Eerste kwartaal van 2004

01-01-02

Voor de eerste keer gelongeerd met twee lijnen

Ik wilde al heel lang Laiser eens longeren met twee longeerlijnen. In het weekend had ik nog een Longeerlijn gekocht. (Ik had er maar een en dan is het toch lastig longeren als je met twee lijnen aan de slag wilt.)

Vandaag had ik voordat ik begon nog het boekje van Lammert Haanstra doorgelezen, om zeker te weten dat ik het goed zou doen. Vol goede moed vertrok ik naar Laiser.

Na hem gelukkig nieuwjaar gewenst te hebben. Ging ik hem poetsen en klaar maken om te longeren. (Peesbeschermers om, longeersingel om, longeerhoofdstel om gedaan. Wat lekkers in mijn zak gedaan om hem te belonen als hij het goed zo begrijpen.)

In de bak was Laiser in het begin wat kijkerig, maar dat was al weer snel over. Nadat ik hem eerst wat los gewerkt had op een enkele longe heb ik hem een tweede lijn om gedaan. Eerst alleen door de bitring, de bovenste ring van de longeersingel en dat direct naar mijn hand. (Dus nog niet achter de benen langs.

Laiser vond het wel vreemd, maar je zag aan hem, dat hij mij vertrouwde en het wel wilde proberen. (Vond ik heel fijn, want normaal is alles wat nieuw is een reden om te steigeren)

Dit ging steeds beter en ook op de andere hand geen enkel probleem. Toen ben ik een stapje verder gegaan . In plaats van de lijn door de bovenste ring deed ik de lijn nu veel lager door een ring, en achter zijn achterbenen door. Weer die blik van ik weet niet of ik dit leuk vind, maar ik vertrouw je.

En de lieve schat begreep meteen dat het eigenlijk niet zo vervelend was. Hij heeft zelfs nog gedraafd zonder problemen, Tempowisselingen en door een S van hand veranderd. Ik stond echt helemaal verbaasd dat Laiser dit allemaal voor me deed.

Ik was echt trots op mijn stoere bink

05-01-02

Wat ben ik trots op die kanjer van mij

Vandaag heb ik een rit gemaakt van zo'n twee en een half uur. Samen met Renaat en Olly. Laiser vertrouwt Olly blindelings, dus een buitenrit met hem is ideaal.

Normaal is een buitenrit heel verrassend met Laiser. Steigeren gebeurt dan ook.

Vandaag voelde hij heel drammerig aan. In de binnenbak was hij heel fris. Maar we hadden afgesproken om een rit te maken, dus gingen we gewoon op pad. Na zo'n 5 minuten schrok hij ergens van en draaide 180 graden. Maar Olly stapte door. (Dat hadden we afgesproken anders is er met Laiser helemaal niet meer te rijden. En als hij te erg zou steigeren zou ik afstappen een paar meter met hem aan de hand stappen en dan er weer op.) Ik deed niets, ik gaf geen kuit druk, hield gewoon een contactteugeltje en wachtte af. Ik vroeg of Renaat even wilden stoppen. (ze was toen al zo'n 15 meter verder).

Ik vroeg Laiser wat we gingen doen, zou hij zelf met Olly mee gaan, of bleven we wachten tot we een ons wogen.

Toen draaide hij terug en stapte naar Olly terug, zonder verder nog te stoppen. Je snapte wel dat ik hem toen goed beloond heb, hij durfde zelf langs dat enge stukje te lopen.

Er zijn nog meer enge stukjes geweest, maar door op dat moment schouderbinnenwaarts te rijden kwamen we er zonder kleerscheuren voorbij.

Gedurende de rit werd hij steeds relaxter en uiteindelijk heeft hij driekwart van de rit met lange teugels gelopen. Gewoon dwars door het dorp met auto's, bussen, scooters, fietsers die voorbij kwamen.

En dat is echt uniek. Normaal kan ik hem geen lange teugel geven.

Je snapt wel dat ik heel trots op hem was.

Op de kanaaldijk werd hij wel een beetje gespannen, maar hij heeft totaal niet moeilijk gedaan. Ja het is echt een Kanjer van een paard.

Toen we terug kwamen heb k hem maar eens extra verwend met lauwe slobber met mix en een dijk van een wortel.

Echt waar Ik ben super trots op mijn stoere bink. (glim glim glim)

14-01-02

Wederzijds vertrouwen

Ik heb nu in een paar weken tijd al vier keer mee gemaakt, dat Laiser duidelijk liet merken dat hij mij vertrouwd en bereid is om dan iets te doen voor me.

Het begon met het longeren op twee lijnen waar ik laatst over vertelde. Daarna die buitenrit die zo super ging..

Vrijdag kwam ik in de binnenbak en daar was Leo net aan het uitstappen. Laiser was helemaal van de kaart. Er stonden twee hindernissen in de bak. Een kruisje, dat vond hij niet interessant, dat had hij wel vaker gezien.

Maar een stukje verder stond een steil sprong met een bord en twee felgekleurde rode driehoeken. Hij begon al weer allerlei harde geluiden te maken die hij anders ook maakt als hij bang is.

Ik heb dus eerst al mijn spulletjes zoals zweetdeken en jas aan de kant gelegd en ben toen samen met hem op de hindernis afgelopen. (Als ik er nu meteen op was gaan zitten en hem er heen had gereden was hij gaan steigeren). Stapje voor stapje ging hij met me mee. Na elke stap kijk hij me angstig aan, maar wel met een blik van. Ik vind dit vreselijk wat je nu doet, maar het zal wel OK zijn als jij het van me vraagt. Zo’n vijf minuten (en drie meter) verder ging hij nog steeds met me mee… Hij zetten geen enkele voet terug. (En ik moedigde hem bij iedere stap aan en beloonde hem zodra hij weer een stapje dichter bij was gekomen.)… … en toen … stak ik mijn hand voorzichtig uit en raakte de hindernis aan. Laiser keek me aan van wat doe je nu dat enge ding…. …”Hé verrek mijn baasje kan het zomaar aanraken en er gebeurt niets”.. Nou toen durfde Laiser ook wel dichterbij te komen en de hindernis eens flink te besnuffelen. Nadat ik een rondje om de hindernis had gestapt ben ik terug gestapt naar de middenlijn en ben ik opgestegen. En was Laiser heel rustig. En begon ik te stappen met een volledig lange teugel. En ja we kwamen langs die “enge” hindernis. Laiser durfde er nu met lange teugel langs te stappen, zonder te stoppen of zijn pas te versnellen. Heel knap vind ik dat van hem, want hij is normaal heel snel van de kaart te brengen met iets nieuws. Vandaag stapte ik een donkere bak binnen. (De lichtknop zit in de binnenbak) Eerst ging een stalgenoot naar binnen om het ligt aan te doen. Dus ik dacht ik loop er met Laiser achteraan. (Normaal durft hij dan niet naar binnen als het donker is.) Nu bleef hij wel bij de opening van de deur staan, maar wel in de binnenbak. Toen het ligt aan ging, keek hij me wel aan van dat was wel eng….

De stalgenoot stopte eerder met rijden en verliet de bak, Laiser liep rustig verder en deed de oefeningen die ik van hem vroeg heel netjes. Na het rijden laat ik hem altijd nog even rollen in de bak (Als er tenminste niemand na mij gaat rijden) en zo ook deze keer. Toen hij lekker gerold had en we samen wat door de bak hadden gekuierd gaf hij aan dat hij wel weer terug wilde. Hij bleef keurig netjes stilstaan terwijl ik hem zijn deken op deed en daarna zijn halster. Ik deed de deur open en Laiser wilde al naar buiten stappen. Toen ik hem de andere kant op draaide, zag je aan hem dat hij in de gaten had dat ik iets anders van plan was. Terwijl ik volop tegen hem praatte deed ik het licht uit en stapte naar de deuropening. Na een paar stapjes stopte hij, (hij hoorde me wel, maar voelde me niet. En als hij mijn hand voelt durft hij meer te ondernemen.) Ik legde mijn hand op zijn hoofd en streelde hem, dat gaf hem moed en hij stapte voorzichtig met mij mee. Eenmaal buiten kreeg hij natuurlijk een dikke knuffel. Alweer een grens verlegd.

Wat geeft het toch een goed gevoel als je paard je zo vertrouwd…  

16-01-02

Hi hi Laiser heeft het bokken echt ontdekt.

Dit begint echt leuk te worden.

Er was eens een paard. Zijn naam is Laiser. Lang wist deze goede knul niet hoe hij moest bokken. Hij begreep het niet helemaal hij steigerde bij gebrek aan beter maar wat.

Maar wat gebeurde er toen. Hij heeft nu het bokken in de galop ontdekt.

Laiser heeft nu ook door dat hij ook zijn achterbenen in de lucht kan gooien. Dat is echt grappig. Het is goed uit te zitten en hij doet het ook maar soms, maar toch ik vind het wel wat hebben. (Als hij dit nu voortaan gaat doen in plaats van het steigeren, dan hoor je mij niet klagen)

Hij loopt trouwens de gehele week al lekker los en werkt lekker mee. Vandaag kon ik hem zelfs vanuit de stap aan laten springen in galop, en hij gaat als langere stukken opgerichter lopen.

Ik hoop maar dat hij zondag met de wedstrijd net zo lekker loopt als de afgelopen dagen, dan doet hij het super

19-01-02

Morgen (zondag) heb ik wedstrijd.

Ik heb vandaag voor het eerst met naald en draad gevlochten. Laiser staat nooit zo stil tijdens het vlechten, dus ook vandaag niet.

Maar met een beetje (heel veel) geduld is het dan toch gelukt. En ik moet zeggen het is wel heel mooi hoor. Hij is al mooi als hij ingevlochten was maar nu.

20-01-02

Vandaag heb ik dus de wedstrijd gereden.

Laiser liep echt super. Hij deed echt heel goed zijn best. Zelf vond ik dat het wel een winstpunt waard was geweest. Maar helaas op 1 puntje na geen winstpunt.

Ik had voor mijn eerste proef 150 punten en voor mijn tweede proef 155 punten. Ik baalde wel van die 155. Ik heb dan nog liever 154 dat 155. Natuurlijk heb ik ook geen problemen met 156. Maar ja volgende keer misschien wel dat éne puntje meer.

Ik was trouwens zesde bij de eerste proef en vijfde bij de tweede proef.

Laiser gaat echt goed.

22-01-02

Ik was vandaag met Leo aan het praten die zelf springt. Hij probeert mij al een tijdje over te halen om ook te gaan springen. Nu wil ik dat wel doen, want dat vind ik wel leuk. Maar omdat Laiser zo angstig kan doen, lijkt me dat een parcoursje er zomaar niet in zit.

Aan de andere kant is het misschien juist wel goed voor hem, springpaarden zien vaker "gekke" dingen dan de dressuurpaarden en komt hij misschien wat meer van zijn onzekerheid af...

Vandaag bood Leo mij aan om mij wel eens te helpen met springen, zodat Laiser en ik het op de juiste manier gaan doen.

Dat vind ik echt heel lief van Leo. En voor ons is het weer eens wat anders dan anders...

23-01-02

Ja ja mijn stoere bink wordt steeds "dapperder"

Ik was vandaag helemaal alleen op stal. Heerlijk kun je lekker aan doen, zonder dat er iemand is die iets zegt of zo. (Niet dat het bij ons niet leuk is op stal, integendeel het sfeertje is prima. Iedereen laat elkaar in de waarde en geen gemuts tegen elkaar.)

Maar och is het ook wel eens lekker om helemaal alleen op stal te zijn.

Laiser liep lekker tijdens het rijden, goed zijn best doen en dergelijke.

Maar zoals overal in Nederland waaide het buiten flink. En je raadt het al in de binnenbak hoor je dan allerlei geluiden die je normaal niet hoort...

Opeens begon de deur heel hard te rammelen, alsof die eruit gerukt werd door de wind en het duurde eigenlijk best wel weer een tijdje voordat het weer stil was. Laiser werd er wel zenuwachtig van, maar probeerde zo goed mogelijk door te lopen. Ik voelde gewoon dat hij er op vertrouwde dat het wel goed zou komen.

Later gebeurde dit nog een paar keer en uiteindelijk leek het hem weinig meer te doen.

Je snapt wel dat ik hem beloond heb voor zijn dappere gedrag, zomaar door lopen zonder één pas verkeerd te zetten. Ja ja hij leert het wel.

Na het rijden mag hij van mij altijd nog rollen in de binnenbak als er niemand anders in de bak is. Dus ook vandaag. De wind was nog wel wat eng, maar ik nam hem gewoon mee. Ik zal je vertellen hoe dat dat gaat.

Laiser heeft dan niets om, geen halster/hoofdstel touw, niets. Samen gaan we dan een stukje lopen door de bak. hij loopt dan naast me of schuin achter en loopt met me mee. Als ik stop, stopt hij, draai ik een volte dan loopt hij die mee zonder dat ik hem aan hoef te raken.

Vandaag liep ik juist naar de plekken in de bak waar je de wind goed hoorde. Omdat ik er naar toe liep en liet zien dat ik er niet bang van was, durfde Laiser ook voorzichtig te komen. Zo hadden we verschillende plekken gehad en telkens was hij gewoon bij mij gebleven, maar opeens hoorden we een hoop kabaal.

Jan kwam op een schofel aan gereden een meter langs de bak (aan de buitenkant natuurlijk). Laiser werd nerveus en liet het wit van zijn ogen zien. Hij stond vlak naast mij en wilde eigenlijk vluchten, maar iets weerhield hem ervan. (Hij wordt altijd rustig als ik mijn hand op zijn schouder leg.) Maar ik raakte hem niet aan, ik liet hem alleen zien dat ik niet bang was en eigenlijk wel eens wilde weten wat dat geluid nu was... ... heel voorzichtig duwde hij zijn neus tegen mijn hand en keek me angstig aan, maar wel met een blik van het is toch goed hè? Hij durfde zelfs met me mee te lopen naar het geluid toe en met het geluid mee toen het geluid zich verplaatste.

Toen heeft hij van mij wat lekkers gekregen, want dit vind ik heel goed van hem. Hij durft nu ook steeds meer te doen. Dit geeft zo'n goed gevoel. Toen Laiser al weer op stal stond te knabbelen aan zijn hooi, stond ik naar hem te kijken en te genieten van mijn paard. Hij is zo lief

Ik moet zeggen dat hij nu een 14 maanden van mij is. In die veertien maanden is hij me steeds meer gaan vertrouwen.

Ik besteed ook aandacht aan hem, niet in de zin van alleen poetsen en rijden, nee ik wandel ook rustig met hem in de wei (zonder dat hij iets om heeft) of in de bak. Hij moet aangeven wat hij durft, niet dwingen, niet boos worden. Heel veel geduld moet je hebben.

Maar als hij iets doet wat hij voorheen niet gedurfd zou hebben prijs ik hem helemaal de hemel in. Ik praat tegen hem, moedig hem aan, en geef hem een lekkere knuffel en iets lekkers als hij een grens heeft verlegd.

Het is net als bij mensen, zodra je succeservaringen op doet leef je helemaal op en durf je steeds een stapje verder te proberen.

27-01-02

Vandaag een buitenritje gemaakt met Laiser vol "enge dingen"

Het was zo'n lekker weer en ik wilde Laiser wat anders laten doen dan dat hij de hele week al doet. Dus het bloed kruipt waar het niet gaan kan, ik wilde een buitenrit.

Aangezien ik nog niet alleen op pad kan met mijn (niet altijd zo) "stoere" bink, moest ik iemand meenemen. Vriendje had geen zin, dus Mama eens opgebeld. En ja hoor die had zin om mee te gaan.

Nadat ik Laiser had gepoetst gingen we op pad. Cap op, jas dicht en handschoenen aan. De zandweg liep hij heel braaf en ook voorbij de paarden vooraan in de straat was het geen probleem. Maar toen moesten we de weg oversteken, en dan zijn die witte vlekken op de grond toch ineens heel eng als je alleen bent zonder ander paardenvriendje. Je raadt het al Laiser op de rem, gelukkig kwam er geen verkeer aan en kom Mama hem snel pakken en meenemen. Laiser liep braaf mee, maar ...

Oh jee wat was dat lagen die witte tegels altijd al op dat rode fietspad???? Laiser heeft ze in ieder geval vandaag pas voor het eerst ontdekt. (We zijn er al tig keer overheen gereden, maar ja iedere dag zie je weer iets nieuws...)

Even verder op zag hij een paardje in de bak rijden en moest er toch wel even stil gestaan worden en eens goed gekeken worden of zij niet bij ons konden komen. Gelukkig ze bleven mooi achter een heel hoog hek, weer een zorg minder.

We kwamen weer langs de hertjes, normaal het vaste schrikpunt van Laiser, maar vandaag liep hij hier zonder problemen langs. Goed zo Laisertje!!!!

Hé links staan twee pony's. O wat leuk, Oh en rechts staat ook nog een fjord. Oh oh wat gezellig allemaal.. Oh jullie hebben geen interesse in mij, Ja dan loop ik maar gewoon door. (slof slof)Oh nee, ik ruik varkens. Eh bah wat stinken die! En oh jee er ligt iets heel engs op het fietspad, nou baasje daar ga ik met geen mogelijkheid langs hoor, mij te eng. Je bent een lieve meid, maar dit is zóóóóóó eng!!!

Na heel wat drijvende kuiten en draaiingen op de plaats, maar geen steigerpartijen! Jaja Laiser leert het nog wel ben ik toen maar afgestapt. Laiser werd meteen wat rustiger hij zag nu dat ik hem weer liet zien dat het niet eng was. Hij stapte met mij mee aan de hand, zodat ik al die vreselijk enge dingen aan kon raken. Nou als zij het aan kan raken, dan durf ik het wel te besnuffelen.

Zo hebben de dus nog enkele tientallen meters gelopen (er kwam namelijk nog een stukje aan wat hij altijd eng vind). Laiser heeft alle enge dingen besnuffeld en gemerkt dat er niets ergs gebeurde wanneer hij dat deed. Poehee dat was een opluchting voor hem. Daarna ben ik een stukje verder opgestapt en hem meteen er langs gereden, nu was hij daar niet meer zo heel bang en durfde zelfs te proberen of hij zijn hoef op zo'n eng geval durfde te zetten. (Ja het liep goed af had hij even geluk)

Op de weg terug kwamen we een aardige man tegen die net met zijn haflinger en rijtuigje het erf af wilde rijden. (Chips dacht ik toen. De laatste keer dat we zoiets tegen kwamen ging Laiser kaarsrecht de lucht in en was volledig in paniek) Ik vroeg de man of hij even wilde wachten tot ik voorbij was en vertelde hem kort over de steigerpartij. Maar natuurlijk meis was zijn antwoord, doe maar rustig aan. Mama liep aan de kant van de weg en Laiser liep er gespannen langs, maar maakte geen aanstalte om onhoog te gaan, wel had hij er flink de pas is. Ik was volop tegen hem aan het praten en hem aan aan het moedigen om er langs te gaan. Toen ik voorbij was vroeg de man of hij me wel in kon halen als hij op de weg reed. Ik zei hem dat ik dacht dat dat wel zou gaan, maar het niet zeker wist, maar vond dat Laiser dat moest leren. De man reed heel langzaam voorbij en Laiser luisterde ondertussen naar mijn stem (ik bleef tegen hem praten en hem geruststellen) Weer was hij gespannen maar liep braaf verder. De man zei dat ik het goed deed. Min paard met beleid iets leren en veel tegen hem praten. Ik bedankte de man voor zijn medewerking en was apentrots op mijn bink. Maar de rit was nog niet voorbij...

Toen ik terug was aan het begin van de straat was er net een paard in de buitenbak los gelaten. (De bak was rechts van de straat en links was een grote wei met twee paarden erin). Het paard in de buitenbak was flink aan het spelen en bokte en racete wat af. De paarden in de wei trokken ook wel een sprintje mee. Laiser werd er helemaal nerveus van en begon te draven en wilde eigenlijk wel mee gaan rennen. Ik heb hem toen verder laten draven en hem een stuk verder weer laten stappen. En na een paar meter kon ik hem al lange teugel geven. Toen ik hem voor de stal even later stil zette, slaakte hij een diepe zucht. Wat een rit had hij gemaakt, en zoveel dingen meegemaakt.

Maar ik was tevreden. Laiser is alleen weg geweest en heeft weer angsten overwonnen, weer een klein stapje voor een buitenstaander, maar een immense stap voor Laiser in zijn zelfvertrouwen. En dat alles zonder dat hij gesteigerd heeft. Ja we blijven steeds een stapje verder gaan.

31-01-02

Vandaag heb ik de eerste springles gehad met Laiser.

Eerst hem goed losgereden. Hij was lekker fris en had er duidelijk zin in.

Ik reed samen met twee anderen in de bak, dus Laiser hoefde niet voortdurend te springen.

nadat we wat over balkjes hadden gedraafd, moesten we er ook in galop overheen. Dat vond Laiser wel even moeilijk, maar uiteindelijk lukte het hem en bleef hij mooi bij me.

Ook hebben we nog sprongen gemaakt van zo'n cm of veertig (schat ik zo). Er zaten een paar hele mooie sprongen bij. Maar op een gegeven moment wilde hij niet meer. Hij weigerde en wilde niet meer springen. Met veel geduld hebben we hem toen weer stappend over de hindernis gekregen. Eerst duwde hij de balken op de grond in stapte er toen overheen. Maar hij was er weer over en dat was het belangrijkste. Toen zijn we ook gestopt. Laiser en ik waren alle twee moe, maar voldaan.

Leo was tevreden over Laiser. Hij kon zien dat Laiser nog onervaren was, maar Laiser heeft er wel lol in.

02-02-02

Binnen korte tijd 2 halstertouwen spoorloos verdwenen

De tweede week van de kerstvakantie was ineens mijn hengsten ketting verdwenen. Heel vreemd en de eigenaren van de stal waren net op vakantie. Samen met Judith en Steef de hele stal op zijn kop gezet, maar nergens was de hengstenketting. Ook bij de wei was niets te vinden. Heel Laiser's wei doorzocht maar geen ketting.

Laiser had inmiddels een tijdelijk touw gekregen, en dat was vorige week ook ineens spoorloos verdwenen, terwijl Laiser in de wei stond. (De touwen liggen altijd bij de wei, zodat de paarden dan meteen meegenomen kunnen worden.) De pensionhoudster heel de wei van Laiser doorzocht, ik ook nog een keer, bij de andere weides gekeken, maar niets hoor.

Ik begon het al wel heel vreemd te vinden omdat het nu 2 keer gebeurd was in korte tijd en alleen bij Laiser. Kom ik gisteren op stal, hangen de twee halstertouwen ineens weer voor Laiser's stal.

Wat bleek nu ze lagen helemaal achter in de wei, van het paard wat naast Laiser staat een 2,5-3 jarige merrie. Ze had ze verzameld in het uiterste hoekje van haar wei.

Doordat een meisje op haar pony in alle weides aan het zoeken was, kwam ze erachter. Ik ben wel blij dat ik de touwen nu terug heb. En we weten nu wie de dader is. 

16-02-02

Vandaag hebben we mijn fotorolletje nog even volgeschoten bij Laiser. Toen ik aan kwam was een stalgenootje in de buitenbak haar paard aan het longeren, dus begon ik met haar te praten. Haar nieuwe zadel (Hulsebos) zou 's middags gebracht worden dus maakte ze haar paard al vast wat los. Zodat ze zodra het zadel er op lag, ze meteen kon gaan rijden.
Laiser stond in de wei en hoorde mij praten. Hij deed meteen zijn hoofd omhoog, van Hé ben je daar?. Maar omdat ik nog even met het stalgenootje bleef kletsen begreep hij er niets van en kwam hij al voor naar de wei toe gelopen. Toen ik hem riep keek hij me echt aan, van kom je nou nog of hoe zit dat.

Even later liep ik naar Laiser en haalde hem uit de wei. Terwijl ik hem aan het poetsen was, kwam Michel al aan om foto's te maken. Laiser begroette hem met het gebruikelijke ritueel. (Heb je iets lekker bij je, dan mag je blijven, anders ben je niet interessant )
Eenmaal gepoetst en gezadeld liep ik naar de buitenbak (was zo'n heerlijk weer in het zonnetje) en deed een poging om op te stijgen. Zeg ik nog met mijn domme kop, dat hij daar geen foto van moest maken, maar je snapt het al dat bracht hem op een idee.
Tijdens het rijden ging het lekker, Laiser was redelijk los in zijn lijf en lette goed op. (En dat terwijl er toch nog twee andere paarden in de bak waren en de andere paarden in de weides liepen.) Michel heeft nog wat foto's gemaakt terwijl ik aan het rijden was en daarna zijn we samen met de kleinste pony op stal het bos bij de stal ingegaan.
Het was heel mooi met de zon die door de bomen scheen. Natuurlijk moesten we toen wel goed op het licht letten tijdens het fotograferen. We hebben toen nog een paar leuke foto's gemaakt.

Toen er nog zo'n drie foto's over waren is Michel op Laiser gaan rijden in het bos en heb ik daar nog foto's van gemaakt.
Uiteindelijk heeft Michel Laiser ook nog terug gereden naar de stal. Eerst heeft hij nog zo'n tien minuten in de bak gereden op Laiser. Hij kreeg hem zelfs wat omlaag met zijn hoofd en de achterwaartsknop werd ook nu weer getest (die had hij al eerder gevonden). Ik vind dat echt prachtig als Michel op Laiser rijdt. En Laiser... ... die vindt het prachtig wat dan kan hij wat aan sjokken en hoeft hij niet te werken.

17-02-02

Vandaag was het weer zo'n heerlijk weer dat het goed toeven was in de buitenbak. Laiser liep goed en ik kreeg hem goed los. Hij liep op een gegeven moment zelfs te draven zonder dat ik iets in mijn handen had, en dat is in draf echt uniek voor Laiser. Ik heb hem daar natuurlijk ook flink voor beloond.

Toen Stephanie en ik onze paarden uit aan het stappen waren, bedachten we ons dat we eigenlijk de bosweg wel even op en neer konden stappen.

Eenmaal op de bosweg bleek dat Steef nog nooit met Larry het bos in was geweest, dus wij het bos in.

Larry liep achter Laiser aan en vertrouwde blindelings op hem. Dat is wel grappig, want als die twee met elkaar in de bak staan, is Larry de dominante figuur. Tijdens een rit is Laiser ook altijd de volger geweest. Maar vandaag zijn de rollen dus even omgedraaid.

Laiser liep heel zelfverzekerd in het bos rond en Larry volgde op de voet. Even later liepen we naast elkaar en ging Larry op de rem voor een stapel stenen. En Laiser liep er langs van kom op daar kun je gewoon langs lopen. Met als gevolg dat Larry Laiser volgde. (Echt mooi om Laiser nu eens in die rol te zien.)

Toen we het bos na een minuut op 10 weer uit stapten liep Laiser niet terug naar stal maar juist de andere kant op . Prima dacht ik doe maar. We kwamen een auto tegen en Laiser bleef gewoon op een los teugeltje door lopen en liet Larry (die toch wel nerveus was) zien dat er niets engs aan was.

Toen we aan het einde van de zandpad waren stopte Laiser exact op het punt tot waar hij van mij minstens moest lopen. Steef kreeg Larry zover om een paar passen verder te lopen en Laiser liep ook weer mee. Een paar meter verder ging Larry weer op de rem en liep Laiser weer hem voorbij van Kom maar er is niets engs aan. Kortom het waren twee helden bij elkaar, maar door goed samen te werken komen ze toch een heel eind!

Uit eindelijk zijn we weer terug gegaan naar stal en heeft Laiser heerlijk gesmuld van slobber met stukken wortel. En daarna... ... nog even lekker terug in de wei genieten van het goede weer.

18-02-02

Vandaag wilde ik Laiser longeren.
Omdat hij op bijzetjes of een elastiek soms wel eens wil gaan hangen, heb ik die bewust niet gebruikt vandaag.
Daarom heb ik hem weer eens met gogue gelongeerd. (Tijdens het rijden in de les zijn we ook bezig hem in zijn hele lichaam helemaal los te krijgen door hem laag en rond te rijden.)
Hij probeert tijdens het rijden ook wel eens steun te zoek in mijn handen, zodra ik hem laat draven. En dan rijd ik hem ook er zo veel mogelijk vanaf, maar aan de longe vind ik dat toch wat moeilijker.
Dus besloot ik hem met gogue te longeren. Dan kan hij simpel weg niet gaan hangen, want hij heeft geen steun. En kan hij toch goed van achteren naar voren lopen met het juiste gebruik van zijn rug.
Laiser liep dan ook super tijdens het longeren. Heel mooi van achteren naar voren. En je zag alles heel mooi scharnieren en hij liep heel mooi ruim. Nu hopen dat het morgen onder het zadel ook zo lekker gaat.

19-02-02

Vandaag liep Laiser super.
Hij was helemaal los in zijn lichaam en liep goed met zijn achterhand erbij. Bij het halsstrekken in draf liep hij zelfs met zijn neus over de grond.
Wat ging dat lekker vandaag . En nu maar duimen dat hij zondag met de wedstrijd ook zo lekker loopt.

20-02-02

Vandaag weer les gehad. Laiser liep weer lekker laag en ontspannen. Ik had genoeg tijd om hem los te werken, want Bianca was later dan ik verwacht had. 

Tijdens de les liep hij net als voorgaande dagen. Heerlijk dus. Het was druk in de bak dus een mooie oefening voor zondag. 

Na een tijdje moest ik hem opgericht gaan rijden en dat deed hij zowaar. Helemaal niet hoeven te "vechten". Laiser deed het. Bianca vroeg nog of zij het even moest doen of dat ik het zelf wilde proberen. Natuurlijk wilde ik het eerst zelf proberen, Laiser en ik moeten het allebei onder de knie krijgen. Uiteindelijk kreeg ik hem zelf zoals Bianca hem wilde hebben, zonder dat zij hem voor mij daar had hoeven te rijden. 

Oh wat was ik tevreden zeg! Bianca was zeer tevreden en zei dat Laiser echt heel goed liep. En dat is een compliment, ze zegt niet snel dat het goed gaat.

24-02-02

Yes yes eindelijk heb ik weer eens winst gereden.
Ik was vanochtend behoorlijk zenuwachtig. Slecht slapen en zo...
Toen ik bij Laiser aankwam stond hij net heerlijk te smullen van zijn ontbijt. En gelukkig zaten alle vlechten er nog in .
Ik ben toen alle spullen alvast in de auto gaan zetten die ik nodig heb voor wedstrijd. Ik wil de ook even de trailer aan pikken en de auto dan zo zetten dat ik Laiser in kon laden zodra Michel zou arriveren. (Alleen dacht ik eventjes dat de auto in zijn vrij stond en wilde kijken hoever ik nog naar achter moest. Alleen stond de auto niet in z'n vrij en knalde dus tegen de trailer aan. Baal baal baal. . Ik meteen die auto in de vooruit. En uit gestapt. Gelukkig was alleen het nummerbord licht beschadigd. Gelukkig vond Michel het niet erg. (Het is zijn auto die voor de trailer gaat. Mijn autootje kan geen trailer trekken...)
Normaal loopt Laiser niet zomaar de trailer in. Hij moet dan gezien hebben dat er iemand een zweepje vast heeft. (Hoef je niet te gebruiken hoor, zien is voldoende.) Maar vandaag had hij er zin in en liep zonder te stoppen de trailer in.

Eenmaal op wedstrijd was ik benieuwd of Natascha er al zou zijn. Die zou namelijk komen kijken. (Boktmeeting )
Maar ik zag nog niemand dus eerst even startgeld betaald en daarna Laiser gezadeld.
Bianca (Ambiance) zou ook komen kijken samen met haar vriend en mama zou ook meekomen. Bianca hielp nog even bij het losrijden, als ik niet rechtop zou zitten zou ze me geen les meer geven zei ze.
(ach je moet toch een motivatie hebben, ) Ook de eigenaresse van stal kwam nog even met haar twee dochtertjes. Kortom flink wat publiek.
Natascha had ik ondertussen ook al ontdekt en even tussen het losrijden door gesproken. (Ze bleek mijn voorlezer te kennen, wat is de wereld toch klein...)
(Een minpuntje vandaag was wel dat onze videocamera bij de reparateur ligt, dus helaas nu geen videofilmpje van de wedstrijd of foto's. Moeten wachten totdat Michel's rolletjes vol is of die van Natascha.)
De eerste proef ging redelijk maar was niet spetterend. Laiser liep braaf zijn rondjes alleen kreeg ik hem rechts niet helemaal los. Maar ach, hij liep netjes.
Na de eerste proef waren we alle twee toch wel een beetje moe. Even wat relaxed rondgestapt en toen weer verder voor de tweede proef. Tijdens het losrijden was hij niet vooruit te branden. En dacht ik nog dit wordt niks die tweede proef. Maar...
... de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
De tweede proef was hij lekker actief en liep super, en was heel werkwillend. Een heel goed gevoel had ik over de tweede proef, maar ja je weet nooit hoe dat de jury er over oordeelt...
Nadat ik Laiser uitgestapt had en nog fotomodel gespeelt voor Natascha was het tijd om Laiser naar huis te brengen. Ik had toch nog meer als genoeg tijd tot de prijsuitreiking.
Natascha ging mee naar stal en heeft Laiser's thuishaven gezien. Ik gaf Laiser nog even wat heerlijke slobber en had wat spulletjes uit de auto gehaald. Daarna heb ik Laiser in de wei gezet. Was een flinke modderboel, dus mijn witte rijbroek is niet meer wit .
Daarna reden we terug naar de wedstrijd. En we hebben echt heel lang moeten wachten op de prijsuitreiking. En Natascha maar wachten en wachten, terwijl het net lekker weer aan het worden was en ze nog een rit wilde maken met Lois.
Maar eindelijk na lang wachten kwam de prijsuitreiking er dan. De eerste proef was ik vijfde (v/d 12) met 156 (YES winstpunt!) en had de eerste 168 punten. De tweede proef was ik vierde (v/d 12) met 164(YES nog winstpunt!) en de eerste had 167. Dus hadden we zomaar twee winstpunten gereden, terwijl ik ook al blij was geweest als ik er een zou hebben. Je begrijpt wel Natascha mag vaker komen kijken.
Kortom het was een heel geslaagde wedstrijd geweest. Ik heb buiten nog flink staan springen van blijdschap.
En natuurlijk was het ook heel gezellig om een bokker op wedstrijd te meeten. We hebben nog flink wat zitten kletsen en ik ga zeker een keer bij Lois kijken (is trouwens familie van Laiser )

02-03-02

Laiser had vandaag een leuke actie. 

Allereerst had ik hem gereden in de binnenbak. Daar waren net twee meisjes aan het rijden die vroeger ook bij mij op de ponyclub hebben gereden. Zij kwamen bij ons rijden, omdat het geen rijden was in de bak bij hen op stal. Laiser vond dat reuze interessant twee van die leuke merries in "zijn" binnenbak. Maar hij liep verders netjes en ik ben naar een tijdje nog even naar de buitenbak gegaan. Daar stofte het niet zo en die was helemaal vrij. Eerst wilde Laiser daar niet echt op letten. Zijn vriendjes stonden allemaal buiten te genieten in de wei en hij moest werken.

Maar uiteindelijk liep hij toch goed en heb ik hem nog in het bos uitgestapt. Renaat en Roy (de hond van Renaat) liepen mee. Laiser vond dat maar niks dat Roy overal rond liep en snuffelde, maar deed verders niets.

Toen we terug kwamen op stal wilde ik nog een paar foto's maken van Laiser. Alleen wilde Laiser dat niet zo en gaf me een hardhandige knuffel. Nu heb ik dus een dikke wenkbrauw en waarschijnlijk zal die ook nog wel verkleuren. Ja het is een echt schatje.

08-03-02

Wat is die Laiser toch een koele kikker vandaag.

Een stukje van de bosweg en het stuk, waar we altijd de auto's parkeren wordt vandaag helemaal afgegraven en dan komt er over een paar dagen asfalt te liggen. (Nu is het nog zandweg.) Een grote graafmachine en een wagen die het zand afvoert zijn dus de hele dag al bezig.
De paarden staan heel rustig in de wei te grazen en te aanschouwen wat er allemaal gebeurt.

Ik wilde nog wel rijden dus moest ik Laiser uit de wei halen, langs die machines en uiteindelijk maar in de binnenbak gaan rijden. (Het graven gebeurde pal naast de buitenbak.

Laiser liep heel relaxed met me mee de wei uit richting het "lawaai". Omdat er zand was gestort op het stukje van de wei naar de parkeerplaats, werd hij wel een tikkeltje nerveus, maar liep gewoon braaf mee.
Toen opeens zag hij de graafmachine en ik nam rustig de tijd om de machinist te laten zien dat ik er was met mijn paard. (Ik had hem vooraf ingelicht.) Hij stopte met bewegen en liet ons voorbij gaan.
Een stap naar beneden en over dat gevlekte zand lopen. (Ik had verwacht dat Laisertje hier niet zo graag langs wilde gaan, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit...)
Laiser liep als een mak schaap achter me aan richting de stallen en zette nog geen pas opzij. Ook niet toen de graafmachine weer verder ging toen we alweer een stuk verder waren.
Laiser zal wel gedacht hebben :"I'm Cool ".
Na een uitgebreide poetsbeurt gingen we naar de binnenbak. Je hoorde duidelijk dat ze naast de bak bezig waren. Toen ik op wilde stijgen, wilde Laiser al naar de plek van het geluid lopen..., Leuk maar ik kan niet opstijgen als Laisertje gaat lopen (Daar is hij net iets te hoog voor. ) Dus opnieuw stil gezet en poging twee. Gelukkig bleef hij nu wel staan. Toen hij mocht gaan lopen, liep hij regelrecht op het geluid af en voelde heel zelfverzekerd aan. (Ja echt ik heb het nog steeds over Laiser )
Alles werd goedgekeurd en we zijn gaan rijden. In eerste instantie wilde hij zich niet helemaal geven, maar uiteindelijk was hij helemaal los, achterhand erbij en niets in mijn handen. En dat terwijl het net buiten de bak zo'n vreselijk herrie was.
Na het rijden heeft Laiser natuurlijk weer even heerlijk gerold en stond er weer een heerlijke slobbermaaltijd met wortel voor hem klaar.
Daarna heb ik hem weer terug gebracht naar de wei. En nu gingen de werkzaamheden gewoon door. En mijn Laisertje?
Laiser is cool, Laiser is geweldig, Laiser is the best. (Heb ik je zo genoeg geprezen Laiser voor je "heldendaad"? )
Laiser liep als een koele kikker terug naar de wei en maakte zich nergens zorgen om.
En in de wei moest hij natuurlijk wel meteen even aan zijn buurvrouw vertellen wat er nu allemaal gebeurde daar verderop.

10-03-02

Vandaag heb ik een heerlijke buitenrit gemaakt met Laiser. Renaat en ik hadden om een uur of half twaalf afgesproken om een rit te gaan maken. Nadat we onze paarden heerlijk in het zonnetje gepoetst hadden en ze er tip top uitzagen, gingen we op pad.
Bestemming : Bos
Voordat we bij het bos zijn moeten we zeker een halfuur stappen.
We gingen op pad. Maar o jee wat is dat nu er staan ineens rood-witte "enge" dingen in de bosweg Laiser had dus weer een afzettingsbordje ontdekt. Maar gelukkig liep Olly van Renaat gewoon door. Oké dan zal het dus wel mee vallen.
Maar een klein stukje verder klapperde van dat rood-witte afzetlint over de weg. Oh Olly dit vind ik maar niks, mag ik je hoefje vasthouden....
Olly nam Laiser mee op sleeptouw en weer iets engs overwonnen.
Om bij het bos te komen moeten we wel een drukke 80-km-weg oversteken (met van die grote witte vlakken op het wegdek) Maar Laiser was cool , he was great
Hij liep er overheen en vervolgde zijn weg aan de overkant van de weg.
Ik moest Laiser flink voorwaarts drijven, anders viel hij bijna stil. Maar toen we eenmaal enkele honderden meters verder waren, liep hij gewoon zelf voorwaarts.
Hee wat een vreemde lucht is dit. en wat is dat voor een vreemd gebouw. Hmmm daar krijgen van die ijzeren dingen op wielen hun slobber binnengegoten. Jakkie wat stinkt dat. En o jee daar klapperen van die vreselijke vlaggetjes, straks pakken ze me nog. Ik hoop maar dat Olly er langs durft. Want dan durf ik ook wel, denk ik
Laiser hield bij de benzinepomp wat in en hield Olly goed in de gaten. (Door de wind klapperden de vlaggetjes heel hard.) Maar we kwamen er langs zonder dat we hoefden te stoppen. Ja ja Laiser gaat echt super!
We moesten nu nog een klein stukje, en na de coca-cola-fabriek moesten we links af. Maar bij de coca-cola-fabriek stond een bushokje bij de bushalte. O jee dat is toch wel eng , maar ik moet me wel moedig houden, want aan de andere kant van de sloot staat een knappe merrie. En dan kun je je natuurlijk niet als een watje voordoen.
En weer liep Laiser achter Olly aan en haalde opgelucht adem toen we er voorbij waren.
Daarna zijn we de weg overgestoken en zijn richting het bos gestapt. We kwamen langs diverse paarden en allemaal waren ze erg nieuwsgierig.
In het bos veranderde Laiser helemaal. Dit was leuk, dit kende hij nog van zijn vorige stal, daar waren ook bomen en zo'n heerlijke lucht.
In het bos hebben we heerlijk gereden. Laiser nam nu Olly op sleeptouw en liet zien dat dit heel relaxed rijden was.
Op een brede pad zouden we een verzameld galopje doen. Althans dat was de bedoeling, maar Laiser galoppeerde zo beheerst dat Olly in draf overging. Toch leuk hoor dat je zo'n groot paard zo langzaam kunt laten galopperen. Later hebben we nog heerlijk gedraafd en gegaloppeerd. Olly heeft dit nu voor het eerst buiten gedaan en Laiser vond het wel relaxed.
De omgeving was echt prachtig. Het ene meer na het andere reden we voorbij en er stonden zelfs van die oerossen te grazen. Laiser genoot helemaal.
Maar ja aan alle gezelligheid komt een eind en we moesten weer eens huiswaarts keren. We hadden alle vier een voldaan gevoel, heerlijk zo'n rit. En die enge dingen op de heen weg? Laiser is cool, Laiser is great . Ik kan de hele wereld aan. (Als mijn baasje me helpt dan hè, maar dat moet je niet verder vertellen hoor)

11-03-02 

Op bezoek bij Joke

Vandaag ben ik op bezoek geweest bij Joke. Joke kan meer “voelen” dan andere mensen. Tevens is zij ook een homeopathisch adviseuse. Ik ben er geweest om eens wat meer over Laiser te weten te komen en ook voor mezelf.

Ik sta er nog van te kijken wat zij allemaal over Laiser wist te vertellen zonder dat ze hem ooit in praktijk gezien had. Het enige wat ze nodig was, was een foto.

Ik gaf haar een foto, waarop Laiser heerlijk lag te rollen in de binnenbak. Het eerste wat ze zegt is dat het een groot paard is. Ik vind dat toch knap, want dat kun je niet direct op de foto zien. Daarna voelt ze van alles over mij door Laiser. Ze zegt dat Laiser en ik dan wel heel hecht zijn en dat het heel goed is van Laiser. Nadat ze al mijn dingetjes op zij heeft kunnen zetten komen er een heleboel dingen boven.

• Laiser is een heel intelligent paard, soms wel eens te intelligent. Hij wil net als een “wijs” kind graag antwoord op zijn vragen. Hij wil ook graag de wereld om hem heen snappen, anders wordt het hem allemaal te veel. En dan kan hij niet al die prikkels verwerken. Hier komt ook zijn onzekerheid vandaan. 
• Hij is heel gezond en zit prima in zijn vel. En zal nooit een topper worden, maar kan heel mooi dressuren en een mooi plaatje vormen met zijn opgerichte nek. Het enige wat iets stijfjes is, is een stukje in zijn hals en op zijn croupe. Maar als ik die eventueel los masseer voor het rijden heeft hij er geen last van. 
• Laiser is erg aan mij gehecht en ziet mij als zijn grote voorbeeld. Hij vertrouwd mij blindelings en volgt mij, als ik iets doe zal het wel goed zijn. Hij wil graag voor me werken en ziet mij als zijn baasje. Iemand anders op zijn rug laat hij wel toe, maar is het toch eigenlijk niet. Iedere dag staat hij op me te wachten om met me bezig te zijn. 
• Hij is een ontzettend lief paard een echte goed zak. Hij zal iemand en zeker mij zomaar geen kwaad doen. 
• Bij zijn castratie hebben ze hem eigenlijk te ver gecastreerd, daardoor is hij een beetje van zijn mannelijkheid kwijt geraakt. 
• Hij zal zich niet overeten. Hij weet wanneer hij genoeg heeft. Natuurlijk vind hij extraatjes heerlijk en zal die ook aannemen. Maar hij zal bijvoorbeeld niet meer brokken eten dan hij nodig heeft.
• Ik heb een goede koop gedaan door hem te kopen. 
• Als ik ziek ben, is hij ook een beetje ziek. Ik was op dat moment niet helemaal in orde, en dat voelde ze ook bij Laiser.

17-03-02

Vandaag hadden Laiser en ik wedstrijd. We moesten al om 9.15 uur en 9.34 uur rijden. Dus dat was alweer veel te vroeg op. (6.45 uur)
Tijdens het losrijden ging het redelijk, maar niet helemaal naar mijn zin. Ik kreeg hem niet in het tempo wat ik graag wilde.
Natascha was ook nog komen kijken. Was ze er eventjes tussenuit, en moet ze de rest van de dag weer rusten. Maar het was wel heel leuk dat ze gekomen was. Ze had de foto's van mijn vorige wedstrijd bij zich, en ik had haar boktcap bij me.
De eerste proef vond ik hem niet helemaal lekker gaan. Hij was behoorlijk eigenwijs en liet ook duidelijk merken dat hij niet zo veel zin had vandaag. Natascha, Michel en mijn moeder moesten eigenlijk wel lachen om Laiser zijn gedrag. Ik kreeg Laiser dus echt niet in het gewenste tempo. En ik maakte nog een flinke blunder in plaats van middendraf ging ik stappen (had de voorlezer niet goed verstaan).
Dit is dus niet echt een winstpunt dacht ik. Toen ben ik nog even naar buiten gegaan, daar kon ik hem flink voorwaarts rijden en Laiser liep daar ook heel goed voorwaarts. Voor de tweede proef maar weer naar binnen gegaan. Maar de stap voelde niet goed. Hij liep niet regelmatig en als ik wat dreef reageerde hij mutserig.
Het was tijd geworden voor de tweede proef. Gelukkig liep hij nu wel voorwaartser en liep hij voor mijn gevoel beter dan de eerste proef. Dit beaamden Natascha, Michel en mijn moeder. Maar ja je weet nooit wat zo'n jury er van zal zeggen... Deze keer zou ik misschien één puntje hebben dacht ik.
Omdat het nog drie uur zou duren voordat het prijsuitreiking was, bracht ik Laiser naar huis. Samen met Michel heb ik er de vlechtjes uitgehaald. (Laiser kan zo geweldig stilstaan )
Daarna heerlijk de wei in. Michel had nog een wortel meegenomen en liep voor Laiser en mij uit. Laiser had de wortel gezien en keek geïrriteerd naar Michel. (Die wortel is voor mij, ga nou eens niet zo hard, zo kan ik er niet bij!. Weet je wat ik ga gewoon in draf en dan ga ik je pakken..... ) Laiser had dus uiteindelijk een gedeelte van de wortel te pakken...
Daarna heb ik al mijn spullen opgeruimd en ben nog even naar huis gegaan. Even andere kleren aangedaan en de video gekeken van mijn proeven. Ik moet toegeven het zag er eigenlijk helemaal niet zo slecht uit als dat het voelde terwijl ik er op zat. Soms had ik zelfs iets, van zo zijn wij dat, wist niet dat het er zo leuk uit kon zien
Toen ben ik nog terug gegaan voor de prijsuitreiking. En het was de moeite hoor!
Ik had voor de eerste proef 171 punten en was tweede (onze eerste rozet en beker!!!!) en de tweede proef had ik 157 punten en zat ik niet in de prijzen. Ik stond helemaal versteld dit had ik niet verwacht. Hadden we zomaar drie winstpunten gereden. Laiser en ik zijn nu L-startgerechtigd. Toen ik mijn instructrice belde zei ze meteen dat ik de wedstrijd in Mei maar L moest gaan starten. (Maar dat weet ik nog niet hoor. Dan wil ik er wel helemaal klaar voor zijn. Ze zegt wel dat ze dat kunnen, maar ik heb zelf die overtuiging nog niet zo, dus ik weet het nog niet zo... )

19-03-02

Vandaag haalde ik Laiser uit de wei en liep hij braaf mee. Zodra hij in de stal kwam begon hij te draaien net zo lang tot hij een plekje had gevonden waar hij wilden mesten. Dit deed hij, alleen daarna bleef hij staan draaien en wenden. Hij ging staan alsof hij wilde plassen, maar er kwam niets... Ik heb toen nog even gekeken, maar hij ging daarna eten en weer gewoon staan.

Toen ik hem begon te poetsen , maar hij was chaggie. Hij wilde niet te veel aangeraakt worden bij zijn buik, en begon weer dezelfde houding aan te nemen, als even daar voor. Dit is niet goed, dacht ik toen.

Ik heb hem toen meegenomen naar de binnenbak. En ja hoor hij wilde meteen gaan rollen. En niet een keer, maar meerdere keren. Kortom koliek. Ik heb hem eerst wat laten rollen, en daarna een sukkeldrafje laten doen zodat de buik in beweging kwam. Daarna gewoon weer zelf laten stappen of stilstaan net wat Laiser wilde. (Hij had namelijk niets om en kon zich vrij door de bak bewegen.)

Hij was wel heel alert, en zag er niet echt heel ziek uit. Tenminste niet ziek genoeg om er een dierenarts bij te halen. Ook rommelde het volop in zijn buik, dus er was weldegelijk van alles los aan het komen. Na een tijdje kwam Steef de bak binnen en adviseerde om zijn anus te masseren. Zo ontspant Laiser zijn spieren en ook de spieren bij zijn darmen. Dit liet Laiser toe en ontspande vrij snel.

Na zo'n dikke twee uur kwam het eindelijk los en kwamen de stinkscheten. En ze stonken flink hoor! En binnen een mum van tijd, begon hij te eten van de slobber die ik gemaakt had en was de koliek voorbij. Gelukkig maar...

29-03-02

Laiser en ik zijn dan misschien al wel L1-startgerechtigd zijn. Die L1 mag nog wel even op zich laten wachten hoor!
De middendraf komt er nog niet goed uit en we moeten nu ook middengalop en wijken kunnen...
Gisteren had ik weer les, en ik had me voorgenomen om dan al een beetje in de goede richting te zijn. Dan kan mijn instructrice zeggen of er al verschil in zit en hoe we dat nog meer kunnen oefenen.
Laiser en ik hebben dus hard geoefend met die middengangen en het wijken.
De middendraf kwam er al weer een beetje meer uit als anders. Alleen ons grote probleem is, dat ik Laiser zich uit elkaar laat trekken. Het is voor ons allebei niet bepaald eenvoudig om het juiste punt vast te houden.
De middengalop gaat een stuk beter, alleen moet ik dan goed letten op mijn eigen houding.
En het wijken...(Dat kon Laiser voorheen niet) ... dat begint er al heel goed uit te zien. (maar ik vind het wel lastig om te zorgen dat je met je gewicht op de juiste zitknobbel zit.) (Soms voel ik me net als of ik motorisch gestoord ben..., maar gelukkig gaat het steeds vaker goed.)
In de les stond de instructrice te kijken dat het wijken al zo aardig ging. Aan de middengangen hebben we nog gewerkt, want dat kan nog beter. En de overgangen moeten korter duren. Maar het gaat in ieder geval al weer beter dan voorheen.
En dit is ook nog eens één van de weinige keren dat Laiser iets nieuws leert zonder dat er wordt gesteigerd. (En dat vind ik toch ook al een hele goede stap in de goede richting. )

Misschien vind je het leuk om iets in het gastenboek te schrijven?Klik dan hier