Eerste kwartaal van 2004

3-1-2004 Ik herken me eigen paard niet eens

Vandaag had ik weer privéles (dressuur).
Laiser en ik waren weer volop aan het ploeteren. Laiser probeerde onder zijn werk uit te komen en ik probeerde Laiser aan het werk te krijgen. Met als gevolg dat het niet helemaal vlekkeloos ging.
Mijn instructrice zei dat het er nog niet zo slecht uitzag als dat het waarschijnlijk voelde.

Ik was de afgelopen week bewust bezig geweest met het sneller worden van achteren en het voorwaarts wijken door de linkerkuit. Alleen ben ik waarschijnlijk niet helemaal op de juiste manier bezig geweest. Laiser deed het namelijk al stukken beter dan aan het begin van de week. Sneller was hij ook zeker, alleen was hij nu ook korter geworden van achter en was dus zijn ruime passen verloren. Kortom nog niet goed.

Ik had echt zo iets van "chips, wat is het toch ontzettend moeilijk om goed paard te rijden". Het leek wel alsof ik alles fout deed voor mijn gevoel. Laiser was ook niet echt aan het mee werken, waardoor ik ook weer veel te veel ging rommelen met mijn handen. Wat is het moeilijk om die gewoon op een plaatst te houden en het hete gedrag in dat koppie van Laiser te negeren.

Mijn instructrice vroeg of zij er even op mocht om even te kijken hoe hij bij haar aanvoelde. En je snapt het al. Laiser wist dondersgoed dat zij op hem ging zitten en werd nog heter. Maar vrijsnel gaf hij het op en deed wat van hem gevraagd werd. Ze wist hem ook weer zo ver te krijgen dat hij van achter weer ruim ging lopen, maar toch snel. Ze reed ook een aantal keren een middendraf. (Het mooie was dat ze precies opmerkte waar ik ook altijd tegen aan liep en waar ik normaal niet over mag mutsen ) Maar ik wist niet dat Laiser zo leuk kan gaan lopen. Hij liet een duidelijke middendraf zien en kwam ook weer netjes terug.

Het mooiste vind ik nog dat terwijl ze met hem draafde dat Laiser steeds meer met zijn voorbenen gaat gooien. Hij tikt dan echt de grond alleen nog maar aan. Echt ik wist niet dat hij dat zo leuk kon. (nu snap ik ook wat een jurylid laatst tegen mij zei over de draf van Laiser. Nu heb ik het namelijk zelf eens kunnen aanschouwen.)
Ik herkende het lopen van Laiser haast niet terug.

Daarna ben ik er weer op gegaan en zijn we verder gegaan met de les. Het ging nu beter, als voelde dat nog niet altijd zo Maar bij het verruimen bleek dat ik nu een middendraf reed die nog beter was dan die die mijn instructrice er uit had gereden. Het voelde ook ontzettend goed, moet ik zeggen. En om de een of andere manier was het nu ook makkelijker.

Maar ja dat is ook iedere keer mijn probleem. Ik moet makkelijk en simpel rijden. Ik maak het me zelf vaak veel te moeilijk. Ik moet zelf veel sneller zijn in reageren op Laiser met mijn hulpen op zijn reactie.

Na afloop van de les kreeg ik nog het compliment dat ik hem nu eindelijk eens echt gereden had
Ze had hem zo nog nooit zien lopen. Dus het zag er zeker goed uit.
Ze was gewoon bezig geweest met nog hogere eisen te stellen aan ons rijden.

7-1-2004 Springles is echt leuk voor een dressuurmuts

Gisteren had ik weer springles. Het was deze keer helemaal een privéles, want mijn twee stalgenootjes waren verhinderd en konden dus niet mee.
Maar omdat ik het te leuk vind om dan ook maar thuis te blijven, ben ik toch gegaan.

Het gaat eigenlijk al weer wat beter dan de eerste lessen. Laiser maakt niet meer van die absurd hoge sprongen en laat ook steeds vaker blijken dat hij het ook leuk vind. Hij is veel energieker vanuit zichzelf dan tijdens het dressuren.

Natuurlijk weigerde hij ook gisteren een paar keer. Toen hij ineens vanuit de galop stil stond, lag ik dus echt in zijn nek (Oh, wat is het dan fijn om zo'n groot paard te hebben, dan heb je eerst nog zo'n flinke nek waar je op terecht komt ipv meteen op de grond )
Maar ook dat was eigenlijk maar eventjes en toen sprong hij ook weer over de hindernissen.

Al stelt de hoogte nog niets voor, ik vind het geweldig om samen met Laiser een nieuwe uitdaging aan te gaan. Het is voor ons allebei een leuke afwisseling in de normale dressuurtraining.

Oscar kwam trouwens nog kijken. (Wat ik erg leuk vind ). Op deze manier kon zij als trouwe groom ons ook eens in actie zijn tijdens het springen. Want dat gaat toch weer anders dan met dressuren. Al zitten er wel een aantal overeenkomsten zoals het niet voldoende begrenzen met de buitenteugel )

En wat is nu leuker dan ineens vanaf de kant van je trouwe wedstrijdgroom te horen als je heel ingespannen voorbij rijd:"Laiser is stoerrrrrrrr!".

Ik kan haast al weer niet wachten tot de volgende les

8-1-2004 Laiser iseen beroemdheid bij de ponyclubmeisjes

Wanneer de bodem van het ponyclubterrein niet berijdbaar is, maakt de ponyclub gebruik van de binnenbak van de stal waar Laiser staat.

Gisteren was ik nog aan het uitstappen na mijn les toen er ook weer een stel van die meisjes op hun ponies aankwamen. (Laiser vond de shetjes toch wel erg interessant )

Ook was er een man bij die de kinderen les kwam geven, maar die man kende ik ook.

Staat daar zo'n snotneus van een paar turven hoog te vertellen dat ze wist wie dat paard was. Waarbij ze dus naar Laiser wees.
"Dat is Laiser.
En dat is het grootste paard van stal "

Op de vraag of ze dan ook wist hoe ik heette :"hoe de mevrouw heet, weet ik niet, maar dat is Laiser. "

Kortom, ik weet mijn plaats
Mijn paard is beroemd en ik ben de mevrouw van laiser

25-1-2004 Helaas zat Laiser niet zo goed in zijn vel.

Even informatie vooraf. Laiser is de laatste weken wat matter geweest na het rijden en oogde verschillende keren echt moe. (En drijf nat door zijn mega wintervacht. (die ga ik volgende jaar dus echt niet meer laten komen. Ik ga hem gewoon aan het begin van de winter scheren. )
Ik heb zijn bloed laten onderzoeken en daar was gelukkig niets mee aan de hand.

Gisterochtend vlocht ik Laiser nog in en daarna reed ik even terug naar huis om Michel op te halen om vervolgens samen Laiser te laden. (Dat lukt me helaas nog steeds niet in mijn eentje.)
Laiser deed weer zo als gewoonlijk. Liep naar de trailer toe en net voor de laadklep stond hij stil en keek rond van, willen jullie dat ik er op ga? Ik had nog zoiets van kom op stel je niet aan, loop nou toch eens gewoon door. Maar nee hoor. Dikke middelvinger ermee.
En nu komt het. Hij kijkt Michel aan en die maakt zo'n liftend gebaar met zijn duim, van kom op je ga er eens in... En Laiser stapt de trailer in alsof er niets aan de hand is.

Je zou hem toch. En Michel staat natuurlijk met een te kijken.
Paarden *zucht* je kunt beter kippen houden.

Op het wedstrijdterrein aangekomen, parkeerde ik de auto met trailer en liep naar binnen om me te melden. Eigenlijk was ik ruim op tijd. Ik vroeg nog of alles op tijd liep, en dat was zo zeiden ze...
Dus dronken Michel en ik nog op ons gemak wat en deden we heel rustig aan. Ik had immers nog zeeën van tijd. (Dacht ik)
Laiser was de hele tijd wonderbaarlijk rustig geweest op de trailer. Gewoon net een braaf paard. (Terwijl hij normaal altijd al wel laat merken dat hij dat hok weer uit wil. En snel natuurlijk )

Hij was allemaal wat rustiger dan normaal. Ik eigenlijk blij want dat zou ook wel eens fijn zijn. (Maar achteraf had ik beter moeten weten)

Toen ik eenmaal op het losrijdterrein aankwam begon ik gewoon relaxed te stappen. (volgens mijn berekening had ik nog minstens een kwartier om los te rijden en na de eerste proef zou ik 40 minuten moeten wachten op de volgende proef, dus wilde ik het rustig aan doen)
Maar toen mijn voorleesster terug kwam van de ringmeester, bleken ze dus wel zijn ingelopen.
Ik heb nog anderhalve proef om los te rijden. Fijn, NOT dus.
Laiser was ook niet in zijn doen, want zo fel aan het been als hij vrijdag was zo traag en niet aan het been was hij tijdens de wedstrijd. Ik snapte maar niet hoe het kwam. Ook voelde hij wat stijfjes in zijn rug aan. Dat had hij vrijdag ook al een beetje, maar dat had ik volgens mij toen weer los gekregen.
Toen ik de proef in moest was het eerste stuk niet zo heel fijn om door te zitten. Laiser werkte qua rug niet echt mee. De tweede helft van de proef ging gelukkig makkelijker.
Alleen was het wel heel opvallend dat hij heel erg zijn oren in zijn nek deed tijdens de linkergalop. (Voor mij en mijn voorleesster een teken dat er ergens iets niet helemaal in orde was.)
Ook kreeg ik hem ook helemaal niet lekker voorwaarts zoals hij normaal kan lopen. Het was een redelijke proef, maar niet zoals ik hem had willen rijden.

Tussendoor gooide ik er een dekentje over en gingen weer terug naar buiten. Laiser was inmiddels al behoorlijk nat van het zweten. Even wat gerelaxed om vervolgens de laatste tien minuten hem weer gereden en kreeg ik hem met behulp van een zweepje weer wat attenter op het been. Maar toen ik terug in de rijhal kwam, was alles er meteen uit terwijl ik nog precies hetzelfde reed.

Toen de tweede proef. Die ging ook weer te weinig voorwaarts, al was ik al blij dat ik hem zo voorwaarts kreeg als hij was. Hij was echt moe. Doordat ik twijfelde en mijn voorleester een fout maakte met voorlezen, reed ik nog een keer verkeerd. Daarna moest ik rechts aangalopperen bij A. Laiser sprong links aan. (Later bleek dat de jruy niet echt op had zitten letten want ik kreeg een 6, terwijl Laiser in de verkeerde galop aansprong )
Tot vier keer toe sprong hij verkeerd aan en werd steeds bozer op mij dat ik met eruit haalde en corrigeerde. Mijn middengallop kwam dus ook niettot zijn recht en omdat ik een herstelpoging deed om aan te springen kreeg ik een 4 en nog eens -4.

Na de proef had hij helemaal geen puf meer en ik zat in een sauna zo zweette hij.
Een stalgenootje die ook dierenarts is, was er ook en zei ook dat hij erg moe was en het waarschijnlijk gewoon erg heet had met zijn dikke vacht. En daarom binnen ook stil viel in vergelijking met buiten. Misschien volgend jaar hem toch maar scheren.

Uiteindelijk had ik voor mijn eerste proef 151 punten en voor mijn tweede proef 153-6 punten. Op zich nog niet slecht voor de derde keer in de L2. Maar toch, ik wist dat we een veel betere proef neer hadden kunnen zetten. Maar ik voelde me ook een beetje schuldig dat ik Laiser dit aan deed, terwijl ik toch eigenlijk al had moeten merken tijdens het zadelen dat hij niet helemaal in zijn hum was...

Vandaag mag hij lekker in de wei genieten van zijn vrije dag. Morgen eens kijken hoe zijn rug is, en anders ga ik dinsdag denk ik maar niet springen...

28-1-2004 Onverwachts "bezoek" net voor de springles

Gisteravond kwam ik op stal en werd ik meteen door een stalgenootje even geroepen.
Zij vertelde mij dat er kopers waren voor een van de pony’s op stal. En dat dat de vorige eigenaren van Laiser waren. Ik was heel verbaasd, maar ook nieuwsgierig. Ik heb hen namelijk nooit gezien omdat ik Laiser via een tussenpersoon heb gekocht.
Ik zag alleen een man en een meisje erbij (dat bleek dus zijn dochtertje te zijn).

Toen ze klaar waren met het kijken bij de pony, wees de staleigenaar. De mensen er op dat ik inmiddels op stal was en dat ik dus de huidige eigenaresse van Laiser ben. (Blijkbaar hadden ze al over Laiser en mij gehad. En dat Laiser het zo getroffen had. Altijd leuk om te horen.)

Ik had niet meer tijd dan een half uurtje aangezien ik naar springles moest in Oosteind. Maar ik nodigde vader en dochter uit om even een kijkje te komen nemen bij Laiser. Ja ze hadden hem al gezien, en hij zag er goed uit. Maar toen ik de deken eraf haalde zag ik toch wel bewonderende blikken in de ogen
Laiser zag er erg goed uit en was ook zo donker geworden. (Ja dat klopt in de winter heeft hij een mooie donkerrode gloed) (En hij blinkt zo mooi )
Kortom een en al lof, voor Laiser en mij.

Je zag dat de man blij was dat hij zo goed terecht was gekomen en legde ook uit waarom hij destijds wilde dat zijn vrouw Laiser verkocht.

Hij heeft meteen mijn nummer gevraagd zodat zijn vrouw nog een contact met mij op kan nemen. Mede omdat ik ook vertelde dat ik het zo leuk vond dat ze nu er waren en om te laten zien hoe goed het met Laiser gaat. Hij verzekerde mij dat ze zeker een keer contact op zou nemen. Dus we wachten af.

Terwijl ik ondertussen Laiser poetste hebben we nog wat gekletst over Laiser en hoever hoe hij was. Ook vertelde hij mij dat hij Laiser destijds op een 5 sterren manege in Amsterdam heeft gekocht. (Dan is hij echt het land door gegaan. Want Laiser is geboren in Limburg).

Nog net voordat ik ook weg moest vertrokken zij zelf ook weer naar huis en kon in Laiser nog snel klaar maken voor vertrek naar de springles.

Wederom was ik deze keer alleen. Gelukkig was er iemand om mee te helpen met laden, want dat lukt me helaas nog steeds niet in mijn eentje.
Dus in mijn uppie met mijn knollie achter me reed ik naar Oosteind voor de springles.

Daar aangekomen zadelde ik Laiser in de trailer, haalde hem eruit en sloot alles goed af en vertrok naar de rijbak. (Uitladen in mijn eentje is geen probleem, dat gaat makkelijk.)

Nadat ik er goed en wel opzat en wat losgereden had, kwam mijn moeder aangelopen. Die kwam even een kijkje nemen bij de springles. En even later kwam mijn instructeur er ook aan en begonnen we met de les.

Tot mijn verbazing sprong Laiser echt SUPER. We vlogen alsof we niets anders deden over de hindernissen. En vrijwel na iedere sprong werden de hindernissen wel verhoogd of veranderd. Het voelde zo heerlijk Laiser deed het allemaal zo fijn. Sommige hindernissen waren al echt "net echt". En ik denk zeker wel dat sommigen de zo'n negentig centimeter haalden. Misschien zelfs nog wel hoger.

Toen er ongeveer 3/4 van de les voorbij was, vond Laiser het tijd om er eens een weigering tussen te gooien. Wat bleek nu, de hindernis was op zich niet zo moeilijk, maar het probleem was de wending er naar toe, waardoor Laiser dacht dat hij het niet kon. Maar de tweede keer sprong hij er al weer overheen. Weer werd de hindernis wat verhoogd. En moest ik de 7 hindernissen in een bepaalde volgorde springen. Tja dat ging goed tot die laatste hindernis. Daar weigerde hij weer. Samen met de instructeur losten we onze problemen op bij die hindernis. En hebben we de hindernis nog een aantal keren gesprongen met steeds minder hulp van balken of aanwezigheid van de springinstructeur. Om vervolgens af te sluiten met hetzelfde parcourtje en sommige hindernissen twee keer springen dat nu verlaagd was, omdat Laiser al wat moe begon te worden. Zowel de instructeur als ik vonden het belangrijk dat hij na die weigeringen op die ene hindernis nog een aantal keren zou springen en succesvol erover heen kon. Om het goed af te sluiten.

Fijn was ook nog dat de instructeur ook opmerkte dat we al weer een stukje verder waren gekomen en dat Laiser het dus al steeds leuker begon te worden.

In het praatje dat we voerden terwijl ik uit draafde en later uit stapte, zei de instructeur juist die dingen die ik in mijn hoofd had met als doel voor het springen. Zonder dat hij van mij wist dat ik nog een ander doel had dan alleen het leren springen.

Kortom onverwachts een hele leuke avond door de springles en het onverwachte bezoek van de vorige eigenaar. 

29-1-2004 Vorige eigenaresse is vandaag op bezoek geweest

Twee dagen geleden was ik helemaal overdonderd.

Ineens in die dikke drie jaar dat Laser van mij is, ontmoette ik eindelijk eens de man van de vorige eigenaresse van Laiser.
Gisteren kreeg ik een telefoontje van zijn vrouw. Ze wilde Laiser toch eigenlijk wel weer eens een keertje zien. Dus maakten we voor vanavond een afspraak.

Terwijl ik Laiser stond de poetsen kwamen ze aan. Laiser was toch een hoop veranderd in de positieve zin van het woord. En hij was nog groter dan dat zij zich herinnerde .
Ook het stukje wild vlees boven zijn oog herkende ze meteen. Laiser stond haar echt aan te kijken. Maar ik kon niet zien of hij haar wel of niet herkende.
Nadat we wat gekletst hadden over Laiser gingen ze nog even bij de ponies kijken terwijl ik Laiser verder zadelde. Toen ik haar vroeg of Laiser bepaalde trekjes vroeger ook al had, moest zij glimlachen. Ja en of hij die had .
Doet hij dat en dat nog en dat? Samen hebben we nog wat dingen van hem besproken die hij nu ook nog doet.
Ook hebben we nog besproken wat de invloed is geweest van het feit dat hij een aantal maanden door anderen is gereden. Waarschijnlijk heeft hij toen het nodige te verduren gehad, want ze verbaasde zich over een anatal dingen die ik over Laiser vertelden. Ook bleken er dingen te zijn die ik juist weer wist die zij niet wist.

Ondertussen waren we al naar de bak gelopen en was ik al op zijn rug geklommen. Nadat ik hem los had gestapt begon ik hem netjes te rijden. (En aangezien meneer vandaag niet naar buiten was geweest aangezien het buiten de stallen spekglad was, zat er flink veel peper in )
Laiser liep echt super netjes, maar zo heet als ik weet niet wat. Soms zelf even net doen alsof hij een gevaarlijke hengst was, en met flink veel protest mij proberen af te schrikken. Maar het volgende moment liep hij zich vreselijk uit te sloven voor me. EN blijf hij heel los en soepel door zijn hele lijf en kon ik hem op een licht contact teugeltje rijden. (Altijd leuk natuurlijk als iemand komt kijken en hij loopt zo indrukwekkend )

Zelf nog eventjes op hem stappen wilde ze niet. Ze was te bang geworden na die bewuste val waardoor ze hem moest verkopen van haar man.

Ik kreeg complimenten voor hoe hij liep en dat hij er zo ontzettend goed uitzag. Ze was heel blij dat hij zo goed terecht is gekomen. Ze vertelde ook dat ze de eerste jaren niet goed "wilde" zeg maar, maar nu was ze wel heel blij dat ze gekomen was. En ze wilde zeker nog vaker langs komen. Toen ik haar vertelde dat ik dat leuk vond en dat ik eventueel ook wel kon alten weten wanneer ik een keer wedstrijd had, zij ze dat ze dat wel heel leuk zou vinden.
Óok had ik haar nog even het internetadres van de site van Laiser gegeven. Dat vond ze heel leuk. Zij zou nog eens negatieven van foto's zoeken, van toen hij nog bij haar was.

Nadat ze weggingen, schoten er nog een heleboel dingen door mijn hoofd die ik eigenlijk ook nog wel aan haar had willen vragen. Maar goed dat komt nog wel een keertje. Ik ben nu in ieder geval weer wat meer te weten gekomen over mijn stoere knol.

1-2-2004 Het leven van een paard is toch maar zwaar hoor...

Denk je als paard weer een nieuw oud trucje uit je trukendoos gehaald te hebben. Word je betrapt

Laiser dacht mij te foppen. En voor een tijdje lukt het ook wel, maar meneer maakte een foutje. En tja dat was een beetje dom

Mijn lieftallig Laisertje had ontdekt dat hij zijn tong over het bit kon doen om mij de indruk te geven dat hij heel lekker los liep.
Alleen begon hij dan na een tijdje tegen mijn been in te komen en heel aanstellerig gedrag te vertonen met zijn hoofd. (Of te wel, baasje let eens op. Ik ben heel gevaarlijk hoor )
Mijn instructrice heeft toen het hoofdstel wat aangepast. Zodat het wat moeilijker werd voor hem.

Maar vandaag dacht meneer het trucje toch nog even te herhalen, alleen werkte het niet zo zoals hij wilde. Ook van zijn dreigementen was ik niet onder de indruk. (Ja, het leven is zwaar als je een paard bent )
Sterker nog, omdat hij niet meewerkte moest hij nog harder gaan werken van mij. Maar dat was niet de bedoeling, hij wilde er juist onderuit komen.
Dus stappen-halthouden-actief weg stappen zoals het baasje verlangt. Maar daar had Laiser geen zin in . Dus gebruikte hij zijn steigerknopje maar weer eens.
Maar was dat even frustrerend voor Laisertje, ook nu was ik nog niet onder de indruk

Tja dan zat er niets anders meer op, dan het toch maar goed te maken met mij en gewoon te doen wat ik vroeg
Natuurlijk ben ik dan ook de beroerdste niet en vond het goed toen hij drie keer achter elkaar gewoon de oefening deed die ik van hem vroeg.

Na het uitstappen, heeft hij nog even lekker in de wei mogen dollen en grazen. Om hem daarna weer tevreden in zijn stal te zetten.

2-2-2004 Liggen de grenzen nog steeds op dezelfde plaats?

Vandaag probeerde Laiser toch nog maar even of de grenzen nog steeds hetzelfde lagen als gisteren.
En jammer voor hem, lagen ze nog steeds op dezelfde plek. Sterker nog de eerste beste keer dat hij iets probeerde, volgde er al meteen een toch zeer dringend verzoek om gewoon te lopen zoals ik van hem vroeg. Hij besloot toen maar om het steigerknopje maar niet te gebruiken vandaag, maar ik moest niet denken dat hij zich zomaar gewonnen zou geven
Gelukkig liep hij (als hij normaal liep) al behoorlijk te werken voor me. Hij sloofde zich soms echt uit. Hij deed het al stukken beter dan gisteren.
Ik hoorde zelfs twee stalgenootje met elkaar praten. Ze hadden het erover dat Laiser zo ontzettend vooruit was gegaan de afgelopen weken. En dat ze het heel leuk vonden om mij te zien rijden met hem. Zeker zoals ik vandaag bezig was met hem.
(Toch weer een compliment) Laiser had veel meer uitstraling gekregen vertelde eentje me. Hij straalde nu echt veel pit uit.
(Dat straalde hij niet alleen uit, hij was ook heel HEEET )

4-2-2004 Kijk, dat begint nog eens ergens op te lijken.

Het gaat echt steeds beter met de springles.
Was Laiser de afgelopen dagen tijdens de dressuur nog zo lekker aan het etteren, tijdens de springles heb ik het hem nog nooit zo goed voelen gaan.

We hebben slechts een weigering gehad, en dat was nog omdat ik hem niet genoeg begrensde zodat hij langs een hindernis af kon gaan.

Maar verder vloog hij echt overal overheen. Soms was hij zelfs zo enthousiast dat hij zo hard ging dat hij te veel vaart had en in zijn sprong de hindernis omvel kletterde. Maar dat hinderde niet, hij sprong en hoe

Soms ging hij zelfs zo hard, dat ik echt zoiets had van: "OK, heel leuk, maar kunnen we het ook ietsje langzamer doen . Voordat Laisertje direct ineens op de rem staat en ik over de hindernis heel vlieg " Vooruit dan, leek Laiser gedacht te hebben en deed het ietsiepietsie rustiger. (Later hoorde ik iemand zeggen:"Jeetje wat ging Laiser soms hard "

De instructeur zei ook dat Laiser zo goed mee werkte en dat je duidelijk kon zien dat hij er overheen wilde. Hij deed het stukken beter dan de vorige keer. (En die vond ik al goed gaan )

Aangezien de hindernissen ook steeds hoger werden gezet, was ik toch wel nieuwsgierig hoe hoog het nu was.

"Nou, dit is toch echt al wel een serieuze meter hoor"
OK, dus net echt
Kijk, dat begint nog eens ergens op te lijken.

07-02-2004 Ik heb de verleiding niet kunnen weerstaan...

Ik moest vandaag mijn regendeken ophalen bij de ruitershop omdat ik die daar had laten stomen.

Ik heb eerst nog even een kijkje genomen bij de VHZ-zadels.
Het zadel wat ik een tijdje terug had gezien lag er nu niet meer. Maar wel waren er nog drie andere tweedehands zadels in mijn maat en waarschijnlijk ook laisers maat

De verkoper legde ze alle drie op een bok zodat ik ze eens kon proberen.
De goedkoopste vond ik eigenlijk het lekkerste zitten. Het leuke was dat de verkoper ook vond dat ik het beste zat op dat zadel.
Kortom na een gesprekje over hoe en wat ik erbij kreeg kwamen we tot de overeenkomst dat ik het zadel mee kon nemen om te passen en te laten beoordelen door mijn springinstructeur. Wanneer het niet goed zou zitten, mag ik het zo terug brengen.

Ik heb het vanmiddag even op Laiser's rug gelegd en volgens mij past het eigenlijk wel netjes. Misschien dat het achter ietsje hoger zou mogen, maar dat vraag ik nog eventjes na als ik springles heb.
Maar voor sluit het precies aan alsof het gemaakt is voor Laiser.

Nu dus nog eventjes af wachten wat mijn instructeur zegt. En hoe het rijd als ik het op Laiser heb liggen. Ik wil het er namelijk pas opleggen om te rijden, als ik de bevestiging van nog een paar stalgenootjes heb, om te kijken of het ook echt goed ligt.

Maar als het dus goedgekeurd wordt, heb ik een leuk VZH-springgerichtzadel voor min springlessen

21-2-2004 Paardrijverbod

Al een tijdje had ik last van mijn ruiterspier, maar gewoon door gereden en tanden op elkaar gezet als het tijdens het draven pijn deed. (Na een paar minuten was ik namelijk toch wel door die pijn heen )
Maar nu heb ik dinsdag gewoon gesprongen, omdat ik dacht dat makkelijk zou gaan. Alleen dat was toch niet zo'n goed idee geweest. Ik heb gewoon wel alles gesprongen, maar de spier begon steeds meer pijn te doen . Zelfs gewoon stappen deed al pijn. Kortom, Michel zag nu dat ik er te veel last van had.
En aangezien ik zelf het toch niet kan laten, gaf hij me maar paardrijverbod . Ik het kader van, als je zelf niet op je eigen lichaam let, dan doe ik het maar voor je...
Ik heb nu drie dagen niet gereden. Twee dagen daarvan heb ik Laiser wel gewoon longewerk laten doen, want tijdens het longeren heb ik er geen last van . Op zich natuurlijk ook niet verkeerd om Laiser een tijdje te longeren, maar ik wil er zo graag op .
Grappige bijkomstigheid is trouwens nog dat een dierenarts tegen me vertelde wat ik dan met mijn been voor oefeningen moest doen. Handig toch
Ik ben dus echt met een kwaal van mij bij de dierenarts geweest

Maar ik denk dat ik binnenkort toch weer eens ga proberen of ik weer kan knolhobbelen hoor. (Ik heb net een week vakantie. Dus eigenlijk volop tijd om te rijden )

22-02-2004

Ik zal inderdaad eens bewuster bezig gaan met die oefeingen voor het rijden.
Ik hoop eigenlijk ook dat ik er binnenkort wel weer op kan. Als ik nu af en toe even een beetje kijk of ik bepaalde bewegingen kan maken, doet het alland niet meer zo'n pijn als vorige week.
Trouwens ook wel komisch als je tegen je paard voor de gein zegt, dit bevalt jou zeker wel he, dat ik je niet kan rijden. Waarop hij vervolgens zijn bovenlip omkrult en je de indruk geeft dat hij je in je gezicht uitlacht .

23-02-2004 Bezoekje aan de huisarts

Nou ik sta helemaal versteld....

Ik zat precies op de afgesproken tijd bij de huisarts binnen, ik hoefde dus totaal niet extra te wachten.
De dokter luisterde aandacht, maar ik zag aan haar gezicht dat ze niet precies bergeep wat ik bedoelde. Toen ik op de behandeltafel, lag heeft ze de spieren bekeken en bleek het te gaan om irritatie bij de aanhechting van de spieren.
Het beste zou rust zijn. (nee, hè dacht ik)
Toen de vraag kwam of ik beroepsmatig reed, kreeg ik zo'n vaag vermoeden dat als ik het nu niet goed bracht dat ik eventuele fysio nog wel even op mijn buik kan schrijven.
Ik vertelde haar dus dat ik niet beroepsmatig reed, maar wel dagelijks en dat ik het hard nodig had voor mijn ontspanning. Ik werk immers in het onderwijs en daar kun je last hebben van flinke werkdruk
Verder vertelde ik haar ook dat ik overal eigenlijk wel las, dat je bij deze klachten het beste geholpen was met fysiotherapie, omdat je die spieren toch iedere keer weer als je rijd gebruikt.
Ik kwam dus goed voorbereid over Ze ging ze toch nog een stapje verder en ik heb nu een verwijzing gekregen naar de fysiotherapeut

Die heb ik net gebeld en kreeg een vrolijke man aan de telefoon. Ik legde kort uit wat er aan de hand was. Hij zei : "Ach, we komen er vast wel achter waar het precies zit en hoe zat je in je tijd?"
"Nou ik heb nu vakantie..."
"Ok, Kun je vanmiddag al."
"Natuurlijk kan ik vanmiddag al "
"Ok dan zie ik je vanmiddag"
Kortom aan het einde van de middag heb ik mijn eerste afspraak bij de fysio.

Ben net terug. Het was wel gezellig en soms ook pijnlijk .

Ik mag tot vrijdag niet rijden omdat de fysio even iets uit wil zoeken.
Mijn bekken stond namelijk niet helemaal goed, mijn heupen gelukkig wel dus dat scheelt alweer. Hij hoopt voor mij dat de klachten hieruit voortkomen. Dan ben ik er namelijk ook sneller weer van af.
Als dat niet is, dan ben ik de komende weken er nog wel zoet mee.
Het gaat op twee spieren die nu geïrriteerd zijn.

Ik heb nu oefeningen meegekregen die ik dagelijks twee keer moet doen en ook moet ik mijn lies twee maal per dag masseren.

Vrijdag moet ik terug komen en dan kijken we of er verbetering in zit.

De wedstrijd voor zondag moet ik dus wel afzeggen, helaas. Maar goed die halen we in het voorjaar nog wel ruimschoots in

25-02-2004 Laiser gereden door jong meisje

Omdat ik van de fysio niet mag rijden, longeer ik hem veel.
Maar aan dat rondjes lopen is ook niets aan als paard als je dat al twee weken moet.

Ik weet dat er een meisje op stal is, die heel vriendelijk rijd en zelf M2 rijd, het leuk vind om andere pony's te rijden. Nu vroeg ik haar of ze ook eens een paard wilde rijden.
Ja hoor, dat wilde ze wel. Ze wilde Laiser wel voor me rijden. Dat leek haar heel leuk.

Zo gezegd zo gedaan. Ik zou zorgen dat ik Laiser helemaal zou poetsen en zadelen en dat zij hem dan zou gaan rijden voor mij.

In de bak stapte ze zonder krukje heel soepel op. en haar eerste reactie was: "Wow wat is de bak zo klein als je op hem zit" Gevolgd door "Zo, hij heeft echt een grote nek" (Waarop ik antwoordde dat dat handig was als je er bijna afvalt, dan heb je eerst nog een steuntje )

Vanaf het moment dat ze er op stapte zag ik dat ik de juiste persoon had gevraagd. Ze deed hetzelfde zoals ik altijd begin als ik op hem stap.
Nadat ze hem aan een los teugeltje had los gestapt en we wat besproken hadden over hoe en wat allemaal, pakte ze de teugels op en begon te rijden.
Het zag er leuk uit. Laiser deed braaf wat er gevraagd werd, maar maakte de ruiter ook niet wijzer dan ze was. Zolang zij niet wist dat Laiser veel ronder kon lopen, liet hij dat vooral ook niet zien Stel je voor dat hij het dan ook nog moest gaan doen. Kom nou, hij is niet gek
Toen het meisje een beetje gewend was aan het grote paard (Ze vond de bak nu toch een stuk kleiner dan wanneer ze op heer Dpony zit )
pakte ze hem al wat meer aan en Laiser begon ook leuk te lopen. De galop durfde ze ook aan, alleen het galopknopje vinden was eventjes moeilijk. Maar toen ze toch volhield de hulpen even duidelijk herhaalde, herinnerde Laiser zich dat hij dan moest gaan galopperen

Omdat ik ook wilde dat ze wat zijgangen met Laiser reed, probeerde ze dat ook. Ik moet zeggen, het viel niet tegen. Al gauw kreeg ze in de gaten, dat Laiser al een hoop oefeningen van de M1 kent, dus probeerde ze die ook met hem te rijden. (Laiser werd er spontaan wakker van. Jeetje die ruiter kon toch iets meer dan dat hij in het begin dacht )

De tijd vloog voorbij. Laiser vond het allemaal prima en ik zag een jong meisje op mijn grote paard die het toch wel heel leuk vond om Paard te rijden ipv Pony

Achteraf vertelde ze me dat het haar was meegevallen. Ze had niet gedacht dat het zo zou zijn gegaan. Ze dacht dat ze hem nooit afgebogen zou krijgen. Maar het viel nog niet mee om zo'n grote te rijden.
Ik vertelde haar dat ik vond dat ze het heel netjes had gedaan en dat ik zag dat Laiser het ook prima vond dat zij hem gereden had.

Terwijl ze hem uitstapte zei ze nog dat het zo'n ontzettend lief en leuk paard was. Toen ik haar vroeg of ze hem eventueel nog wat vaker wilde rijden als ik nog niet mocht rijden van de fysio, reageerde ze heel enthousiast. Ja dat zou ze heel leuk vinden. Al hoopte ze voor mij wel dat ik snel zelf weer zou mogen rijden.

Ik merkte gisteren ook dat Laiser het wel zo'n beetje gehad had, met die duffe rondjes. (Ja ok hij moest dan overgangen maken en tempowisselingen, maar het blijven rondjes )
En het fijne is dat wanneer ik iets zei of vroeg aan haar, dat zij wist wat ik bedoelde en ze probeerde mijn tips uit.

Zelf merk ik dat ik al wat minder pijn heb in mijn been. Dus hopelijk is het inderdaad mijn bekken geweest dat de echte oorzaak was. Maar goed vrijdag hoor ik wat de fysio er van vind. Maar zelf merk ik nu wel verbetering. Ik ben ook benieuwd hoe lang het nog zal duren voordat ik zelf weer mag hobbelen...
Maar als het nog even zou duren, dan weet ik nu iemand die hem heel netjes kan en wil rijden

27-02-2004 Terug geweest bij de fysio

Vanochtend ben ik weer voor de derde keer bij de fysio geweest.
Hij vond dat het er beter uit zag dan de vorige keer.
Als ik beloofde dat ik niets zou forceren zag hij geen reden om mij nog langer van mij paard af te houden. Ik mag dus rijden, zolang ik maar niet te veel druk zet op die spier. Ik mag het wel een beetje voelen, maar ik mag niet de pijn krijgen die ik had zeg maar.

Dat was dus tegen geen dovemans oren gezegd.
Vanmiddag heb ik Laiser eerst gelongeerd, zodat hij toch zijn beweging had gehad, die ik hem wilde geven. Daarna ben ik hem in stap gaan rijden. Hij was toch wel weer wat groter dan ik me herinnerde

Ik probeer van het weekend nog te rijden nadat het 14 jarige meisje uit bovengenoemd topic hem eerst heeft los gereden. Wanneer hij bij haar goed aanvoelt, neem ik hem over en ga verder werken in stap. Zo hoef ik niets te forceren en wordt Laiser toch onder de man goed gereden. Het meisje vind het leuk, dus was wil ik dan nog meer

28-02-2004

Vandaag heeft het meisje hem weer gereden. Vandaag heeft ze hem wat meer aan gepakt. Met als gevolg dat Laiser het heel netjes ging doen. Hij kreeg spontaan weer meer pit
Het meisje was na zo'n viertig minuten toch ook wel wat moe, dat grote paard goed rijden was toch wel intensief
Daarna heb ik hem overgenomen en nog een tijdje gestapt. Ik kreeg hem heel compact lekker aan het stappen. Hij was ook een stuk losser dan gisteren. Het meisje had hem dus heel goed aan het lopen gekregen. Ook kon ik haar nu een paar dingen laten zien die ik bedoelde in een verhaal van wat ik vertelde.

Ook heb ik nog heel ven geprobeerd hoe de draf aan voelde, maar zodra ik ging lichtrijden, voelde ik meteen dezelfde pijn. Wel nu maar op een plaats ipv twee, maar toch. Ik heb dus toen daar meteen gestopt met draven en verder gegaan in stap.
Dinsdag toch maar even vragen wat we nog aan die ene spier kunnen doen, die ik met de draf voel. Ik zal straks nog wle even een fotootje plaatsen van het meisje op Laiser.

29-02-2004

Vandaag heb ik weer gereden.
Zonder dat ik het vooraf eigenlijk gepland had, vroeg ik of het meisje zin en tijd had. Ze had namelijk net zelf haar eigen pony in de ponyclubles gereden. Tot mijn verbazing vond het ze wel leuk om Laiser weer te rijden. Dus zo gezegd zo gedaan. (Ze had overigens volop publiek, want de mensen die van de ponyclub er nog waren wilden haar wel eens zien rijden op dat grote paard)
Alleen had ze vandaag een taaie kluif aan Laiser.
Laiser heeft even laten merken dat het allemael leuk en aardig is, maar dat hij toch echt geen sulletje is
Na een tijdje kreeg ze hem toch weer lekker ontspannen en dat hij mee werkte. Nadat zij voldoende had gereden en vond dat hij lekker reed ben ik er weer om geklommen. Hij voelde inderdaad weer netjes aan en liet zich door mij al snel nog ronder stellen en werd lekker licht in de hand.
Toen er per ongeluk een paar pasjes draf tussen kwamen, bleef ik doorzitten en dat deed geen pijn. Dus ik was helemaal blij. Wel heb ik hem meteen uit die draf gehaald, ik wil namelijk niets forceren met mijn spieren.
Daarna heeft het meisje me nog een goede bruikbare tip gegeven om een mooie schouderbinnenwaarts (in stap dan wel nu) te rijden. Ik zette het in en Laiser deed het echt keurig

14-03-2004 Hehe, ik kan eindelijk weer een beetje draven

Ik heb in totaal 2 weken niet mogen rijden, daarna mocht ik wat gaan stappen.
Verder mocht ik geen dingen doen die echt pijn deden.

Nu ben ik eindelijk zover dat ik ook stukjes kan draven zonder dat het echt heel pijn doet. Ik voel soms wel dat mijn spiergevoelig is. Maar het is meer een gevoel dat de spier opgerekt wordt als het ware. Zolang ik het niet te gek maak en met beleid alles opbouw, mag ik eindelijk weer gaan proberen of ik steeds weer een beetje meer kan met het rijden.

Ook ben ik er achter gekomen dat ik dus op een verkeerde manier mijn lichaam gebruikte tijdens het rijden zodat het eigenlijk heel logisch is dat ik ooit een spierblessure op zou lopen. Het is alleen verbazingwekkend dat het nu pas is gebeurd.

Het komt er nu eigenlijk op neer dat als ik pijn voel, dat ik meteen moet controleren of ik wel op de juiste manier aan het rijden ben. Kortom een beetje een pijnlijke leerschool, maar hopelijk kan ik binnenkort weer gewoon rijden zonder pijn

Laiser leek het trouwens te begrijpen dat er iets niet in orde was. De tijd dat ik echt alleen maar kon stappen was hij super braaf en deed alles wat ik vroeg en als hij iets niet helemaal begreep ging hij heel relaxed stil staan om aan te geven dat ik niet helemaal duidelijk was.

Nu hij in de gaten heeft het beter gaat en ik hem ook meer aan het werk zet, komen ook de spatjes terug en laat hij zien dat hij het wel relaxed vond de afgelopen weken.

Ik ben nu dus in de stap weer aan het zorgen dat hij weer even attent op mijn been wordt als voor mijn blessure of zelfs nog attenter. Alleen moet ik volgens Laiser niet zo zeuren
Hij gaat toch weg na dat halthouden, waarom moet dat nu weer zo actief. Weg is toch weg, wat maakt het toch uit hoe lang hij er over doet

Maar wat zal ik weer blij zijn als ik weer gewoon alles kan doen met die stoere bink van mij. Maar goed, ik moet nu geduld hebben en niets forceren.

17-03-2004 

Vandaag ging het eigenlijk nog beter dan ik verwacht had.
Ik heb zelf galop gedaan aan beide kanten en dat ging heel aardig.

Verder merk ik dat ik nu veel betere overgangen kan rijden, nu ik mijn rijstijl aan het aanpassen ben.

Nu maar hopen dat de stijgende lijn doorzet

19-03-2004 Wat heb ik toch altijd het mezelf moeilijk gemaakt zeg.

Nu ik dus op een andere manier mijn lichaam moet gaan gebruiken ivm die spierblessure, merk ik dat ik al die jaren gewoon veel te moeilijk heb zitten te doen op paard. (Ach arme Laiser )
Ik vond verschillende dingen zo moeilijk om te rijden en met veel pijn en moeite lukte het me dan, maar echt soepel ging het niet.

Nu heb ik Laiser steeds makkelijker los en krijg ik hem ook weer fijn als hij even wat anders wil dan ik.

Naar mijn idee loopt Laiser nu ook een stuk makkelijker en beter. En het fijnste van allemaal ik hoef er veel minder moeite voor te doen. Ik krijg soms echt het gevoel dat ik nu pas weet hoe "schwung" aan kan voelen. Zo heerlijk is dat.

Wanneer ik uiterlijk dinsdag het gevoel heb, dat ik een proef kan rijden, start ik zaterdag weer. Anders wacht ik tot april en rijd ik dan pas weer wedstrijd. Maar het voelt zo fijn. Laiser loopt echt hard te werken en rijd zo fijn.

Ik heb altijd veel te veel vanuit mijn bovenbenen gereden en veel te weinig tot geen gewicht in mijn beugels. Doordat ik het aardig wist te camoufleren viel het ook totaal niet op, totdat ik dus die blessure opliep en merkte dat ik anders moest gaan rijden.
Nu laat ik dus mijn benen veel meer gewoon laat hangen ipv helemaal op Laisers lichaam gevouwen . Het ziet er hetzelfde uit maar kost mij minder inspanning en beenkracht. Kan het eigenlijk moeilijk uitleggen, maar ik weet nu helemaal zeker dat ik pas echt heb leren rijden toen ik zelf een paard kocht dan toen ik op de manege hobbelde
Voor een ander wellicht heel simpel en logisch, maar als je 15 jaar lang te horen hebt gekregen dat je niet in je beugels mocht staan en dus echt alleen vanuit je knieën moet rijden en die in je zadel moest klemmen, is dit echt heel fijn rijden

Ik heb het "geluk" dat het pijn doet wanneer ik het op de verkeerde manier doe, dus laat ik het wel uit mijn hoofd En ik moet zeggen dan leert het redelijk snel hoor. Al moet je wel heel bewust denken aan hetgeen wat je moet doen.

Nu maar hopen dat mijn huidige blessure zich blijft herstellen en ik op een dag denk:"Hé, ik heb geen last gehad van mijn spier"

27-03-2004 Yes, wij waren vandaag eerste !

Vandaag zou het er om spannen of ik net wel of net niet de wedstrijd mee kon rijden ivm mijn blessure.

Helaas kon Oscar niet mee op wedstrijd vandaag omdat ze wat ziekjes is. Dus Oscar nogmaals bij deze beterschap gewenst

Allereerst moest ik dus op zoek naar een voorlezer, want die had ik nu niet. Gelukkig was er een meneer die mij wel voor wilde lezen. (En achteraf bleek hij echt heel fijn voor te lezen )

Als eerste L2-combinatie kwamen we de ring in. Maar de jury had net de L1 ook gejureerd en wilde toch echt even naar het toilet. (Geen probleem, kon ik nog even lekker de ring rond stappen )
Doordat er een informeel kort praatje kwam, was bij mij meteen alle stress weg en heb ik een heerlijke proef gereden. Het doorzitten ging echt super. Ook had ik totaal geen pijn gehad, dus besloot ik de tweede proef gewoon te rijden.

De tweede proef ging nog beter dan de eerste proef en ik was echt heel tevreden. Natuurlijk zijn er altijd nog wel dingen die beter kunnen, maar ik was nu echt heel tevreden over de proeven die we neer gezet hebben. (ik geloof dat dit pas de 4de L2 wedstrijd was of zo)

Nadat ik Laiser had uitgestapt, hebben we hem bervijd van dat zadel op zijn rug en in de trailer naar huis gebracht waar hij lekker nog kon genieten van het voorjaarszonnetje in de wei.

Voor de prijzenuitreiking ging ik nog even terug en ook om nog naar een paar bekenden te kijken.
Nou het was zeker de moeite waard om terug te gaan.
Ik was de eerste proef derde geworden met 156 punten en de tweede proef eerste met 158 punten.

Om daarna nog eens van een vrouw van een grandprix-ruiter te horen dat ze mijn laiser zo geweldig vind.

Je snapt ik was al blij, maar met zo'n compliment erbij ben je helemaal blij.

...en die pijn die ik dan nu af en toe voel aan mijn blessure, neem ik dan wel voor lief

Morgen gaan we gewoon even lekker relaxed een buitenritje maken en maandag heeft Laiser een dagje rust. (En ik dus ook )

28-03-2004 Ik heb dit weekend heerlijk genoten van mijn paard.

Vandaag hebben we Olly en Laiser opgeladen en zijn naar de Drunense Duinen gereden.
We hebben de auto's met trailers bij de Roestelberg geparkeerd en zijn vandaar uit een rit gaan maken van zo'n anderhalf à twee uur gaan maken.

Het eerste half uur zat ik echt op een bommetje. Ik had zo'n vermoeden dat ik wel eens zonder paard thuis zou kunnen komen, zou hyper was Laiser.

Na dat half uur zuchtte hij eens diep en werd gelukkig wat meer relaxed en kon hij aan een lang teugeltje braaf stappen.

Op een bospas lag opeens een boomstam over het pad. Olly zocht nog eventjes hoe hij het het best kon doen. Maar Laiser vond het zo leuk, dat hij Olly haast omver liep om maar over de boomstam te kunnen springen Wie had dat gedacht

Na een tijdje verbaasde hij me nog meer, want we kwam bij een van de vijvers in de Drunense Duinen waar een aantal honden met hun baasjes waren. De andere keren dat ik Laiser graag in het water wilde hebben, ging daar toch wel een hele tijd overheen voordat hij zich in het water waagde.
Vandaag verbaasde hij me echt. Binnen een minuut stond hij met alle vier zijn voeten in het water. En liep vrolijk nog wat verder. Ook keek hij er heel ontspannen bij en stond trots in het water te stampen.
Terwijl hij zo in het water stond draaide hij zich langzaam om om eens goed die mensen met honden te bekijken. Wat keken die mensen toch met veel ontzag naar hem

Toen we uit het water kwamen maakten de mensen ook nog automatische een opening zodat we er mooi uit konden. (Het is dat Laiser niet als de koningin kan zwaaien, maar hij leek er echt op te kicken dat iedereen voor hem opzij ging

Daarna hebben we nog een rustig handgalopje over de vlakte gedaan. En ik weet nu helemaal zeker dat Laiser springen leuk vind. Ik stuurde hem namelijk op een boomstam af (waar hij makkelijk langs kon) en hij sprong er netjes overheen, zonder poespas.

Terug bij de trailers waren er een aantal kinderen die hem wel wilde aaien. Aangezien Laiser niet de beroerdste is, gaf hij die kinderen ook nog een goede dag en liet zich voorzichtig aaien.

En nu staat hij nog heerlijk na te genieten in de wei.

Misschien vind je het leuk om iets in het gastenboek te schrijven?Klik dan hier