Derde kwartaal van 2002

4 augustus 2002

Aj mijn vakantie is voorbij vrees ik...
Gedurende de drie weken dat mijn baasje op vakantie was, had ik een luizenleventje. Zo om de dag kwam de moeder van mijn baasje op mij rijden of me longeren. En och ik deed maar een beetje wat. Ik liet haar vooral niet merken wat ik kon, want dit was wel lekker relaxed zo.
Een keertje ben ik nog een keertje aan de wandel gegaan. Tja ze wist niet dat als mijn deur van de stal open staat ik er toch echt uit loop als ik daar zin in heb en er niemand in de buurt is. Het gras hier net buiten de stal is namelijk van een zeer goede kwaliteit .
Ik heb zelfs nog een week helemaal niets hoeven te doen, dan een beetje grazen en dollen in de wei. En genieten van een heerlijke poetsbeurt. Kortom niet alleen mijn baasje had drie weken vakantie. Ik ook.

Gisteren hoorde ik opeens mijn naam roepen door mijn baasje. Ik keek op en ja hoor. Ze was weer terug .
Maar ik liep niet al te enthousiast naar haar toe. Nee ze mag best eventjes weten dat ik het niet leuk vond om haar drie weken niet te zien.
Ze kwam me een heerlijk appel brengen en een flinke knuffel. Ze vertelde me dat ik nog een dagje vakantie had en dat ze de volgende dag weer kwam rijden.

Nou en die volgende dag was vandaag. Ik was wel blij dat ze me uit de wei kwam halen, want er zaten een hoop van die rot dazen.
Ze poetste me weer heerlijk zoals altijd en dat was toch wel weer lekker. Daarna besloot ze gelukkig op in de binnenbak te rijden zodat ik niet zo gestoken zou worden.
Alleen ik heb allerlei truukjes uit de doos te voorschijn gehaald, maar haar grenzen liggen nog steeds op dezelfde plaats. Ik mag nog steeds niet zomaar de teugels uit haar handen trekken, ik mag niet te langzaam slenteren. Ze wil dat ik mijn hele lichaam buig ipv alleen met mijn nek opzij te gaan. Ja ik vrees dat mijn vakantie nu echt voorbij is en dat ik weer aan het werk zal moeten.

(maar ja dat is ook wel weer leuk. Mijn lijf was in ieder geval na het kleine half uurtje rijden en stuk soepeler als daar voor.)

8-september-2002

Laiser is al een hele tijd aan het sukkelen met een blessure. Sommigen weten dat misschien wel.
Ik heb zo'n twee weken geleden toch nog maar een keer de dierenarts laten komen. Die zag wel verbetering ten opzichte van de vorige keren dat hij hem gezien had. Hij vertelde ook dat als hij er iemand anders bij zou halen dat die persoon dan waarschijnlijk niet eens zou kunnen vertellen waar het nu precies dwars zit.
Ik heb toen voor een week of vier mediactie gekregen om hem bij het laatste stukje een handje te helpen.
Binnen een paar dagen merkte ik al dat Laiser wat losser in zijn lijf werd. (Gelukkig want hij wat echt zo stijf als een plank geworden). Zelf merkte ik dat de medicatie Laiser goed deed, hij "straalde" meer en begon zich ook levendiger te gedragen. Eindelijk komt de pit weer een beetje terug die heel lang ver te zoeken was bij hem.
Zodra Laiser zelf aan zou geven dat hij meer kon, mocht ik ook meer gaan doen. Ik moest hem ook de hele tijd gewoon rijden, want kreupel was hij niet hij was alleen niet recht. Ik zou ook gewoon wedstrijden kunnen rijden, want ze zouden me niet de ring uit kunnen sturen voor het rijden met een kreupel paard. Maar dat deed ik maar niet.
Afgelopen week heb ik weer eens sinds 2 maanden les gehad. Mijn instructrice was verbaasd, want ondanks dat hij in die twee maanden niet zo bijster veel had kunnen doen, was hij zeker vooruit gegaan. Hij gebruikt nu veel meer zijn achterhand en is van achter ook veel vlugger geworden. Ze zag nog wel de onregelmatigheid, maar dat was in het begin en het werd steeds minder naarmate ik langer reed. Het was zelfs hele tijden niet te zien.
Vrijdag ging het ook wel redelijk. Ik besloot toen om hem de bosweg even op en neer te laten stappen aan een lange teugel. (Normaal gesproken zou hij dit zomaar niet durven en al helemaal niet met een lange teugel.) Maar vrijdag ging het goed. Hij keek wel continu achterom naar mij of ik er nog was en wilde mijn hand ook continu voelen. Hiermee maakte ik TTouch bewegingen op zijn schouder en moedigde hem op deze manier aan om het lef te hebben om vooruit te blijven gaan. En hij bleef maar lopen, echt geweldig gewoon. Soms hield hij wel halt, maar hij werd niet zo zenuwachtig als anders. (Ik bleef maar bewegingen maken met mijn handen en tegen hem kletsen.)
Hij heeft zelfs nog zeker vijf minuten naar het langskomende verkeer staan kijken en bleef volkomen rustig, geen achteruit lopen, geen gesteiger, hij bleef gewoon braaf staan en na een tijdje durfde hij verder te lopen.
Vandaag reed ik hem in de buitenbak en er waren ook nog twee stalgenootjes bezig met een paard. Ondertussen keken ze ook naar Laiser en hoe hij liep.
Hij liep echt super, er kwam echt een leuke draf uit. Hij begint zich steeds meer te tonen en te macheren. Zelfs het wijken kwam tot zijn recht.
Toen ik galopeerde wist ik niet wat me overkwam. ik voelde vanalles onder me gebeuren. Zoiets had ik nog nooit gevoeld bij Laiser...
...Laiser overtrof mijn stoutste verwachtingen Hij galopeerde met een heel goed achterhandgebruik. Hij kwam heel goed onder de massa met zijn achterhand en galoppeerde heel mooi verzameld. Dit was echt een geweldig gevoel .
Daarna ben ik samen met dat andere paard de bosweg weer opgestapt. Met een lang teugeltje, en Laiser liep gewoon door, hij stopte zelft niet toen het andere paard eventjes achterbleef. Alleen schrok hij wel toen het andere paard struikelde. Maar was ook weer in een notime relaxed. Toen we daarna nog een klein stukje bos in ging om nog verder uit te stappen, liep hij heel zelfverzekerd voorop en deed alsof hij nooit anders had gedaan, de schat!
Ik hoop dat de volgende twee weken medicatie hem nog verder helpen en dat we dan eindelijk van die blessure af zijn.

14-09-02

Dinsdag had ik even een flinke dip. Eindelijk was Laiser voor helemaal rad, liep hij ineens achter onregelmatig. Maar aangezien hij nu medicatie heeft en eigenlijk geen pijn mocht hebben, toch maar de dierenarts er bij gehaald. Die heeft hem toen flink op de buigproef gezet, maar het werd niet erger, dus waarschijnlijk heeft Laiser zich maandag of dinsdag goed verstapt, met als gevolg dat ik nu veel ritten moet rijden met hem.
Woensdag een heerlijk ritje gemaakt met Laiser en Michel er te voet naast om Laiser te helpen op de stukken die hij eng vond. Michel deed de hengstenketting om en ik gooide mijn teugels helemaal los. Terwijl ik hem een lichte beenhulp gaf, vroeg Michel hem door middel van een lichte druk op de hengstenketting om te zakken met zijn hoofd en hem uit te nodigen een stap voorwaarts te doen. Dit werkte echt heel goed. Laiser snapte onze bedoelingen en zijn hart ging niet als zo'n razende te keer zoals gewoonlijk tijdens een ritje.
Donderdag heb ik zo'n vier kilometer met hem gewandeld samen met een stalgenootje en en haar pony. Weer een superdag geweest, Laiser braaf en niet bang
Maar vandaag was echt een hoogtepunt uit zijn leven.
Samen met nog twee stalgenootjes hebben we een staprit gemaakt. Olly er naast en Derk erachter als hekkensluiter. Perfect Olly was het grote voorbeeld en Derk zou zorgen dat hij niet achteruit kon.
Dit was meer een keertje echt nodig geweest. (Ja die witte strepen en vlakken op de weg blijf ik vreselijk eng vinden. Wie weet komt er opeens wel een wit voetenvretertje uit te voorschijn.)
Maar wat schetste mijn verbazing, eenmaal de eerste straat over gestoken, nam Laiser de koppositie in en heeft daar driekwart van de rit gelopen. Laiser die normaal van alles en nog wat bang is, liep nu zelfverzekerd over straat. (Tenminste dat probeerde hij, soms waren er nog wel wat enge dingen, maar een simpele losse teugel en licht beendruk waren genoeg om hem te overtuigen om verder te gaan.)
Hij heeft zelfs met een losse teugel door een wijk gelopen, die hij normaal niet in zijn ééntje in durft.
De stalgenootjes stonden ook perplex van Laisers gedrag. Zo goed heeft hij het nog nooit gedaan.
En hij stapte totaal niet onregelmatig meer, en ook de draf was goed. Je snapt wel mijn dag kan niet meer stuk. Ik geloof dat Laiser en ik zweefde een meter boven de lucht toen we terug kwamen op stal.
Ja die wel verdiende slobber ging er dan ook goed in bij Laiser

Misschien vind je het leuk om iets in het gastenboek te schrijven?Klik dan hier