de rest van de weg terug naar de stal. Heerlijk was het.
En alweer heeft Laiser iets gedaan wat hij hiervoor niet eerder heeft gedaan. . Hij blijft me verbazen, en zichzelf waarschijnlijk ook.
Dit is toch wel een fijne carnavalsvakantie op deze manier. (En als het weer een beetje mee werkt sluit ik de week samen met Laiser en een stalgenootje en haar paard af met een buitenrit door de Drunense Duinen )

09-03-2003

Vandaag was het dan zover. Ik zou de carnavalsvakantie afsluiten met een rit op Laiser door de Drunense Duinen samen met Renaat en Olly.

Ik was al vroeg wakker en had veel zin in de rit. Het zonnetje scheen, dus wat wilde ik nog meer? (Nou ik weet nog wel wat, maar dat doet er nu niet toe )

Op stal aangekomen koppelde ik de trailer aan de auto en reed de auto alvast naar de parkeerplaats, zodat ik straks makkelijk weg kon rijden.
Renaat kwam er net aan gereden, alleen ze reed in haar eigen autootje zonder trailer. Oh nee hè? Dacht ik, de rit gaat toch nog wel door
Gelukkig zou haar vriend later komen met trailer. Fieuw was dat even een opluchting. Ik vreesde al dat de rit niet door ging.

Nadat we onze paarden klaar hadden gemaakt, laadden we ze in de trailer. Alleen moest Laiser nog even laten zien dat hij zich niet door één persoon niet laden, dus moest er nog iemand even achter hem aan lopen. (tja je moet wel je image hoog houden )
Maar gelukkig liep hij er toen zo in. Net toen de klep dicht was, begon in de wei naast de trailer een pony te rakken en te bokken, met als gevolg dat Laiser de trailer haast afbrak met zijn paniekerig gedoe. *zucht*

Maar goed eindelijk konden we vertrekken. We reden naar de Roestelberg en zouden daar de auto's en trailers parkeren en van daaruit de Drunense Duinen in gaan.

Gelukkig was de vriend van Renaat zo vriendelijk om even een handje te helepen met het zadel van Laiser. Die had al helemaal zijn nek erop gezet, want er was zo veel te zien .

Binnen een wip waren we klaar om te vertrekken. Allereerst moesten we dus een zandheuvel (de Roestelberg) op om verder te komen. Laiser had er duidelijk zin in en draafde vrolijk naar boven. (Ja maar als ze me ietsje meer ruimte had gegeven was ik dus echt wel naar boven geraced , Wat was dat leuk zeg!)
Bovenaan keken we zo over een groot stuk duin en bos uit.

(Ik was helemaal opgewonden. Jeetje wat was dit leuk spannend. Wat een goed idee van het baasje om mij hiermee naar toe te nemen.
Olly had me al verteld dat het alleen nog maar leuker zou worden. Nou ik had er zin in Wel jammer dat ik nog niet meteen mocht gaan rennen, wat een ruimte had je hier zeg)

Ik merkte een Laiser dat hij er heel veel zin in had. Hij werd helemaal opgewonden . Na een paar honderd meter heb ik nog maar eventjes aangesingeld, want dat had ik nog niet gedaan. (En Laiser kon bijna niet stilstaan van de opwinding)

Nadat we weg waren bij alle spelende kinderen en wandelende mensen zijn we wat gaan draven. (En Laiser leek maar één doel te hebben. genieten en je lekker uitleven )
Wat is dat mooi zeg! Om in de bossen van de Drunense Duinen te rijden en de geur van het bos in je neus te krijgen.
Na een tijdje werd het tijd voor een galopje. Nou ja -je. De heren hadden in de gaten dat dat naast elkaar galopperen wel heel erg leuk was. We lieten ze ook wat harder gaan dan een gewone arbeidsdraf, alleen vertaalden de heren dat naar :"Laten we eens kijken wie er wint " Maar helaas voor de heren, kapten we dat al snel af en moesten ze even terug in stap om wat af te koelen.

Na een tijdje gereden te hebben besloten we op de grote zandvlakte op te rijden. In galop naar boven en dan boven aan genieten van het uitzicht. Wat was dit mooi. Op mijn eigen stoere bink in zo'n mooie omgeving rijden en kunnen doen wat we wilden.

In stap reden we de vlakte op...

Oh ja dat was in het begin wel een beetje eng. . Maar gelukkig vond mijn baasje het niet eng, want ze stuurde mij de vlakte op en stelde me gerust en was erg enthousiast over mij wat ik allemaal al deed vandaag. (Ja ik heb zelfs voorop gegaloppeerd en ben lange een heleboel enge boomstammen gegaloppeerd zonder te stoppen )
Alleen toen wilde ze hebben dat ik in een vennetje ging staan met mijn edelde voetjes. Ja daaaaaaaaag dikke middelvinger dan worden mijn voetjes nat en ik ben net bij de smid geweest.
Olly heeft zich wel zo gek laten krijgen en is zelfs het vennetje overgestoken. Tot boven zijn knieën kwam het water, nou vraag ik je dan spoor je toch niet .
Maar ja, je kent mijn baasje. Ze wilde toch dat ik het probeerde. *zucht* mensen
Ik voelde even heel voorzichtig met mijn voetje....
......... IEKS!!!!! Dat was nat! No way Baby daar ga ik niet in. (dacht ik), maar ja mijn baasje is wel erg lief voor me, dus ben ik uiteindelijk nog het water in gegaan, maar alleen tot mijn kroonrand hoor! Ja kom nou!

Daarna hebben we nog wat over die uitgestrekte vlakte gestapt, maar volgens een paar jongens met zo'n hele grote vlieger moesten we toch terug richting het vennetje om terug te komen bij de Roestelberg.
Olly had de smaak te pakken en liep weer vrolijk het water in en zo naar de overkant. Ik had nog zo iets van ja daag direct slaat de paniek toe bij Laiser en lig ik daar in het water. Maar ja, het was natuurlijk wel heel gaaf als Laiser er ook doorheen zou durven. Dus je snapt het al, ik deed alsof mijn neus bloedde en stuurde Laiser ook door het water. Na een korte tegenstribbeling liet Laiser zich toch overhalen en liep het water in.

Dat was gek joh, normaal komt water altijd uit de kraan op uit de lucht, en als het dan op de grond ligt is het zo'n plasje van een paar cm.
Maar nu liep ik tot boven mijn knieën in het water. Brrr en het spatte allemaal omhoog precies in mijn gezicht.

En Laiser liep het hele vennetje door De schat. Hij vond het eng, maar deed het toch maar .
Renaat lag trouwens helemaal dubbel om de kop die hij erbij trok. Al dat water wat opspatte .

Daarna hebben we nog een stuk over de vlakte gegaloppeerd waar het zand niet mul was. En dat was me heerlijk Laiser kreeg er steeds meer zin in en genoot met volle teugen Daarna weer heerlijk gestapt aan een lange teugeltje. Heerlijk relaxed.

Na zo'n drie kwartier gereden te hebben dacht ik dat Laiser toch wel een beetje moe begon te worden. Nou dat had ik dus mis. Toen ik hem aandraafde wilde hij eigenlijk meteen weer weg in galop. Dus ik vroeg of Renaat nog een galopje wilde. En dat vond ze prima, dus gaf ik Laiser de hulpen voor de galop. Het was opdat ik hem rustig onder me wilde houden, maar als het aan Laiser had gelegen werd het weer een test om te kijken hoe hard je nu over zo'n pad kunt rennen.

Na een uurtje waren we terug bij het beginpunt van onze rit en waren we alle vier (zowel amazones als paarden) erg tevreden over de rit. Dit was voor herhaling vatbaar. Wat was dit leuk geweest. Heerlijk

Nadat we de paarden nog uitgestapt hadden op het grasveld waar de trailers stonden, werd het tijd om weer eens huiswaarts te gaan. En Laiser?
Die heeft zodra hij thuis weer in de wei stond, meteen al zijn wilde avonturen tegen zijn vriendjes verteld.

Misschien vind je het leuk om iets in het gastenboek te schrijven?Klik dan hier