Tweede kwartaal van 2003

07-04-2003

Vandaag ben ik jarig

En dat moest natuurlijk ook in de klas gevierd worden. Want als de juf jarig is is het een hele dag FEEST !

En wat hebben die lieve schatten nu gedaan...
... ze hebben met z'n allen geld bij elkaar gelegd. Eén van de kinderen is naar de ruitershop geweest en heeft een mooi groen fluwelen sjabrak uitgezocht.

Nou je snapt wel, deze juf was heel blij met haar cadeau van de klas.

13-04-2003

Aj ik geloof dat ik een echte dressuurmuts word...

Tja hoe kan ik dit uitleggen...

En zoals jullie misschien wel hebben gelezen heb ik van de kids uit mijn klas een mooi groen fluwelen sjabrak gekregen. En van het geld dat ik van mijn opa heb gehad voor mijn verjaardag ga ik onder andere bijpassende bandages kopen. Ja ja de bestelling is al gedaan bij de ruitershop. Ze hadden de juiste tint namelijk niet op voorraad.

Maar vandaag kreeg ik nog een sjabrak, een bordeaurode van BR met een mooi koordje erom heen gestikt (geen fluweel, maar ook heel mooi).
Karin vroeg meteen of ik daar ook een bijpassend setje bij had. En ik moest eerlijk bekennen dat ik dat inderdaad heb . Net als bij mijn wedstrijdsjabrak, daar heb ik ook witte bandages bij.
Marco vroeg waarom heb je dan witte bandages, die worden toch heel snel vies? "Eh ja, maar..." En ik hoor mezelf gewoon zeggen dat dat mooier is bij een wit sjabrak. Dat is het een passend geheel. En wat was dan de functie werd er gevraagd. Nou dat is eenvoudig uit te leggen, als ik in een vochtige bak op of een soffige losrijterrein moet rijden, worden de bandages vies en blijven zijn benen schoon. Met als gevolg dat als ik in de ring moet ik de vieze bandages af kan laten doen en dat Laiser mooie schone benen heeft.

18-04-2003

Gisteren was ik even een pennymeisje

Ik had een rijbroek aan met daarop een shirtje.
Verder van die ienieminie sokjes en dan gympen (want die liepen de hele dag al zo lekker) en een boktcap op.

Ik had Laiser aan de longe gezet en hem aan het werk gezet. Hij liep netje en hij kreeg van twee stalgenootjes complimenten dat het er zo goed uit zag.
En ineens viel het me op, wat een "echt" paard hij al aan het worden is. Het wordt al een echte gespierder bink. En met die glans erover heen is het natuurlijk helemaal .

Toen ik klaar was met het werken van hem, besloot ik om hem zonder zadel uit te gaan stappen. Dus zo gedacht zo gedaan. Ik gooide alle longeerspullen eraf, maakte de teugels los zodat ik ze weer vast kon houden en klom op mijn paard.
(En voordat de rest er erg in had zat ik zonder zadel als een echt pennymeisje op mijn paard )
"Jeetje zeg, hoe ben jij daar nu zo snel op gekomen?" Tja dat is mijn geheimpje

Maar toen ik daar zo vrolijk rondstapte aan een lang teugeltje, zonder zadel op de rug van mijn paard met mijn gympies aan, gaf dat wel een heel onbezorgd relaxed gevoel.

Er werd ook al gezegd dat ik zo klaar was voor een heus ponykamp .

(Stiekem toch wel leuk hoor, om zo af en toe een pennymeisje te kunnen zijn. )

19-04-2003

Vandaag heb ik wedstrijd gehad bij Duykse Hoef te Kaatsheuvel. En ik had een heuze groom . Oscar had aangeboden om mij te willen helpen op wedstrijden zodat ik niet altijd in mijn uppie hoefde en dat Michel ook niet altijd mee hoefde. (want ja als niet rijdende partner is het niet altijd leuk om weer op wedstrijd te gaan.)

Terwijl ik Laiser in stond te vlechten met naald en draad, verraste Oscar mij daar eerder te komen dan ik verwachtte. Maar dat kwam mooi uit ik was namelijk wat aan de late kant .
Nadat ik een vlechtje had vastgemaakt, feliciteerde Oscar mij nog met mijn verjaardag. En wat schetste mij verbazing, ze had ook nog een cadeautje mee genomen . Laiser vond het wel interessant zo'n ritselpapiertje. Maar wat er uit kwam was nog veel mooier. Ik kreeg voor mijn stoere bink een mooi zwart halster met gouden paardjes. Kortom een chique wedstrijdhalster . Je snapt natuurlijk wel dat het vandaag meteen gebruikt is.
Daarna bood Oscar aan om Laiser's staart al vast uit te gaan pluizen. Dat was natuurlijk helemaal handig, dat scheelde mij weer een hoop tijd. En het resultaat was super hoor. Ik kon zijn staart heel makkelijk vlechten, en toonde lekker vol.

Toen we eenmaal helemaal klaar waren was Michel inmiddels ook gearriveerd en konden we vertrekken richting Kaatsheuvel. Laiser hoefde alleen nog maar eventjes de trailer in...
... alleen dacht Laiser anders over dat eventje . Jeetje wat kan die moeilijk doen zeg. Zo moelijk heeft hij nog nooit staan doen met laden.
Maar na een tijdje besloot hij dan toch maar om de trailer in te rennen. *zucht* paarden

Op het wedstrijd terrein haalden we Laiser uit de trailer en wat is het eerste wat meneer doet? Juist gras (vr-)eten. Hij liep me daar een partij te grazen. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat hij thuis nooooooooit gras te eten krijgt.

Om bij het losrijterrein te komen, moest ik eerst nog langs allerlei "spannende" dingen rijden. Dus ik achter een ander paard aan gegaan en Laiser liep mee, maar was bloednerveus. Maar dat paard moest naar het springterrein en wij naar de dressuurringen.
Geen probleem hoor Baasje, daar zijn ook paardjes. Mag ik daar ook mee gaan spelen, mag ik?

Tijdens het losrijden liep Laiser eigenlijk al goed. Beter dan ik verwacht had. Na een tijdje begonnen al die paarden hem toch wel een beetje te irriteren. En ik voelde hem al dwars worden. Ik wist dat als ik op dat moment zou gaan galopperen, dat hij eerst zou bokken. Dus zette ik hem in de galop. Beter hier zijn energie even eruit gooien dan in de ring. Dus daar ging een bokkend paardje en even later galoppeerde hij vrolijk het terrein over.

Oscar meldde me regelmatig hoeveel tijd ik nog had om los te rijden. (Goed werk, wist ik of ik wat meer moest gaan doen of hem even op de relaxstand moest zetten )
Aangezien Laiser steeds geïrriteerder werd van al die paarden kriskras over het veld, was ik blij dat we naar de ringen mochten. Daar liep hij een heel mooi braaf drafje. Dus ik dacht nog dat moet goed gaan. Maar dat had ik beter niet kunnen denken...

Oscar meldde me bij de jury als hier komt Christianne .... met Laisertje. En toen ik mezelf nog even meldde met mijn hoofd naast de schoft van Laiser omdat ik anders de jury niet kon zien, moest de jury lachen. Hij zag de humor er wel van in dat we Laiser even omgedoopd hadden tot Laisertje.

Helaas verging mij het lachen al snel, want bij het derde onderdeel vertoonde Laiser verzet, en gaf hij me duidelijk te kennen er geen zin in te hebben. Ik voelde meteen aan dat ik deze proef maar uit moest zien te zingen, omdat ik anders wel eens om een bokpartij en wellicht weer zwaaien naar de jury (was trouwens in precies dezelfde ring als toen ).
Uiteindelijk werkte Laiser nog redelijk mee en ging het nog wel een beetje. (met de nadruk op een beetje)

Vrijwel meteen kon ik door naar de tweede ring. En vreemd genoeg wekte laiser nu super mee en liep heel mooi. Hij liet zien dat hij echt wel een L paard was. Hij voelde ook lekker en de galop was lekker krachtig. Zelfs onderdelen die anders nog wat moeizaam kunnen verlopen, deed hij nu alsof hij nooit anders deed.
Ik was zeer tevreden over deze proef. En de supporters waren ook zeer tevreden.

Dit was dus typisch Laiser, het éne moment nog net zijn middelvinger nog niet op steken en het volgende moment de sterren van de hemel lopen. Maar goed dat houd het wel spannend. Je weet nooit hoe het zal verlopen.

Terwijl ik terug stapte naar het parkeerterrein kletste ik nog wat met een amazone die ook terug stapte. Ze vroeg nog hoe het was gegaan. Dus ik vertelde dat de eerste proef knudde was en dat ik zeer tevreden was over de tweede. "Ja wat rijd jij nu M1 of M2?" "Ik rijd L1 , was toen mijn antwoord. (altijd leuk als mensen je hoger inschatten )

Voordat de terug gingen naar stal, liepen Oscar en ik nog even naar het secretariaat omdat we daar nog iets moesten vragen voor mijn zusje die morgen start. Terwijl we daar naar toe lopen, zien we een vosje zonder ruiter op ons af crossen. Het paardje was duidelijk over de rooie.
Langs alle kanten kwamen mensen aangerend die op hem afvlogen. (met als gevolg dat het dier nog verder in de stress raakte)
Ik stond op een ander stukje en zei heel kalm en rustig dat hij braaf was en nodigde hem uit om bij mij te komen. Toen hij vlakbij was stak ik mijn hand niet uit. Ik zag gewoon dat hij dan weer zou schrikken. En dat verbaasde het dier eigenlijk wel. Omdat ik in een hoek van het weiland stond moest het paard al afremmen en draaien. En om de een of andere rede kwam hij toen terug naar me en liet zich rustig pakken. Dus Oscar en ik wilden net op zoek gaan naar de eigenaar, maar daar kwamen al een jongen en een meisje aan gelopen. Bleek ik een paard van Maikel van de Vleuten gevangen te hebben.

Nadat we Laiser naar huis hadden gebracht was het tijd voor de prijsuitreiking. Ik was heel benieuwd naar mijn punten. Voor de eerste proef zou het niet veel zijn, maar die tweede zou wel eens een winstpunt waard zijn geweest. Maar goed je weet niet hoe de jury er over denkt.
Voor mijn eerste proef heb ik 147 punten gekregen. (en dat was meer dan ik verwacht had) en was ik 13de van de 22.
En mijn tweede proef verbaasde me helemaal. Ik had maar liefste 22 punten meer dan mijn eerste proef. Ik had 169 punten. (dus 2 winstpunten). Wat was dit gaaf. Mijn eerste buitenwedstrijden in de L1 van dit seizoen en dan meteen 2 winstpunten, dat was een goed begin

04-05-2003

Vandaag had ik wedstrijd bij de Ponhoeve in Waspik. Ik hoefde om kwart over zes mijn eerste proef te rijden, dus kom ik lekker overdag gaan tutten met vlechten en wassen.

Oscar was vandaag weer groom. En heeft echt super geholpen. Alleen dacht ik dat ze een groom was voor Laiser en mij, maar daar dacht Laiser anders over. Hij eiste haar helemaal voor zich alleen op.
Terwijl ik mijn startgeld ging betalen en vragen of ze op schema liepen heeft Laiser Oscar duidelijk gemaakt dat hij van haar eiste dat zij dat overheerlijke gras (wat op een ander altijd beter smaakt ) voor hem ging plukken terwijl hij nog in de trailer stond.
Meneer scheen de trailer half af te breken als hij niet iedere keer verse aanvoer kreeg van Oscar. (Ach je hebt het hoog in je bol of je hebt het niet hè Laiser )
Toen ik terug kwam hebben we hem er maar uit gehaald, want ik vond het een beetje te dat Oscar iedere keer gras moest plukken om mijn paard in bedwang te houden
Daar is hij weer aan het vreten geslagen, ja je kunt het niet eens eten meer noemen bij hem .
Tijdens het omkleden en zadelen heeft Laiser ook ieder paard wel even laten weten dat hij ook weer van de partij was. Hij heeft weer wat af gehinnikt.

Toen ik op weg ging naar het losrijterrein vond hij het allemaal wat spannend. Hij had toen op sommige plekjes echt even een mensenvoorbeeld nodig om ergens langs te lopen. Om dan vervolgens met een air verder te stappen of dat hij de stoerste bink was die er op het terrein rond liep. Hij liep me te showen en rond te kijken. Het was gewoon komsch om hem bezig te zien. En ik, ik had door zijn gedrag totaal geen wedstrijdzenuwen meer. Jeetje mina wat liep hij zich toch uit te sloven.

Eigenlijk was ik wel een beetje huiverig hoe hij het in de ring zou doen. Heel de ring was afgezet met witte hekjes en de letters stonden op grote bloembakken (zonder bloemen ). En de vorige keer dat ik zoiets had om de ring, kon ik hem bijna niet op de hoefslag krijgen.
Maar dat was echt geen probleem voor hem vandaag.

Ook tijdens de proeven liep hij zich uit te sloven en ondertussen goed op zijn omgeving lettend of iedereen hem toch wel zag. Tja dat hij toen ook nog op mij moest letten was wat minder maar hij had zoveel lol. En ik ook, want ik had echt zoiets van :"moet je dit zien, is dit mijn onzekere heldje op sokken?" "Hij liep echt als een grote macho over het terrein.
En iedereen moest hem zien vond hij. Mijn allereerste wedstrijd met Laiser was ook hier, maar toen was het toch echt een heel ander onzeker paardje. En nu.
Nu had hij echt zo'n uit straling van : "Hi I am Bond, Laiser Bond"

Uiteindelijk heeft de eerste proef ons nog een winstpunt opgeleverd en werden we herkent door de jury. "Hé dat is een bekend gezicht" "Hé ik word al herkend ".

De tweede proef werd hij te sterk voor mij en had ik helaas niet meer de kracht om hem goed te rijden en was het dus ook niet voldoende voor een winstpunt. Dat maakt het totaal nu op vijf winstpunten. Het gaat echt hard nu .
Maar wat heb ik een lol gehad vandaag. En wat heeft Laiser vandaag genoten van alle aandacht die hij kreeg. Ik mag wel oppassen dat meneer niet naast zijn hoeven gaat lopen met die air die hij vandaag had .

09-05-2003

Na al die berichten gelezen te hebben van wie er allemaal ingeloot worden voor het Horse-Event vond ik het toch wel jammer dat ik nog steeds niets gehoord had...
.. tot vandaag

Ik kreeg een brief thuis dat ik nummer 3 ben op de reserve lijst voor het onderdeel dressuur op zondag. Dat is toch ook wel weer leuk nieuws .

Maar ja hoeveel zullen er af vallen...
Het zou wel leuk zijn natuurlijk. Eerst de 24ste groot feest, en dan de 29ste naar Deurne. Nu maar duimen dat er drie uitvallers zijn

11-05-2003

Vandaag had ik met Renaat afgesproken om een ritje te gaan maken.
In eerste instantie vond Laiser het niet grappig dat ik hem uit de wei ging halen. En nog minder dat hij niet bij ieder grassprietje stil mocht gaan staan om dat te bestuderen en keuren op smaak en kwaliteit.

In de stal vond hij het ook nog vervelend dat ik hem uit de wei had gehaald terwijl er zo'n mooi ochtend zonnetje scheen. Je zag hem denken och jee ze moet weer hoor

Maar toen ik hem begon te zadelen en hem het borsttuig aandeed begon er langzaam aan een lichtje te branden . En toen ik mijn cap opzette snapte hij dondersgoed was de bedoeling was. Borsttuig+cap=buitenrit

Hij draafde letterlijk de stal uit. Renaat moest nog lachen om zijn gehaastheid. Laiser had er zin in dat was duidelijk. De weg naar de bak legde bij stappend en dribbelend af, hij was helemaal opgewonden. Olly het paard van Renaat had nog niets in de gaten en begreep niet waarom Laiser zich zo druk maakte.

In de bak kreeg ik net de kans om op te stijgen, maar al snel wilde Laiser de bak uit lopen en de bosweg op stappen. Pas toen we echt weggingen ging er bij Olly ook een lampje branden.

Normaal kan Laiser Olly niet bijhouden, maar vandaag was dat pas een probleem toen we aan het einde van de rit waren. Aan het begin waren er stukken bij dat olly stevig door moest lopen om Laiser bij te houden.

En de witte voetenvreters zullen jullie je afvragen? Nergens te bekennen Maar ja, na de showbinken actie van afgelopen zondag kan je dat eigenlijk ook niet meer doen hè. Past niet bij het imago van een stoere macho.

En ik dacht altijd dat Laiser alleen maar verzameld kon galloperen als hij voorop ging. Nou die illusie ben ik ook al weer armer. Want vandaag maakte het hem niets uit, hij moest en hij zou Olly voor blijven. (Dat deed hij toch wel, want we hadden afgeproken niet maast elkaar te gaan galloperen aangezien de heren dan al snel een wedstrijdje gaan houden ) Laiser is zigzaggend over de pad gegaan en uiteindelijk leek hij te snappen wat ik wilde. (Olly snapte niet waarom Laiser zo heen en weer sprong, waar was hij nu weer bang van )
Het gekke dan van Laiser is dat als ik hem dan vervolgens laat stappen, dat hij aan een lang teugeltje gewoon bij me blijft stappen.

Bijna thuis deed Renaat nog een klein galopje. En Laiser die stapte braaf aan een lang teugeltje verder. Maar als ik op dat moment mijn teugels op had gepakt en iets anders was gaan zitten, waren we in een mum van tijd bij Renaat.

Na afloop genoot hij nog lekker van een welverdiende douche en kon niet wachten tot hij weer terug mocht in de wei om meteen zijn avonturen weer te vertellen aan de anderen die thuis waren gebleven...

18-05-2003

Vandaag gelukkig geen showbink onder mijn kont. Maar om nu te zeggen dat ik nu super heb gereden nou nee.
Het ging redelijk. Ik heb ook geen winst gereden (bij de tweede proef op 1 puntje na ) 

Verder kwam de ringmeester naar me toe dat ik niet met zweep zou mogen rijden Ik heb hem toen verteld dat je tot en met de L2 met zweep mag rijden. Dat wist hij niet, vreemd dus... Ik ben thuis al wel regelmatig zonder zweep aan het rijden, maar vandaag has Laisertje het toch echt af en toe wel even nodig dat hij even bijgetikt kon worden.
Helaas had ik voor mijn wedstrijd geen les meer kunnen hebben. Wat logische is want mijn instructrice heeft een zware hersenschudding. En daardoor moest ik zelf een beetje gaan vogelen om een probleempje op te lossen. Maar goed Oscar (Supergroom) heeft wat tips gegeven waarmee ik aan de slag ben gegaan en dat werkte goed.

Na de prijsuitreiking hebben een stalgenootje en ik nog evn bij de Z1 zitten kijken. Maar wat was het niveau daar laag zeg. We hebben toch een hoop combinaties gezien maar er was er maar één die echt terrecht in de Z reed. De rest had hun paard niet goed voor elkaar. Het paard droeg zich niet tijdens het lopen. Er was zelf iemand van wie het paard zo scheef als ik weet niet wat liep.
Eén ding vond ik heel goed van een jury. Er reed een vrouwtje op een heel braaf ogend paard. Het paard werd alleen voortdurend met wielsporen in zijn zij gestampt. Na de proef is de jury uit het jury ho gekomen. Gooide de benen van de amazone naar voren en bekeek het paard ter hoogte van de sporen. Aan beide kanten. Aan heel de houding van de jury zag je dat hij zich echt ergerde aan haar manier van rijden. Maa het jurylid had het wel goed gezien. Het paard was wel degelijk kapotgereden. En dat vind ik zo jammer. Ik wil helemaal niet zeggen dat ik geweldig rijd, integendeel, maar als je je paard alleen maar op de sporen rijd en hem voor flink in zijn mond ligt te trekken, ben je volgens mij verkeerd bezig.
Verbasingwekkend hoe sommige mensen dan toch nog met een air kunnen rijden...
Tuurlijk kun je wel eens hebben dat je een keer je paard doorrijd op de sporen, maar hier zat volgens mij nog net geen eelt op die kale plek.

05-06-2003

Ja hoor, de dierenarts had in 2003 nog niet voor Laiser hoeven komen. Dus Laiser vond het wel gezellig om weere eens te zorgen dat hij op visite moest komen

Toen ik Laiser uit de wei haalde was er nog niets aan de hand. Hij sjokte rustig met me mee naar de stal.
In de stal lag nieuw hooi/kuil en dat was wel weg lekker volgens Laiser. Mij leek het een beetje te lekker. Ik had nog zoiets van Oh jee, hij eet wel erg gulzig als dat maar niet een herhaling van 2,5 jaar geleden wordt. (Toen heeft de dierenarts met spoed bij Laiser moeten komen ivm een slokdarmkanaalverstopping en zijn luchtwegen werden toen ook bijna afgesloten, toen dacht is echt dat hij er geweest was.)

En ja hoor binnen een paar minuten was het raak. Hij begon al te hoesten en te proesten. En de klodders slijm vlogen al weer door de stal.
Ik zag de prop gewoon zitten. Omdat hij nog wel gewoon kon ademen besloten we het eventjes aan te kijken en hem te masseren en hem dmv een fles proberen te laten drinken. Ik hield zijn hoofd helemaal omhoog en de staleigenaresse goot water in zijn mond. Laiser slikte telkens wel, maar het water kam er daarna net zo hard weer naar buiten met een hoop slijm erbij. .
Ondertussen hadden we de dierenkliniek ook al gebeld voor tips om te handelen. Maar toen we ze weer aan de lijn kregen vroegen ze wat we wilden, het nog een uurtje aankijken of dat er een Dierenarts kwam. Omdat de prop pas een paar centimeter was opgeschoten in zo'n 50 minuten, zei ik dat ik het toch wel fijn vond als ze kwamen. Het was immers duidelijk dat het Laiser niet lukte om het zelf op te lossen.
Na een tijdje was de dierenarts er en werd er een neussonde ingebracht. Maar volgens mij zijn we toen nog een dik half uur bezig geweest om de prop weg te krijgen. Het zat flink vast allemaal. Omdat we een grapje maakte dat we de tuinslag er anders een op zouden zetten, kwam de dieren arts op het idee om de slang die in Laiser's neus zat aan te sluiten op de kraan om zou met ietsje meer kracht de prop proberen op te laten lossen. Stukjes bij beetjes kwam het door de slang terug en opeens zag ik het nog verder schieten.
Laiser was nog helemaal beduusd maar toch wel blij dat die slang uit zijn neus was
Ik heb hem daarna nog even wat in de bak laten kuieren op zijn gemakkie. (Was het hem toch weer gelukt om onder de les uit te komen, alleen is het op deze manier voor mij wel een duur grapje)
Daarna nog een emmer slobber (goed nat) gegeven en toen ik er helemaal van overtuigd was dat het goed was, ben ik weer naar huis gegaan. (Nadat ik al het slijm in de stal en gang opgeruimd had)

07-06-2003

Na de actie van Laiser van afgelopen donderdagavond was ik benieuwd hoe de proeven vandaag zouden gaan.

Tijdens het losrijden ging het heel goed. Om niet te zeggen zeer fijn Ik dacht dus dat het wel goed zou komen met de proeven.
Tja daar dacht Laiser anders over. Het begon al met aanmelden bij de jury. De zon scheen precies op de auto, de deuren stonden open, en ze hadden nieuwe witte palen en hekjes. Kortom dé ingredienten voor een "Ik-ben-bang-actie" van Laiser. Gelukkig hield hij het beschaafd en kreeg ik hem al snel door heel de ring heen zonder dat meneer wegsprong of draaide. Maar Laiser zo Laiser niet zijn als het hierbij bleef. Hij fopte me tijdens de proef.
Hij bokte naar een daas die op zijn kont zat. Tja je moet wat als paard
En vervolgens ging hij weer heel erg inhouden en probeerde even of het steigerknopje nog werkte, maar helaas voor hem had ik dat knopje verwijderd en kwam hij niet ver omdat hij verder werd gedwongen.
Aangalloperen moet je eerst ook op de plaats doen, en pas als je nog een extra por krijgt moet je voorwaarts (volgens mijn lieftallige shetlander ) Met als gevolg dat we laatste werden met 149 -2. (Ach we waren eerste van onder af aan)
Gelukkig werkte Laiser tijdens de tweede proef wel weer mee en de streken die hij me in de eerste proef leverde liet hij nu achterwege. Hij kan het wel, hij moet het alleen willen (Het is toch zo'n schatje ) Met als gevolg dat we nu 160 punten reden. Kortom ons zesde winstpunt in de L1, nog vier te gaan...

Eenmaal de ring uit vond Laiser het tijd om het terrein eens op zijn dooie gemakkie te gaan verkennen en slenterde tussen de trailers en vrachtwagen en wierp overal een nieuwsgierige blik naar binnen.
Gelukkig was er bij de eigen trailer heerlijk fris water om te drinken. En helemaal lekker was nog wel dat Michel de jerrycan nog even leeg goot over zijn rug. Hij keek echt zo naar andere paardjes "Lekker joh , ja het kost wat zo'n baasje, maar dan heb je ook wat "
Er sprak me trouwens ook nog een vrouw aan. Ze had me al zien rijden, maar ze wilde toch even zeggen wat een geweldig paard ik had.
Stacey had me voorgelezen, en ze zei nog heel mooi, "die mevrouw vind Laiser een geweldig paard zei ze "

28-6-2003

Laiser was in het begin van het losrijden erg fris. Bijna net zo fris als gisteren, en toen heeft hij toch echt wel geprobeerd of hij me er af kon bokken .

Maar gelukkig kwam er steeds meer rust in zijn lijf en kon ik gewoon gaan rijden.

De eerste proef ging heel netjes en wachtte ik eigenlijk op een explosie, maar Laiser liep voorbeeldig. Het was lang geleden dat hij zo'n nette proef had gelopen. Zo netjes, zo rustig, zoals het hoort eigenlijk

De tweede proef ging iets minder, maar nog niet echt rampzalig. Alhoewel, over de punten zal ik het maar niet hebben. Die waren echt zo slecht, terwijl Soily, Monique en ik het er over eens waren dat die punten echt niet terecht waren. Laiser had veel beter gelopen. Maar goed de jury had in die ring bij iedereen laag gejureerd. En dat terwijl hij anders altijd wel hoog punt.
Maar goed, daar ga ik me niet meer druk over maken.

Monique en ik gingen samen met onze mannetjes wat drinken in de kantine waar de prijzenuitreiking zo zou volgen. Ik was nog geen kwartiertje weg. Maar besloot toch maar eventjes bij Laiser te gaan kijken. En dat was maar goed ook, want onderweg naar de trailer kwam er al een man me tegemoet om me te halen. "Als je nog een kwartiertje wacht heb je geen trailer meer over" zei hij.
Dus ik flink doorgelopen naar de trailer, daar vond ik een drijfnatte Laiser die compleet over zijn toeren was. Hij had zelfs zijn hoofd bij beide ogen kapot Dus daar heb ik maar meteen betadine zalf opgesmeerd. Toen hij me eenmaal zag en ik hem rustig toesprak werd hij langzaam iets rustiger. Die prijzenuitreiking kon ik dus wel vergeten, maar goed die zou Monique vast wel meenemen daar was ik niet bang voor. Maar dat Laiser zou over de rooie was, daar was ik minder blij mee.
Ik heb hem telkens was te eten gegeven, want dat hij inmiddels ook allemaal al op. En daar heb ik op de rest gewacht tot die terug kwamen. Gelukkig kwam Michel er al iets eerder aan, die vertrouwde het niet toen ik zo lang weg bleef. Dus toen kon ik nog even gaan kijken voor mijn punten, maar daar kwam Monique al mee aangelopen. Van de punten van mijn tweede proef schrok ik echt die waren echt onterecht veel te laag.
Maar............. de eerste proef was heel goed gegaan. We hadden 163 punten en we waren 2de. Jaja Laiser en ik hebben een heuse beker met rode rozet .

Ondertussen dachten we dat Laiser wel weer voldoende gekalmeerd was om mee naar huis te gaan.
Maar dat was fout gedacht....
Monique en man waren net weg gereden, en wij wilden ook gaan, maar Laiser werd helemaal gek.
Zodra we het deurtje dicht deden brak hij de tent af. Zo erg zelfs dat we behoorlijk bekijks trokken. Soily kwam op het geluid af en zag dat het dus om Laiser ging.
Ik had al geprobeerd om de auto te starten en zo zachtjes weg te rijden, maar ik kwam niet eens weg. Zodra Michel het deurtje dicht durfde te doen schudden de trailer en auto van jewelste.
Uiteindelijk hebben Michel en ik de auto gestart en deed Soily het deurtje dicht zodra wij wilden gaan rijden. Hij deed nog even flink moeilijk, maar langzaam aan werd hij rustig en eenmaal op weg ging het beter.

Thuis heb ik er hem een flinke douche gegeven en hem wat slobber gegeven. Toen hij helemaal was opgedroogd heb ik hem nog even in de wei gedaan, en daar staat hij nu nog rustig gras te knabbelen.

Jeetje dit was me de afsluiting wel zeg net zo voor de zomerstop.

Maar goed Laiser is uiteindelijk weer rustig geworden. Zijn wondjes vallen gelukkig mee. En we hebben het achtste winstpunt binnen.

Maar ik vraag me nog steeds af wat in vredesnaam de oorzaak was van Laisers paniek in de trailer...